Muninn - 01.12.1951, Blaðsíða 7

MUNINN
13
SKÁKÞÁTTUR
Bekkjakeppnin í skák hófst í októ-
ber, og er aðeins umferð eftir. Þykir
nú sýnt, að kempur 5. bekkjar muni
bera sigur úr býtum, þrátt fyrir harð-
snúna mótspyrnu 3. bekkinga, sem
lengi voru kampakátir og sigurvissir
os> ösruðu efri bekkingum af dirlsku
mikilli. Þeir mega líka vel við annað
sætið una, þegar bess er gætt, að síðast-
liðinn vetur voru þeir næstir á undan
skottinu. 5. bekkjar liðið er ef til vill
jafnbe/.t, þótt \;illi sé þeirra beztur.
I sjötta bekk er Rossolimo-meistarinn,
sællar minningar, líklega beztur, þótt
Eggert gefi honum lítið eftir. 4. bekk-
ingar tefldu fram þremur íslirðingum,
sem erti sæmilegir. líklega er Sverrir
þ(> beztur. Tveir ágætir skákmenn ertt
í 3. lrekk, þeir Ólafur Gíslason og
Helgi Jónsson, sem 3. bekkingar dýrka
mjög. Neðri bekkingar koma til með
aldrinum, sérstaklega er Helgi í öðr-
um bekk efnilegur.
Til mála kom, að lærileður vorir
sendu lið í þessa keppni, en þegar í
Ijós kom við liðskönnun, að ekki
kunnu nema þrír eða fjórir mann-
ganginn úr þeim fríða hópi, bilaði
kjarkurinn, og yfirburðirnir yfir skuss-
unum á því sviði urðu aðeins skýja-
borgir, sem aldrei áttu sér stað í veru-
leikanum.
Áhugi fyrir skák \irðist vera allal-
mennur í vetur; er því vel farið. Hjá
einum þátttakanda í bekkjakeppninni
var áhuginn jafnvel svo mikill, að nótt
nokkra vöknuðu herbergislélagar við-
komandi við raus eitt mikið. Þegar
þeir höfðu áttað sig og lögðu við hlust-
irnar, heyrðu þeir, hvers kyns var:
„Drep biskupinn, skák!-------Riddar-
inn hingað!------Hrókurinn dauður?
— — Nei, guði sé lof, þarna er einn
reitur!----Ég skal vinna! — — Skák!
Ber fyrir!---Ó, fjandinn sjálfur! — —
I’att!" Þetta heyrðu þeir, síðan gnístur
tanna------steinhljóð. Að gefnu tilefni
skal það tekið fram hér, að ekki er til
siðs að drepa kónginn, hvort heldur
er fyrir sjálfum sér eða öðrum. Þetta
hefir oft \ iljað brenna við, þegar fer
að hallast á annanhvorn aðilann. Rök-
in eru dálítið sterk, en þau eru þessi:
,,EI kóngurinn minn er dauður, þá er
ekki hægt að máta mig.“ Þrautalend-
ingin hefir bá oft verið að sálga sjálfur
sínurn eigin kóngi. Til hróss skal sanit
getið þess, að ennþá hefir þetta ekki
hent í kappskák eða keppni, hvað sem
seinna verður. Annað er það, sem ber
að vara þá við, sem eiga eftir að tefla
mikið eða keppa. Eftir að búið er að
snerta einhvern mann, verður að færa
hann, og þess vegna er bezt að hugsa
sig vel um, áður en nokkuð er hreyft.
Einnig er hrókfæring ógild, nema
kóngurinn sé færður fyrst (eða jafnt)
og hrókurinn síðan yfir hann. Á þessu
hafa verið misfellur nú í bekkjakeppn-
inni, en í keppnum annars staðar er
slíkt ekki gefið eftir.
Um daginn heyrði ég óánægju með
orðið taflmaður eða skákmaður. Rök-
in voru þau, að ekki væri hægt að vita,
hvort verið væri að tala um taflmeist-
ara eða bara venjulegan hrók eða ridd-
ara, því að hvort tveggja séu kallaðir
taflmenn. Þetta er mikið rétt. ■ Var
bent á orði ,,teflari“, sá sem teflir,
samanber múrari. Aðrir bentu á „skák-
leikari", samanber hnefaleikari, enn
aðrir „taflisti", smb. „kúristi“. Einn
kom með orðið „skekill", sem ég þori
varla að nefna. Hvort eitthvert af þess-
um orðum á sér framtíð, veit ég ekki,
ja, hvers vegna ekki það?
Að lokum er hér jólaþraut taflfé-
lagsins. Taflfélagið heitir að verðlaun-
um fyrir rétta ráðningu á bdðum eftir-
farandi taflþrautum, hinni nýút-
komnu „Kennslubók í skák" eftir Em-
anuel Lasker. Berist fleiri en ein rétt
ráðning, verður dregið um verðlaun-
in. Svör skulu hafa borizt til Þráins
Guðmuudssonar, 5. M„ fyrir 8 .jan.
1952. Vegna hins langa frests getið
þið lagt heilann í bleyti í jólafríinu,
og vonum við, að þátttakan verði sem
almennust. Það skal tekið fram, að að-
eins nemendur skóians mega senda
lausnir.
Hér eru svo þrautirnar:
1. þ r a u t.
Hvilt: Ka.3, Ha4 og e.3, Dd8, Rd4
og f2, Bg6 og h4, peð b5 og d2.
Svart: Kf4, Rf6, Db8, Bc8. peð b6,
e4, f5, g7 og h5.
Hvítt á leik og rnátar í öðrum leik.
2. þraut (létt!).
Hvitt: Kh4, Dg3, Rg4, Bc4, peð g7.
Svart: Kh7, Rd5.
Hvítt á leik og mátar í öðrum leik.
Þetta ætti ekki að vera mjög þungt,
enda ekki til þess ætlazt. Svo óskar
taflfélagið öllum gleðilegra jóla og
farsæls nýs árs. Hittumst heil aftur
eltir áranukin.
Hrókur.
Fyrsti desember
Menntaskólinn á Akureyri minntist
fullveldisdagsins með hóf’i, er haldið
var í hinum nýja borðsal heimavistar-
innar. Annaðist G. bekkur allan undir-
búning fagnaðarins, svo og dagskrá.
Fullveldisræðu flutti Baldur Ragn-
arsson, 6. M„ en Gunnar Baldvinsson,
6. S„ og Hrefna Hannesdóttir, 6. M„
lásu upp. Kynnir var Erna Hermanns-
dóttir, 6. M. Skólakórinn siing og
nokkur lög undir stjórn Björgvins
(iuðmundssonar tónskálds. Að lokinni
dagskrá voru frjáls ræðuhöld, og tóku
þar til máls Brynleifur Tobiasson,
settur skólameistari, Hannes J. Magn-
ússon, skólastjóri, og dr. Kristinn Guð-
mundsson, skattstjóri. Að loknu borð-
haldi var stiginn dans í skólahúsinu
fram eftir nóttu. Fagnaðurinn var
rnjög vel sóttur og fór vel fram.
Brotið leikfang
Þú hefir brotið leikfaug þitt,
litli Ijúfur minn,
og greetur þvi sx>o sdrt, svo sdirt,
að streyma tdr xnn kinn.
En ver ei hryggur, vinur minn,
því veiztu, að gullin þín,
þau eru aðeins hjóm i hönd,
sem hjaðnar, er dagur dvin.
I-dt huggast barn, þvi hulið bros
i huga þinurn býr.
Og skini sólskin hjarta þins
öll sorg d brottu flýr.
Z.