Muninn - 01.12.1959, Blaðsíða 13

Þegar eldra fólkinu þykir flest keyra úr
hófi ltjá yngri kynslyóðinni, fer það að bera
saman æsku sína og æsku nútímans. Niður-
staðan verður nær ætíð hin sama, æskan í
dag er stórum verri en æskan hér áður.
Þótt yngri kynslóðin beri fyrir sig þau
rök, að dómur eldra fólksins sé ætíð hinn
sami, og þetta muni alltaf verða þannig, að
þeim finnist æskan í dag vera stórum verri
en æskan fyrir þrjátíu árum, komumst við
samt að raun um,að dómur þeirra hefur við
mikil rök að styðjast. Ef við lítum inn á
skemmtistaði þá, sem algengastir eru nú til
dags, sjáum við, ]já loksins við getum greint
eitthvað fyrir hnausþykkum tóbaksreyk,
dauðadrukkna unglinga slaga milli borð-
anna, en úti á dansgólfinu hamast sá h'luti
samkomugesta, sem enn getur staðið á löpp-
unum í æðisgengnum Hrunadansi, sem
minnir okkur ósjálfrátt á stóðhross að leik.
Já, stóðhross, vel á minnst. Hestarnir
voru hér áður fyrr einhver bezta skemmtun
unga fólksins, og sá pilturinn þóttist mest-
ur, sem gat boðið stúlkunni sinni á ljón-
vakran gæðing og þeyst með liana út í
óbyggðir náttúrunnar, þar sem friðurinn
ríkti. Þá var gaman að vera sem bezt ríð-
andi og geta farið nógu greitt. Að vísu er
æskan í dag söm við sig hvað hraðann snert-
ir, en sá er nú orðinn munurinn, að í dag
er sá piltungurinn mestur, sem getur boðið
sinni heittelskuðu upp í gljáfegursta, hrað-
skreiðasta, amerískasta fólksbílinn og ekið
með hana á fjölsóttasta skemmtistaðinn, en
það er venjulega sá staðurinn, þar sem verst
eru drykkjulætin og mestur tóbaksreykur-
inn. Þetta geturn við varla talið heilbrigt.
Til eru að vísu þær skemmtanir, sem fara
að öllu leyti vel fram, og eiga skólaskemmt-
anir að vera þar til fyrirmyndar, því að
skólanemendur, og þó sérstaklega fram-
haldsskólanemendur, eru þó það fólk, sem
ÞANKAR
á að taka við stjórninni af þeim eldri að
nokkrum árum liðnum.
iÞess vegna verður okkur einkennilega
við, þegar við verðum þess svo áþreifanlega
vör, að þeim fer óðum fækkandi hér í skóla,
sem geta látið til sín taka á vettvangi mál-
snilli eða ritlistar.
Og nú er hér slíkur hörgull á baráttufús-
um framkvæmdamönnum, að málfunda-
félag og skólablað berjast stöðugt í bökk-
um. Fyrir skömmu varð að fresta málfundi
í Hugin og Muninn á oft við efnisskort að
etja.
Getum við nú dregið aðra ályktun af
æskunni nú á tímum en gamla fólkið og
sagt með því: „Æskan er sífellt að versna.“
Kristinn Jóhannesson.
ELDSVOÐI
mig dreymdi um þig í gráfölvum morgninum
mig dreymdi í skini dagsins
í húmi kvöldsins
mig dreymdi
þú vermdir hjarta mitt
unz það brann
vindurinn feykti öskunni á braut
KOLUR
M U N I N N
ÍJtgefandi: MálfundafélagiS Huginn.
Ritstjóri: Már Pétursson
Ritnefnd: Hákon Ámason, Hjörtur Pálsson,
Leó Kristjánsson, Kristinn Jóhannesson.
Ábyrgðarmaður: Steingrímur Sigurðsson
Prcntverk Odds Bjömssonar h.f.
M U N I N N 37