Muninn - 01.12.1962, Blaðsíða 6
á öllu. Ég man aldrei eftir, að stolizt væri út,
og aðeins einu sinni man ég eftir, að hvíslazt
væri á um það, að einhverjir hefðu verið að
pukrast með vín á dansleik uppi í leikfimi-
húsi, þó ekki svo, að sæi á þeim. En það var
talað um þetta eins og mannsmorð. Þá voru
heldur engin leyfi, enda datt engum í hug
að biðja um þau, nema rétt einstöku sinn-
um til að horfa á sjónleiki eða fara á póli-
tísk?. fundi.
— Voruð Jrið mjög pólitískir á þessum
árum?
— Já, og það var mikið líf í málfundun-
um. V:ð fengum oft pólitíkusa utan rir bæ
til að flytja erindi um stjórnmálastefnurn-
ar, og svo rifumst við á eftir. Þá voru hér
ýmsir í skóla, sem áttu eftir að koma við
sögu í íslenzkum stjórnmálum, Sigfús Sig-
urhjartarson, Gísli Guðmundsson og
Hannilral Valdimarsson, sem þá var reyndar
talsvert konservatív. Þá voru uppi tvær nreg-
instefnur, annars vegar íhaldsstefnan og
hins vegar frjálslynd vinstri stefna, en sósí-
alismans var Jrá lítið farið að gæta.
Nú erum við seztir franr í borðstofu nreð
rjúkandi kaffi fyrir franran okkur og vindla
nrilli fingranna. Brynjólfur stendur upp og
sækir litla bók nreð snjáðum spjöldum.
— Ég famr Jressa bók unr daginn í gönrlu
rusli. Hún er frá Jreinr tínra, þegar ég var
lrér heimavistarstjóri og er orðin nreira en
fjörutíu ára gönrul.
Við opnunr bókina og sjáunr jrar nöfn
ýnrissa þekktra nranna, s. s. Hermanns Stef-
ánssonar, Hannibals Valdinrarssonar og
Steindórs Steindórssonar.
— I hverju var starf heinravistarstjórans
fólgið?
— Hann annaðist rekstur lreimavistar-
innar, sá unr innkaup og reikingshald allt.
Fyrir Jretta fékk ég 200 krónur, senr ekki
var nrikið fé, því að Jrá var mikil dýrtíð í
landinu (1920) og Jretta var nrikið starf. Þá
var t. d. ekki hægt að kaupa kjöt í verzlun-
um eins og nú, heldur keypti ég lifandi fé á
fæti vestur í Skagafirði, fékk nrenn til að
reka Jrað hingað og keypti slátrun á því hjá
Höepfner.
— Svo fórstu í Menntaskólann í Reykja-
vík?
— Já. Sumarið 1923, vann ég við brúar-
gerð á Eyjaf jarðará og fékk í kaup 65 aura
á tínrann, en eina krónu og finrm aura yfir
sláttinn. Fjórir okkar nutu Jreirra hlunn-
inda að fá að vinna í tólf tíma á dag. Unr
eftirvinnu eða næturvinnu var ekki að ræða.
Unr veturinn leigði ég svo herbergi í
Reykjavík án húsgagna og hitunar fyrir 60
krónur á nránuði, senr var dýrt, Jrví að ég
var unr 100 klukkutíma að vinna fyrir nrán-
aðarleigu. Ég vann svo fyrir mér unr vetur-
inn nreð því að kenna þrjá tínra á dag, en
gafst svo upp á Jrví og las utanskóla hér á
Akuieyri og kenndi nreð.
— En varstu ekki í hópi Jreirra, senr fóru
héðan vorið 1927 til að taka stúdentspróf
við Menntaskólann í Reykjavík?
— Jú, við vorunr sex, senr höfðunr fengið
undirbúning undir stúdentspróf lrér við
skólann. Einar Olgeirsson hafði verið feng-
inn til að kenna okkur, en hann var þá ný-
kominn heim frá námi erlendis. Við lögð-
um upp í þessa för nreð hálfunr liuga, því
að Jrá stóð deilan unr menntaskólaréttindi
30 MUNINN