Muninn - 01.04.1958, Blaðsíða 28

verður á að spyrja: Var þetta ekki of mikið? Ég
veit ekki, hverju svara skal. Getur ekki verið,
að vinátta og tryggð, sprottin af kærleika, sé eitt
dýrasta gullið, sem lagt er í hinn mikla eilífðar-
sjóð? Og á meðan íslenzkri æsku þykir vænt um
eitthvað, á meðan íslenzk æska elur með sér
ræktarþel og þakklætiskennd, er þjóðin enn
ekki öllum hcillum horfin. Þökk fyrir tryggð-
ina, góðu, horfnu vinir. Ég trúi því ekki, að hún
verði ykkur nokkru sinni fjötur um fót, hvar
sem leiðin kann að liggja um hin miklu huldu-
lönd. Þökk og blessun okkar allra, kennara
ykkar og skólasystkina, fylgir ykkur á þeim
ókunnu slóðum.
Foreldrum og vandamönnum hinna látnu
fjær og nær vottum við einlæga samúð í hinni
þungu raun, sem á þá er lögð. Aldrei hafa mér
fundizt þau sannari en nú þessi orð séra Matthí-
asar, að „í vetrarhríð vaxinnar ævi gefst ekki
skjól nema guð“. Án hans eigum við engin svör
við svo mörgu. Hann einn getur breytt ósigri í
sigur og sorg í gleði. Megið þið öll, syrgjandi
ástvinir, standa í skjóli hans.
Þórarinn Björnsson.
BRAGI EGILSSON
Flestir ungir menn líta á dauðann sem eitt-
hvað fjarlægt, er þeir eiga eftir að kynnast, þeg-
ar árin færast yfir. Fæstir gera sér ljóst, að
sláttumaðurinn mikli bíður í hverju skúma-
Bragi
Egilsson,
skoti reiðubúinn að bregða ljánum, hvenær sem
er. Allir verða að beygja sig undir valdið, þegar
kallið kemur. Enginn fær undan komizt. Ungur
má, en gamall skal.
Bragi Egilsson var fæddur 19. júní 1937 að
Grenivík. Lengst af átti hann heiina að Hléskóg-
um í Suður-Þingcyjarsýslu. Hann kom í fyrsta
bekk M. A. haustið 1951 og brautskráðist úr
stærðfræðideild síðastliðið vor.
Bragi heitinn var hár maður vexti og sam-
svaraði sér vel. Hann var myndarlegur og fríður
í sjón, og munu þeir, sem honmn kynntust, ekki
hafa talið hann verri í raun. Bragi var hlédræg-
ur og dulur að eðlisfari. Hann var hreinskilinn
og liispurslaus við vini sína, en ókumiugir munu
ekki hafa fengið hann til að segja hug sinn allan.
Engan hef ég vitað, er svo hlutlaus var í skoð-
unmn á öðrum mönnum. Hann sagði yfirleitt
hvorki illt né gott um flesta, er hann umgekkst.
Fáa taldi hami til vina sinna og enn færri til
óvina. Hami var mjög tryggur og einlægur vin-
ur vina sinna, en aftur á móti gat hatur hans
orðið biturt og langvarandi. Hann var dagfars-
prúður og rólegur, gat verið fjörugur og gáska-
fullur. Jafnlyndi hans og þolinmæði voru ein-
stök. Fátt gat raskað hans óbifanlcgu ró, en
reiddist hann, þá var þar engin hálfvelgja.
Bragi var prýðilegum gáfum gæddur. Hann
mun hafa átt auðvelt með að læra, en sagði þó
sjálfur, að hann væri seinn að því. Minni hans
var frábært. Hann var ekki mjög fljótur að átta
sig á hlutunum, en íhugaði flesta hluti í ró og
næði. f skoðunum var hann frjálslyndur og
hleypidómalaus, en stundum nokkuð reikandi,
eins og hann ætti erfitt með að ákveða sig, hefði
hann ekki beinharðar staðreyndir að byggja
ályktanir sínar á. Sjálfsgagnrýni hans var mikil,
fremur of en van.
Geir
Geirsson
68 m u N I N N