Muninn - 01.03.1950, Page 1

Út"efandi:
Málfundafílajifl
„H U G I N N“
M. A.
MUNINN
Ritstjórn:
Aðalsteinn Sigurðsson,
kennari,
Gunnar Hermannsson,
Sveinn Skorri.
22. árgangur.
Akureyri, marz 1950
5. tbl.
BALDUR INGÓLFSSON:
Sumarfrí í Genf
Það, sem fyrst dró að sér athygli
mína, þegar ég kom út af Cornavin-
járnbrautarstöðinni í Genf í fyrsta
sinn í júlímánuði 1947, var langdreg-
ið hróp, sem barst úr nokkurri fjar-
lægð: ú-ú-ú, ii-ú-ú-ú. Ég varð strax for-
vitinn að vita, hvað þetta væri og gekk
á hljóðið, en það reyndist þá vera hróp
blaðsölukonu, sem var að bjóða til
sölu blaðið La Tribune de Genéve.
Ég keypti mér eitt eintak og fór að
reyna að stauta mig fram úr því. Brátt
lann ég inni í blaðinu hálffulla síðu
af auglýsingum um herbergi, sem
menn ýmist vildu leigja eða fá leigð.
Þar eð ég ætlaði mér að dveljast í Genf
um sumarið, tók ég strax að leita mér
að herbergi og fór víða um borgina,
áður en ég fyndi það sem mér hentaði.
Mér leizt þegar í stað sérlega vel á
bæinn og varð sízt fyrir vonbrigðum,
þegar ég kynntist honum betur.
Genf liggur, eins og kunnugt er, við
vesturenda Genfarvatns, ogskiptirRón
henni í tvo hluta, hægri og vinstri
bakka, eins og þar er sagt. Fyrir norð-
an- og vestanvindum skýla Júrafjöll,
en í suðri gnæfir Mont Saléve. Langt í
austur breiðir fagurblátt vatnið úr sér,
unz það hverfur bak við fjöll. Loftslag
er því mjög milt, þó að stundum blási
allkaldir vindar á liaustin upp Rón-
dalinn.
Fylki það, sem kennt er við Genf, er
eitt hið minnsta af hinum 22 fylkjum
Svisslands, eða aðeins 282 ferkílómetr-
ar. Það er umkringt af frönsku landi á
nær alla vegu, aðeins er það tengt við
næsta fylki með mjórri landræmu á
hægri bakka Genfarvatns. Fjöllin, sem
ég nefndi, eru því ekki í Sviss heldur
Frakklandi, svo að Genfarbúar verða
að fara úr landi til þess að ganga á þau
fjöll, er þeir hafa daglega fyrir augum.
íbúar Genf eru frönskumælandi og
um margt líkir Frökkum, en enginn

ERLENDUR JONSSON:
1111111111
llllllli
11111111 II
/ stóðinu horfði margur foli á merina frá Fossi,
og merin var anzi lipurleg og gaf þeim undir fótinn.
Og varla brást það nokkurn tíma, að hún kveddi þá með kossi
og kom alltaf á réttum tima á hestastefnumótin.
Og foli nokkur að vestan, sem var villtur mjög og þrettinn
og vildi gjarnan kynnast hinni Ijóngáfuðu hryssu,
hann varaði sig ekki á þvi, hvað merin gat verið glettin,
og gerði þar með meira en litið hœttulega skyssu.
skyldi samt leyfa sér að kalla Svisslend-
ing Frakka, þó að hann tali sama mál.
Atvinnuvegir Genfarbúa eru iðn-
aður og verzlun, en auk þess hafa mjög
margir störf við hinar mörgu alþjóð-
legu stofnanir, sem þar eru. Af iðnað-
inum er úrsmíðin eitt það mikilvæg-
asta, enda mjög gömid iðn þar í borg.
Á kvöldin má sjá marglitar ljósaaug-
lýsingar stafa nöfn heimsfrægra úra-
tegunda við dimman himininn.
Auk þessa er Genf allmikilvæg sam-
göngumiðstöð, því að hún er hliðið á
milli Sviss og Vestur-Evrópu.
Það, sem einkum einkennir Genf,
eru hinir mörgu og stóru skemmti-
garðar, enda er hún oft kölluð Litla
París. Elzti hluti borgarinnar stendur
uppi á dálítilli hæð, og gnæfir þar
hæst dómkirkja hins heilaga Péturs,
kirkjan, þar sem Calvin prédikaði á
sextándu öld. Er liún mjög gömul og
hefir verið endurreist oftar en einu
sinni eftir bruna og fleiri áföll, sem
hún hefir orðið fyrir, svo að hún er nú
alleinkennileg útlits. Mestur hluti
hennar er byggður í rómönskum stíl,
turnarnir að miklu leyti gotneskir, en
vesturgaflinn með grískum stíl, prýdd-
ur voldugum súlum. Úr turnum kirkj-
unnar er dýrlegt útsýni yfir borgina
og umhverfið. í norðurátt blasir við
Þjóðabandalagshöllin gamla rétt utan
við borgina, feykilega mikil bygging
úr gulhvítum steini og umhverfis
hana víðáttumikill trjágarður, Jaar sem
vaxa tré og jurtir frá ýmsum hlutum
lieirns. í sömu átt sjáum við Rousseau-
eyna í miðri Rón, dálitla skógivaxna
eyju, Jrar sem stendur stytta Rousse-
aus. Lengra til hægri getur að líta gos-
brunn einn mikinn. Var mér sagt að
hann kastaði vatninu um 90 metra í
loft upp, enda eru Genfarbúar mjög
stoltir af honum. Á kvöldin er hann
upplýstur með kastljósum og mjög til-
komumikill. Dálítið nær sést Enski
garðurinn svonefndi, en í honum
miðjum gnæfir stór standmynd af
tveim konum, sem haldast í hendur.
Var minnismerki þetta reist til minn-
ingar urn sameiningu Genfar við sviss-
neska ríkjasambandið, og er önnur
konan tákn borgarinnar, en hin tákn
Helvetiu, Jd. e. Sviss.
í vesturátt sjáum við hóp stórhýsa
ekki mjög langt frá, og eru þau nær
falin í skógi. Þetta eru háskólabygg-