Muninn - 15.02.1955, Blaðsíða 12

12
MUNINN
Próf minning
Klukkan 'hringir hreint eins og hún sé
gengin af göflunum. Gremja mín á sér eng-
in takmörk, og ég gef klukkuskarninu svo
iilt auga, að hefði eitthvað lifandi orðið fyr-
ir Jdví, er ég viss um, að Jrað hefði lagzt nið-
ur af hræðslu og ekki staðið upp aftur. En
klukkudýrið gengur jal'nt og þétt áfram, og
brátt er hún komin svo langt, að ég verð að
fara fram úr og sæ'kja hana. Það er alveg
eins og hún finni Jrað á sér, að ég ætli að
sækja ihana, því að hún tekur á sprett út úr
herberginu með mig á hælum sér, og áður
en ég get stöðvað han'a, hefir hún þotið út
og skellt útidyrahurðini aftur á eftir sér.
Ég sný sneypt aftur, því að eins og Júð sjálf-
sagt skiljið öll saman, get ég ekki ætt út á
náttfötunum. Ég fer því að klæða mig, en
j)ar á eftir skal klukkan fá að vita, hvar Da-
víð keypti ölið og hún Lína gamla pottinn.
Ég er að klæða mig í annan sokkinn. þeg-
ar ég heyri, að Iiurðin er opnuð og klukkan
stendur hlæjandi í dyrunum. Ég hætti við
verk mitt, en þýt á eftir henni, en hún er
snarari í snúningum, og er horfin, þegar ég
kem fram á ganginn. Ég fer aftur inn og
lýk við að klæða mig, tek svo pennann minn
og sting honumívasann. Það gæti verið gott
að stinga honum upp í sig, ef ég gataði mjög
mikið í prófinu, en það er íslenzkupróf og
ég ekki sérstaklega góð í þeirri grein, Jrótt
skammarlegt sé.
Ég fer í kápuna og bind á mig rauðrós-
óttan skýluklút af ömmu, svo Jrýt ég niður
til að binda skóþveng minn, en ])á kem ég
auga á klukkuna aftur. Hún stendur í dyr-
unum og hlær. Ég flýti mér að troða á mig
„Hvenær gekkst þú fyrst um dyr Jressa
skóla?“
„Það mun liafa verið haustið 1951, og
lauk ég landsprófi á 2 árum.“
„Þú hefur auðvit’að ,,specialt“ álit á ein-
hverri námsgrein eins og aðrir?“
„Það væri þá helzt íslenzkan, en lítt er ég
hrifinn af setningafræði og stærðfræði, eins
og sézt af því, að ég er í máladeild, 4. M. b.“.
„Nú, þú ert þá í kvenréttindabekknum
og hefur auðvitað rnikið álit á kvenjrjóð-
inni?“
„Ja — ég vil nú sem minnst um Jrað tala,
en hugsa þó hlýtt til hennar.Sjálfur er égtví-
buri og hinn aðilinn af veikara kyninu, en
Jdó er hún sterk'ari en ég.“ (Enga getum við
séð mynd af Marilyn Monroe).
„Hvað viltu nú segja okkur í sambandi
við hið nýja embætti þitt?“
„Ég vil auðvitað gera mitt bezta til þess
að félagið lifi af næsta vetur, sómasamlega?“
„Ekkert nýtt á prjónunum?"
„Lítið farinn að liugsa um það ennþá.“
„Og framtíðin?"
„Ennþá konungsdóttir í álögum.“
„Það er lítið af fagurfræðiritum í skáp
þínum?“
„Já — annars hef ég mest álit á Jónasi
Hallgrímssyni og Kjartani Gíslasyni bekkj-
arbróður mínum."
„Jæja, þú fyrirgefur nú þessa innrás í
hreiður þitt.“
„O, ég er ekkert hræddur við ykkur,“
segir formaðurinn, stendur uþp af dúkku-
stólnum, þar sem liann hafði setið, og bend-
ir á kvistinn.
En Jrar blasa við annars vegar drottinn
sjálfur, en hins vegar sænska landsliðið í
knattspyrnu, svo að við sjáum þann vænst-
an að hoppa sem skjótast niður stigann.
Einn og Tveir.