Muninn - 01.12.1962, Blaðsíða 11

Eg kom til að kveðja
Ég er að fara. Ég kom bara til að kveðja,
og það er ekki lengi verið að kveðja. En
það getnr stundum verið erfitt. Stundum
getur það verið mjög erfitt. I>að er annars
skrítið, að fólk skuli vera að kveðjast. Af
hverju ekki bara fara. Segja ekkert. Öll eig-
um við minninguna eftir, þótt við skilj-
umst. Með því að kveðjast er eins og \ ið
viljum safna henni saman í lítinn böggul,
einn lítinn böggul og hnýta utan um í sam-
einingu. Við ráðum sjálf með hverju við
hnýturn. Bandið er kveðjan. Við getum not-
að rauðan silkiborða og bundið með slaufu.
Við ráðum líka, hvar við geymum böggul-
inn. Við geturn geymt hann í efstu komm-
óðuskúffunni, þar sem fljótlegt er að grípa
til hans. Hann getum við tekið fram, þegar
okkur langar til, leyst slaufuna og skoðað
innihaldið. Skoðað jrað hægt, gætilega, eins
lengi og við viljum. Það er svo gaman að
eiga svona böggla, safn af bögglum. Svo
vefjum við utan um þá aftur og hnýtum
slaufuna. Kannski lenda þeir svo niður á
botn, undir alls konar rusl, þar senr við
sjáum þá aldrei og gleymum þeim. Kannski
rekumst við svo á jrá seinna, þegar við erum
að leita að einhverju öðru. iÞá verðum við
glöð og segjum við kunningjana: „Held-
urðu að ég hafi ekki rekist á minningar-
böggulinn hans S. S. um daginn, þegar ég
var að taka til í skúffunum." Já, Jrað er ganr-
an að eiga svona böggla.
En okkur langar ekki til að eiga alla
um punktum, skella niður byssunni og
bera höndina upp að húfuskyggninu. En
einhverntíma verðum við allir dauðir og
kista óþekkta hermannsins duft eitt og
aska.
R.
böggla. Sumir eru leiðinlegir, og okkur
langar ekkert til að skoða ]rá. Sumir geta
jafnvel valdið sorg, eftirsjá, þrá, löngun.
Það versta er, að við getum ekki losað okk-
ur við jrá. \7ið getum vafið þá inn í nrask-
ínupappír, hnýtt utan unr nreð seglgarni
og grafið jrá eins djúpt niður og við viljunr,
en við getunr aldrei losnað við ]rá. Við get-
unr ekki selt þá. Við getunr ekki gefið þá.
Þeir tilheyra okkur. Alltaf.
Ég konr til að kveðja. Nti er konrið að
okkur að velja bandið. Böggullinn okkar
verður ekki stór, og hann verður ekki fjöl-
breyttur að efni. En það verður dásamlegt
að eiga hann og geta skoðað hann. En samt,
sanrt verðnr það kvöl.
Nú fer ég, af því að ég verð að fara. Segðu
ekkert. Ég veit hvernig við viljum hafa
bandið. Kannski leysunr við það einhvern-
tínra seinna og bætunr við böggulinn.
Kannski.
Bera.
Eiríkur Þomróðsson: iÞað er ekkert fjör í
dansinum 17. júní. nenra annaðhvort Guð-
nrundur Karl eða Sigurður heitinn á Foss-
hóli séu nreð.
Saga í 5.s.: Aðalsteinn: Meðalhauskúpu-
stærð nútínra Evrópumanns er 1500 cubic-
metrar.
Saga, 5.S.: Aðalsteinn: Hættu nú Gyðingar
að tala, þegar þeir týndu niður Hebresk-
unni.
Latína 6.m.: Jón A.: Athugið þennan stíl
vel. Hann er býsna vel heppnaður frá minni
hendi.
MUNINN 35