Muninn - 01.12.1961, Blaðsíða 4

hana. Svo gertæk áttu áhrif þess eftir að
verða, að unnt er að segja með sanni, að
hin óbrotna frásaga þriggja stuttra starfs-
ára hafi umskapað og mildað mannkynið
meira en allar skeggræður heimspekinganna
og hvatningar siðspekinganna.
Jólin eru að koma. Búið ykkur undir
komu þeirra. Látið þau ekki ganga svo hjá
garði, að þið verðið ekki snortin af sannri
dýrð þeirra og heilögum himneskum friði.
Leitið þeirrár sönnu gleði og hamingju, sem
jólin flytja með sér í svo ríkum mæli. Þið
getið fundið hana á kyrrlátum stundum í
herbergjum ykkar eða þegar eilífa lagið
við pílagríms gleðisöng hljómar í kirkjun-
um ykkar á hinni Iieilögu hátíð — ,,unaðar
söngurinn, sem aldrei þveiT: Friður á foldu,
fagna þú maður : Frelsari heimsins fæddur
er“.
Ef þið með barnslegum liuga takið á móti
jólabarninu, þá er ég viss um að þið eignist
liina sönnu hamingju hjartans. Sú liarn-
ingja kann að virðast ólík þeirri, sent svo
margir leita að og þykjast finna í margs-
konar stundargamni og ytri lystisemdum.
Og þær eiga líka lítið annað sameiginlegt
en nafnið, þessar tvær hamingjudísir. Sú
fyrri hefir eilífðarverðmæti í skauti sínu,
hin er vígð hverfleikanum og getur brugð-
izt, þegar minnst vonum varir. Hamingjan
verður að koma innanfrá, en ekki utan að.
Þess vegna sagði kunnur maður: „Hurð
hamingjunnar opnast ekki inn. Þess vegna
þýðir ekkert að hlaupa á hana til þess að
hrinda henni upp. Hurðin opnast út, ham-
ingjan verður að búa í hjarta þér.“ Það er
ósk mín, að þið finnið á komandi jólurn
þennan dýrmæta fjársjóð, sem liin innri
hamingja er, og megið verða farvegir henn-
ar til annara manna.
Þið eruð að nema, leita ykkur menntunar
við virðulega menntastolnun. Einhvern
tírna sá ég hugtakið menntun skilgreint
þannig: „Menntun er það, að vita það bezta,
sem hugsað hefir verið og sagt í veröldinni."
Ég held, að við eigum ekkert æðra mið en
GAMMUR
Ég barðist á móti stórhríð í áttina til
Nasa. Hann lá fastur í djúpum skurðgröfu-
skurði og barðist fyrir lífinu. Án þess að
geta nokkuð aðhafst sá ég nasir hans fyllast
snjó og hinn tryllta bardaga hans gegn þeim,
sem var sterkari. Ég fylgdist með, hvernig
lífskraftur hans þvarr. Þá var eins og hann
skynjaði nærveru einhvers. Hann hneggj-
aði, reisti eyrun og leit bænaraugum á þann,
sem ég sá ekki. Skyndilega birti yfir, og ég
sá að þetta var ekki Nasi, heldur bleikur
hestur.
—o—
Forsaga þessa draums er mér enn í fersku
minni. Sumarið 1952 halði pabbi verið á
lrestasýningu norðanlands. \rið heimkom-
una gaf hann mér folald, sent hefur veitt
mér þá mestu gleði og jafnframt sorg, sem
ég hef reynt. Folaldið var fallegt, brún-
nösóttur hestur, sem við skírðum Gamm,
en kölluðum okkar á milli Nasa. Fjögur ár
liðu. A sumrin lékum við okkur saman, en
á veturna gaf ég honum og hirti. Laun hans
voru mér kærkomnust, hann heilsaði mér
alltaf með hneggi og lagði flipann í lófa
minn. Hann talaði til mín með flipanum,
sagði mér frá ævintýrum og fallegum hryss-
um, en ég sagði honum frá dagdraumum
hann, sem okkur er gefinn á heilögum jól-
um. Það er því verðugt verkefni fyrir unga
menn og konur, senr vilja verja hæfileikunr
sínum og kröftunr til heilla sér og öðrunr,
að ganga fram til starfa fyrir [esúm Krist,
sem á að vera frelsari og leiðarljós heinrs
og þjóða.
GLEÐILEG JÓL!
28 MUN'INN