Muninn - 01.12.1951, Blaðsíða 3

★
*
JÓHANN S. HLÍÐAR: £
★
*
Jólahugleiðing *
Jólin eru fagnaðarhátið vor krist-
inna manna, og tilefni fagnaðar vors
er störkostlegt og háleitt. Vér höfum
öll þörf fyrir gleði. Og mennirnir leita
liennar nð ólíkum leiðum. En ef þeir
væru einlœgir, gœti skeð, að þeir segðu,
að þeir hefðu þekkt allar lystisemdir
heimsins, en aldrei gleðina. Það er svo
mikið af ginnandi glysi og glaumi í
þessari veröld, sem i raun og sannleika
er aðeins dœgrastytting, augnabliks-
skemmtun. Og oft. hefir hún brodd i
sér, sem skilur eftir oþna und, þegar
stundin er liðin hjá. — Nei, öll sönn
og varanleg gleði á upþtök sín í jóla-
boðskaþnum, sem er orðaður á svo ein-
faldan hátt: „Orðið varð hold.“ Dýpi
og hœð þessa fáorða boðskapar eru ó-
mœlanleg. Boðskapur orðanna segir
oss frá löngu gefnu, en margítrekúðu
loforði, sem hinn náðarriki Guð hafði
gefið. Hann hafði bundið hjálprœði
allra manna við það, og nú varð þetta
fyrirheit áþreifanleg staðreynd, orðið
varð hold. Staðfesting allra fyrirheita
Guðs bjó með oss.
Með þessum fáu orðum túlkar guð-
sþjallamaðurinn hið stórkostlega, sem
gerðist, þegar Guðs sonur kom niður
frá himni ogfœddist inn i fallið mann-
kyn.
Fyrir öllum þorra manna eru þessi
orð, boðskapur jólanna, lokuð bók,
innantóm orð, heimska, og hafa ekk-
ert gildi fyrir þá. En eigi að siður eru
þau orð i fullu gildi enn í dag, að i
orðinu var líf, og lifið var Ijós mann-
anna. ()g Ijósið skín i myrkrinu, og
myrkrið hefir ekki tekið á móti þvi.
Þetta er raunasaga vor mannanna. Og
hindrunin er eigingirni vor og hroki,
sem draga oss út i kviksyndi lygi og
sjálfsblekkingar.
Frelsun vor undan valdi myrkurs-
ins er undir því komin, að vér sjáum
orðið, sem varð hold, Jesúm Krist, og
veitum honum viðtöku.
Posiulinn dregur upp mynd af öllu
lifi og starfi frelsarans með einu
pennastriki — Hann bjó með oss. —
Hann gekk inn i kynslóð vora, en
heimurinn þekkti hann ekki. Vér sjá-
um fátœkt hans, er móðurhöndin hlúir
að honum í hálmi jötunnar. En fáir
eru þeir, sem hafa komið auga á þá
auðlegð, sem bjó i barni jólaboðskap-
arins. Sú auðlegð er svo mörgum hul-
in. Ljómi Guðs dýrðar og imynd veru
hans gat ekki gengið til móts við oss
i óhjúpaðri vegsemd.
Vér sjáurn fjötra duftsins lagða á
Guðs son, fáteekt daglaunamannsins
★
*
★
*****************
var honum fyrirbúin. Það var hlut-
skiptið, sem hann valdi sér, að stiga
niður i allsleysi vort og klœða dýrð
sina í mannlega tötra, til þess að flekk-
unin skyldi falla af voru dufti, og
saurgunin hreinsast af vorri sál. Hann
bjó með oss, til þess að gefa öllum
þeim, er taka við honum, rétt til þess
að kallast Guðs börn. Drottin dýrðar-
innar sjáum vér i jötunni, en þekkjum
hann ekki. Vér heyrum vitnisburð
lians og trúum honum ekki. Hann
leggur oss veginn, og vér göngum hann
ckki. Vér sjáum hann vinna verk Föð-
urins ogsmánum hann. Vér leggjumst
á eitt og krossfestum hann. En hann
yfirgefur oss ekki. Hann fullkomnaði
hina eilifu fyrirhugun. Hann sigrar
oss. Hann ojmaraugu blindra og sýnir
þeim sjálfan sig upprisinn. Hann opn-
ar himnana, leyfir oss að sjá auglit sitt
til hœgri handar Guði. Hann snertir
vitund vora og lcelur oss finna vel-
þóknun heilags Critðs. Hann andar á
hjörtu vor og gefur þeim sinn frið'.
Hann bjó með oss. — Það felur og
það i sér, að hann gekk inn i öll kjör
vor, til þess að hann gceti miskunnað,
°g það gerir ltann með þvi að bera
burt sytid vora á likama sinum, deyja
i vorn stað, fórna sér, af þvi að hann