Muninn - 01.11.1957, Blaðsíða 17

Hugmyndir og hugleiðingar
Þessi dálkur stendur öllum opinn, sem
koma vilja á framfæri tillögum um eitt eða
annað í skólalífinu ellegar ræða ýmsa hluti,
sem óæskilegir teldust — eða æskilegir. I
þetta sinn liafa borizt þrír pistlar, sem er
góð byrjun.
Um málfundi.
Fyrsti málfundur vetrarins er umtalsverð-
ur, en þó e. t. v. alls ekki umtalsverðari en
margir aðrir málfundir. Má þar til færa
bæði gott og illt eins og raunar um flesta
hluti. Um ræðumennsku skal ekki fjölyrt,
en nefna má að ósekju, að hún var betri en
fundarsókn gaf tilefni til. Pontan var aldrei
auð, en hins vegar varð mönnum starsýnna
á auðu sætin á áheyrendabekkjunum en
hin. Og það er einmitt tilefni bréfs þessa.
Sá, sem þetta ritar, telur, að sú reynsla,
sem fengin er af hinum sígilda fundartíma
á laugardögum, gefi tilefni til íhugunar
um, hvort hann sé hinn eini rétti. Stað-
reynd, sem vefengir það, er t. d. sú, að al-
kunna er, að fjölmargir úr skólanum leita
til kvikmyndahúsanna síðdegis á laugar-
dögum eftir erfiði vikunnar. Einnig eru
heimavistarbúar slæptir eftir hreingerning-
ar sínar og kjósa jafnvel að leggjast fyrir, og
yfirleitt dofnar áhugi á tilverunni og vanda-
málum hennar við þessa allsherjar værð.
Inntak þessa pistils er sú tillaga, að revnt
verði að halda málfund í miðri viku, að
kvöldi dags, og verði heimavistarbúum þá
að sjálfsögðu ekki hleypt á aðra staði. Ef
fundurinn hæfist kl. 8, gæti honum hæg-
lega verið lokið skömmu fyrir miðnætti, og
mundi það varla skerða svefntímann til-
finnanlega. E. t. v. mætti ákveða fundar-
tíma fyrir fram og loka mælendaskrá sam-
kvæmt því.
Auðvitað er ógerlegt að dæma um árang-
ur þessa nýmælis, ef það kemst í fram-
kvæmd, en heiðarleg tilraun væri það til að
efla áhuga nemenda á starfsemi málfunda-
félagsins, sem á að vera þungamiðja félags-
lífsins. Þorn.
Sönn menntun?
Menntlingurinn stendur á tindinum á
efsta degi sigurgöngu sinnar og æpir yfir
fjöldann: „Ég hef fundið sannleik lífsins,
ég er orðinn menntaður maður.“ Hann þen-
ur brjóst sitt og öskrar þetta af hjartans
sannfæringu. Hann hefur stundað sitt nám
með stakri samvizkusemi, og þetta eru sig-
urlaun hans. En getur liann í raun og sann-
leik kallazt menntaður?
Ég held í flestum tilfellum ekki. Mennta-
skólanemar, sem halda sig við námsbækurn-
ar eingöngu og líta ekki við öðru, eiga ekki
þá víðsýni og reynslu, sem þarf til þess að
mega kallast menntaðir. Ég er ekki með
þessu að deila á skólann, heldur nemendur
sjálfa. Flestir þeirra fylgjast mjög lítið með
því, sem er að gerast umhverfis þá í at-
vinnulegum efnum og stjórnmálalegum
efnum, og þeir lesa sárafáir góðbókmenntir,
svo að nokkru nemi. Maður, sem lítillar
fræðslu hefur notið, getur rekið þá á gat í
landsmálum, svo að þeir standa klumsa eins
og merar í haga. — Stjórnmálarifrildi þeirra
er eins og ómenntaðar fiskkerlingar séu að
tala saman. Þeir skipa sér í sama sjórnmála-
flokk og faðir þeirra og vita ekkert, fyrir
hverju flokkurinn berst.
Menntaður maður verður að afla sér al-
hliða fræðslu. Hann verður að vita skil á
helztu bókmenntum heimsins og því, sem
er að gerast á því sviði og sviði vísinda.
Hann verður að eiga víðsýni til að vega og
meta atburði og skoðanir, sem að honum
eru réttar, en ekki gleypa eitt ótuggið og
smakka ekki á öðru aðeins vegna blindra
fordóma. Krummi.
MUNINN 17