Muninn - 01.12.1961, Blaðsíða 10

— Lesið þið ekki stundum það, sem
stendur á póstkortunum?
— Við verðum auðvitað að lesa utaná-
skriftirnar, og þá sjáum við stundum ó-
vart . . .
— Við mundum nú lesa öll kort og allt
prentað mál líka, grípum við fram í.
— Já, það er nti einmitt þess vegna, sem
strákum er ekki trúað fyrir póstinum. Ann-
ars liefðuð þið gott af að hafa hann í svo
sem eina viku, þá þyrftuð þið ekki að taka
þetta viðtal.
— Eru bréfin aldrei með ólæsilegri eða
óskiljanlegri utanáskrift, þannig að þið
lendið í vandræðum?
— Jú, jú, oft. Við leitum þá á náðír ráðs-
mannsins.
— Getur hann ráðið fram úr öllu?
— Ja, hann er okkur oft hjálplegur.
— Hvað koma nú mörg bréf og póstsend-
ingar á dag í ykkar hendur?
— Aldrei færri en þrjú, nema þegar sam-
giingulaust er. í dag eru þau nteð flesta
móti, 70—80.
— Komizt þið ekki fljótt upp á að þekkja
alla með nafni í vistinni, vegna bréfanna?
spyrjum við.
— Jú, það er allt í lagi ofan við þriðja
bekk, en samt eru vissir rnenn, sem ég ntan
aldrei, hvað heita, segir Lára.
— Þakka ntenn fyrir, þegar þeir fá bréf,
eða verða þeir kannski vondir?
— Flestir verða glaðir við, en með bréfin
frá International Youtli Service gegnir öðru
máli, þau eru alltaf strax rifin í tætlur.
— Hvaða nemandi lær flest bréf?
— í fyrra fengtt Kristján og Leó Kristjáns-
synir flest bréf.
— En í vetur?
— Það er allt of stutt liðið af vetrinum
til að geta sagt um það. Haldið þið kannski,
að við höfum lista og merkjum við? spyr
Lára.
— Ég helcl nú reyndar, að ég viti það, en
ég vil ekki segja það, bætir Jóhanna við.
— Er það stelpa? spyr blaðamaðurinn.
— Haldið þið, að við látum yfirlieyra
okkur svona? svarar Jóhanna.
— Við gefumst upp við þetta atriði, en
spyrjum:
— Eruð þið ekki fegnar, ef sami maður-
inn fær þrjú bréf sama daginn, en svo ekk-
ert í hálfan mánuð?
— Okkur þykir það leiðinlegt hans vegna,
en annars ágætt.
— Er ekki starfið tímafrekt?
— Við látum það nú allt vera.
— Segið þið mér eitt, segir blaðamaður-
inn. Hvernig getur staðið á því, að ég, sent
skrifa allt upp í fimm bréf á dag, fæ stund-
um ekki bréf vikum saman?
Aldrei hef ég fengið bréf frá þér, en varla
eru þau skemmtileg, svarar Lára.
— Fáið þið nokkurn tíma bréf sjálfar?
— Jú, haldið þið, að við séum eitthvað
frábrugðnar öðru fólki? segir Jóhanna.
Nú er hurðinni hrundið upp, og Bryndís
steðjar inn.
— Hvað er þetta, manneskja, ertu ekki
að korna á kórælingu, segir hún við Jó-
hönnu. Við verðum nefnilega tvær einar í
millirödd í dag, svo að við verðum að standa
okkur.
Exit Jóhanna.
Með leyfi Láru tökum við blaðasnáparn-
ir að skyggnast í póst dagsins. Hann er alls
76 bréf og blöð, þar af 32 frá International
Youtli Service. Auk þess er þarna Paris
Match til Thorarinn Björnsson, Nordisk
Matematisk Tidskrift til cand. mag. S.
Palmason og frímerkjatímarit handa Arna
ráðsmanni. Einnig bréf til Steingríms Sig-
urðssonar og Guðmundar Vigfússonar. —
Lengst er að komið bréf frá Tanganyika til
Kristjáns Sigvaldasonar í 3. B.
Síðan var matarhlé, sem ntargnefndir
póstverðir notuðu til að útdeila bréfa-
bunkanum. Að því loknu heldur viðtalið
áfrant af fullum krafti, en þó ekki fyrr en
gestum og gangandi hefur verið vísað á dyr.
— jæja. Þá byrjum við aftur. Fáið þið
ekki einhverja þóknun fyrir allt þetta starf?
34 MUNINN