Muninn - 01.02.1955, Blaðsíða 9

MUNINN
9
Unga stúlka, unga stúlka
ólgar ástin mín.
Bergja vil ég bikar þinn
KIAAiít
Ómar í hjartanu treganna tóim
tandurhreinn og bjartur.
Yfir mig hellist himinsins djúp
hjúpurinn svartur.
W&:-.
Spor. Spor.
Örlaga slóð.
í snjónum ástarsporin
er svífa burt á vorin
og skilja eftir blóð.
Spor. Spor.
Örlaga slóð.
í snjónum ástarsporin
er svífa burt á vorin
og skilja eftir blóð.
K. B.
HugleiÖingar Á haustkvöldi
Septembermorgunninn var bjartur og
kyrr. Það var hreinn og ferskur svipur yfir
sænum, þegar við ókum hægt eftir sólgulln-
um strætunum. Við vorum þöglar. Sigga
litla sat við hliðina á mér, þvegin og hátíð-
leg. Það hafði verið ákveðið að gera ekkert
veður út af þessum fyrsta degi í sumar í skól-
anum. Ég átti að heypa henni út fyrir fram-
an skólann og aka síðan áfram.
Skólinn stóð á hæð. Mörg þrep lágu upp
að dyrum hans, upp grasi gróna brekkuna,
og mátti þegar sjá ungviðin renna upp
þrepin. Það var auðvelt að þekkja byrjend-
urna. Þeir gengu flestir við hlið móður sinn-
ar og ríghéldu sér í hönd hennar. Ég leit á
Siggu litlu. Hún horfði niður í kjöltu sína.
„Við erum fullsnemma í því,“ sagði ég.
„Viltu ekki sitja hérna í bílnum örlitla
stund?“ Hún kinkaði kolli. Ég hallaði mér
áfram til þess að slökkva á bílnum. Ég hafði
ekki búizt við, að þetta hefði nein áhrif á
mig, en nú fann ég til undarlegra and-
þrengsla, eins og ég væri að bíða eftir því,
‘að eitthvað mikilvægt gerðist. Ég leit á