Muninn - 01.04.1958, Blaðsíða 34

Kurr hefur komið upp í liði skotinna, og
otar þar hver sínum tota:
Það eru margir, eins og er,
upp til skýja hafnir;
vonar-drengir virðast mér
vera önnum kafnir.
Þættinum hafa borizt Sláttuvísur:
Er nöpur norðanáttin
nístir loppna fingur,
þreytir þorrasláttinn
þunnur menntskælingur.
Holla lnigsjón á sér:
hratt í bæ vill þramma;
kolsvart kaffi fá sér,
kynjadrykkinn ramma.
Gengur manna’ á milli
miskunnar að leita,
en mammonsmáttur illi
má sín frekt. Þeir neita.
Örvæntingaræði
yfir piltinn kemur,
lioppar hann af bræði,
hnefum saman lemur.
Bægir kröm frá buddu,
bitran kost sér velur:
fúna fræðiskruddu
fyrir slikk hann selur.
Lánardrottin h'tur,
lagast sízt á taugum.
Felmtursfullur gýtur
flóttalegum augum.
Þvælir seðli þráðum:
þykist alla vega
geta borgað bráðum.
Brosir mæðulega.
M o t t o :
Lútkaffi, lögurinn bezti,
lífskraftur í þér býr,
kynóra kæfir og lesti:
Kína-lífseleksír.
Dagsofanda fannst sem Gilitrutt kæmi tíl
sín og hefði yfir Atómaldarósóma. Að lokn-
um seiðnum kváðu landvættir henni til
háðungar:
Þá skáldin kváðu kjark í heila þjóð
og kunnu’ að láta orð í skorður falla,
en tímar eru breyttir, börnin góð,
og bragi þá við teljum ekki snjalla.
— Nú yrkjum við hin einu’ og sönnu Ijóð:
atóm — laust við stuðlað rím og galla.
Ekki verður meira kveðið að sinni,
1. PERSÓNA
(Framhald af bls. 48.)
að vinna og liugsa, hvernig eitthvað sé bezt
til úrlausnar? Krefst unglingurinn þá nokk-
urs af sjálfum sér? Er þá ekki unnið fyrir
gíg að hafa allar þessar góðu (?) kennslu-
bækur og alla Jressa góðu (?) kennara?
Hættan liggur e. t. v. í því, að skólarnir
verði of góðir, — sem orsakar svo aftur hitt,
að niemandinn hefur ekki þroskað sem
skyldi hugsun sína né stælt vilja sinn. Svo
þegar hann kemur út í lífið, þá kann hann
ekki að tyggja vegna Jress, að allt var lagt
upp í hann tuggið og hann þurfti aldrei að
tyggja. Það er harkan og viljinn, sem dreng-
ir og stúlkur verða að rækta hjá sér; það er
bezti undirbúningurinn í baráttu lífsins.
Þess vegna er það ósk mín til íslenzkra
skóla, að þeir verði aldrei svo góðir, að þeir
skapi ekki nemöndum hin beztu þroskaskil-
yrði í hvívetna.
74 MUNINN