Muninn - 01.01.1952, Blaðsíða 1

24. árgangur.
3. tbl.
Akureyri, janúar 1952
Skólaineistari á skriístofu sinni
í skólanum.
SKOLAMEISTARA
„Muninn“ átti fyrir skömmu stutt
viðtal við Þórarin Björnsson skóla-
meistara, sem nýkominn er úr vestur-
lör, eins og kunnugt er. Fór hann
vestur um haf í boði bandaríska utan-
ríkisráðuneytisins til þess að kynna
sér skólaskipan og kennslumál þar
vestra. Dvaldi hann þar nálega þrjá
mánuði og fór stranda og landshorna
á milli. Varð liann góðfúslega við
þeirri beiðni blaðsins að svara fáeinum
spurningum varðandi för hans.
„F.r skólaskipan þar vestra eigi all-
frábrugðin vorri?“
„ Jú, skólakerfi er þar annað og all-
ólíkt. Algengast er, að nemendur fari
eftir fjögurra ára gagnfræðanám beint
í háskóla. Tiltölulega lítið er um
menntaskóla líka okkar, efstu bekkir
gagnfræðaskólanna og fyrstu árin í
háskólunum svara til menntaskólanna
hér. Þó færist í vöxt, að menn sæki
skóla á milli gagnfræðaskóla og há-
skóla. Eru það tveggja eða fjögurra
ára skólar og eru algengastir í Kali-
forníu. Gerir þetta nemendum frekar
fært að dvelja lengur heirna en ella,
ef þeir þyrftu að sækja háskóla ef til
vill í ánnárri borg.“
„Hvað um nýjungar í mála
kennslu?"
Áhugi á er-
lendum tungum
er hverfandi lít-
ill með Banda-
ríkjamönnum,
Jiykjast Jaeir góðir með sína ensku.
Helzt hefir utanríkisráðuneytið, vegna
sinna eigin þarfa, beitt sér fyrir efl-
ingu málakennslu og nýjum kennslu-
aðferðum. Sú aðferð, sem mest er
vænzt af, er hin svonefnda beina að-
ferð, þar sent leitazt er við að kenna
málin með hjálp heyrnarinnar fremur
en augans. Eru kennararnir þá að
jafnaði tveir, annar amerískur, en
hinn þeirrar þjóðar, er viðkomandi
mál talar, og heyra nemendnrnir orðin
fyrst af hans vörum. Orðaforði er val-
inn af vísindalegri nákvæmni með til-
liti til daglegs máls. I.inguaplione-
kennsluplötur eru og mjög notaðar,
jafnframt því sem nemendur geta
tekið sinn eigin framburð á plötur og
síðan gagnrýnt. Aðferð Joessi er enn
á tilraunastigi og mjög kostnaðarsöm.
Styðst hún við reynslu þá, er fékkst í
stríðinu, þegar oft þurfti að hafa
hraðann á.“
„Hvað urn nám og námsháttu al-
mennt?“
,,Um nám er það að segja, að val
kemur frekar til greina |Dár en hér.
Helmingur námsgreina er skyldu-
greinar, er allir Jiurfa að læra. Hinti
helminginn geta nemendnr lært að
vild og geðþótta. Frjálslegra snið er á
kennslu Jsar í tímum en hér. Er það
einkum áberandi, hve nemendur tala
meir í tímum en hér tíðkast. Fer
kennslan frekar fram í umræðuformi
en yfirheyrslu. Ætti það að vera okk-
ur íhugunarefni. M jög mikið er nm
skrifleg próf, en lítið um yfirsetur.
Öll var fyrirgreiðsla í för minni
með ágætum og frjálsræði sem bezt
var á kosið. Gat ég fengið að sjá livað,
sem ég girntist, og sýndist vænlegt til
íróðleiks. Kaus ég þann kost, að fara
sem víðast og heimsótti marga skóla
um þver og endilöng Bandaríkin.
Gerði ég mér einkum far um að kom-
ast í sem nánust kynni við skólalífið,
bæði með samtölum og að sitja í tím-
um. Var þá oft spurt um ísland, og
hélt ég oft stnttan fyrirlestur um
landið og svaraði spurningum."
Blaðið Jiakkar skólameistara góðar
upplýsingar.
VIÐTAL VIÐ