Muninn - 01.04.1958, Blaðsíða 26

Fjögar Ijóö
eftir ARA JÓSEFSSON og HJÖRT PÁLSSON
Vor í París
Brúin yfir Signu er blá í móðu vorsins,
blælygnt fljótið streymir fram sem orð af vörtun
manns.
Kastaníur grænka í hvítu skini vorsins,
— ó kona, þú sem gengur um Avenue France.
HJÖRTUR PÁLSSON.
Ljósavísa
Stundum
um stirðlyndan vetur
vill ekki rafmagnið lýsa
líkt og það geri
samúðarverkfall með sólinni
og fornir lampar
og feimin kerti
hikandi lýsa
ljósi rauðgulu
þá kviknar mér iirnra
örlítið kerti
Ijósið sem gleymdist í glampa
á genginni öld
því óska ég stundum
hin stálslegna veröld
verði rafmagnslaus.
ARI JÓSEFSSON.
Þorláksmessudraumórar . . .
... að Fæti undir Fótarfæti
Hnýtti mér heimsins glaumur
hnúta, sem slitna og rakna.
Eg hefi einskis að sakna.
Líf mitt er ljótur draumur;
nú langar mig til að vakna
— vakna á vorgrænu engi
með vanga að blómi smáu,
horfa á himinsins bláu
og húmgráu skýjastrengi
lengi, lengi. . . .
ARI JÓSEFSSON.
Atómvísur Æra-Tobba
Þambara skrambara skrítin er þessi veröld:
Siunir deyja úr sulti hér
en sumra fyllast gulli ker;
skíragulli skálka fyllast keröld.
Prangara mangara maður er hér á glugga.
„Við skulum ekki hafa hátt“
heldur tauta ofur lágt:
agara gagara ambrum bramb og skrugga.
ARI JÓSEFSSON.
66 M U N I N N