Muninn - 01.11.1954, Blaðsíða 2

2
MUNINN
f
MUNINN - blað Menntaskólans á Akureyri
RITNEFND: PRENTNEFND:
Lára Samúelsdóttir, VI M Ásgeir Gíslason, VI S
Helgi HaUgrímsson, VI S Páll Þórhallsson, V M
Emil Hjartarson, V M Svavar Hauksson, III
Kjartan Gíslason, IV M ÁBYRGÐARMAÐUR:
Ágiist Sigurðsson, III Steingrinmr Sigurðsson, kennari
PRENTVERK ODDS BJÖRNSSONAR H.F. ,
og gott starí í þágu skólans, og væntum, að
hann megi varðveita sem lengst andúð sína
á Engilsöxum, trúleysi og abstrakt list.
H.
Ég ætla, að ég hafi færzt fullmikið í fang,
er ég tók að mér jafnvandasamt verk og
kveðja Brynleif Tobiasson, fyrrverandi yfir-
kennara í M. A.
Mér er í fersku minni, er ég sá Brynleif í
fyrsta sinn. Kom hann mér all-stranglega
fyrir sjónir, svo að ég nærri bar óttablandna
virðing fyrir honum.
En það leið ekki á löngu, áður en ég
skipti um skoðun, enda var ekki annað
hægt. Brynleifur lét sér annt um nemendur
sína, bæði innan skólans og utan. Hann
liafði ánægju af að kenna, og ég hygg, að
það hafi glatt hann öðru fremur, ef hann
fann, að nemandinn raunverulega skildi
það, senr um var að ræða.
Helztu kennslugreinar Brynleifs voru
latína og saga. Mér finnst alltaf eitthvað
skylt með latínunni og honum. Það er þessi
formfesta og virðuleiki, sem einkennir svo
bæði. Ég man, að Brynleifi var ekki um geð,
að sagt væri „við“, þegar við þýddunr latínu.
Leiðrétti hann okkur þá jafnan og minnti á,
að Forn-Rómverjar hefðu aðeins notað tví-
töluna. Við ættum að segja „vér“. Ekki gazt
mér alltaf að afstöðu Brynleifs til kvenþjóð-
arinnar. Einu sinni, Jregar hann var að hlýða
stúlkunum yfir, sagði hann allt í einu: „In
ecclesia mulieres taceant.'1 Mér datt í hug,
hvort hann óskaði, ef til vill, að við þegðum
alltaf og líka þegar við kæmum upp. Það er
ekki heldur svo ýkja langt síðan, að konur
fengu nokkur réttindi á við karlmenn, og
Brynleifur vildi halda fornum venjum bæði
í skólalífinu og annars staðar.
Formfesta Brynleifs varð þó aldrei þving-
andi eins og oft vill verða. Ég hygg, að þar
hafi valdið miklu um, að hann hafði til að
bera sjaldgæfa fyndni. Kennslustundir hjá
honum urðu aldrei þurrar né leiðinlegar.
Brynleifur gat jafnan gert alvarlega hluti
skennntilega (og víst var um jrað, að oft var
hlegið dátt, ef hann var að tala, bæði í
kennslustund og annars staðar).
Nú er Brynleifur horfinn héðan til ann-
arra starfa. Hann hefur unnið 36 ár við
skólann hér. Nemendur Brynleifs þakka
honum nú langt og gæfuríkt starf. Ég óska
honum allra heilla í hinu nýja starfi sínu,
og vænti þess, að M. A. eignist sem flesta
hans líka.
Dimittenda.