Muninn - 01.12.1962, Blaðsíða 20

Skrif frá skozkri grundu
Edinborg, 15. nóv.
(Einn af góðvinum Munins, Leó Kristjánsson,
stundar nú nám í Edinborg. Svo talaðist til milli
ritnefndar og hans, að hann segði lesendum
eitthvað af högum sínum þar ytra. Við birtum
nú kafla úr bréfi Leós til ritnefndar og vonum
að ykkur þyki nokkur fengur í.)
Eftir því sem ég kemst næst, hófum við ellefu
íslendingar nám hér í borg í haust, í háskólan-
um, verkfræðiskólanum og listaskólanum, en
þrjú eða fjögur voru fyrir. í Glasgow eru fimm
stúdentar og í St. Andrews einn.
Háskólinn er gömul og stór stofnun, sem er
dreifð víðsvegar um borgina. Nú eru við nám í
honum um 7700 stúdentar, þar af nálægt tíundi
hluti útlendingar. Hann er talinn einn af beztu
háskólum heims hvað læknisfræði snertir, og í
haust sóttu 1700 manns um 150 pláss í þeirri
grein. Háskólinn þykir einnig standa framar-
lega í skógyrkjufræði (forestry). Aðrar grein-
ar eru svona upp og ofan, því hér vill brenna
við eins og víðar, að iðnaðurinn kaupi upp fær-
ustu vísindamennina..
Edinborg er stór og gömul borg, og yfirleitt
talin falleg. Fyrir íslendinga er þó ýmsu ábóta-
vant. Húsin, a. m. k. í eldri hluta borgarinnar,
eru harla Ijót, stór og klossuð múrsteinshús,
svört af áratuga sót„úrfellingum“ úr reykský-
inu, sem alltaf liggur hér yfir, og útsýni er
næsta fábrotið, liggur við, að maður fari jafnvel
að óska sér viss sunnlenzks fjóshaugs (Esju)
hingað.
Ýmislegt nýstárlegt ber fyrir augu, þegar
maður kemur á erlenda grund. Ég á ekki við,
að Skotar séu nízkari en aðrir menn, (það er
hin mesta firra), heldur er ég nú farinn að
skilja, hversvegna íslenzkt kvenfólk er talið
laglegt og vel klætt og hversvegna íslenzkur
matur þykir hollur og góður. Mikið sakna ég
gömlu-konunnar-sem-dó og járnbrautarslysanna
úr heimavistinni! Maður hafði heyrt, að stétta-
skipting væri talsverð í Bretlandi, og er eitthvað
til í því. En aðal-sérréttindastéttin eru þó óþarfa-
hundarnir og kjölturakkarnir, sem eru mjög
fjöl„mennir“ hér. Það getur t. d. kostað allt að
1200 krónum að kasta rusli á göturnar, en hund-
arnir mega gera stykki sín, hvar sem þeim þókn-
ast, jafnvel inni í búðum. Heyrt hafði ég líka
kvartað um kulda innanhúss, og staðfestist það
hér með. Miðstöðvarhitun er lítt þekkt, heldur
er arinn (stundum þó rafmagnsarinn með plast-
kolum og rauðri peru) í öðru hverju herbergi,
og til að bæta þá upp eru alls konar fiff, svo sem
rafmagnshitateppi, rafmagnskoddar og nýjasta-
nýtt-rafmagnsnærbuxur!
En svo ég komi aftur að háskólanum, þá virð-
ist mér, að við norðanmenn hér höfum ágæta
undirstöðu í eðlisfræði, efnafræði og stærðfræði,
jafnvel svo, að maður getur tæpast talið sig hafa
lært neitt nýtt ennþá í sumu. Hins vegar hefur
það reynzt okkur ýmsum vandkvæðum bundið
að skilja hversdagstalmál og að gera okkur
skiljanlega. Fór t. d. kynning, sem stóð í marga
daga í haust, á háskólanum og borginni, að
mestu leyti fyrir ofan garð og neðan hjá manni.
Sunnanmenn hafa staðið sig mun betur í þess-
um efnum. Virðist mér því, að meira þyrfti að
lesa af nútíma- og tæknibókmenntum í stærð-
fræðideildinni, og muna þyrfti um leið eftir því,
að maður lærir ekki að tala framandi mál með
augunum og eyrunum.
Félagslíf er afar mikið hér í háskólanum, svo
jafnvel fer út í öfgar með sumt, og er kvenfólk
þar áberandi í fremstu víglínunum. Vikublað er
gefið út, 8 síður, mestmegnis hasarkenndar
fréttir og slúðursögur úr skólalífinu, ásamt
kvörtunum yfir allsherjar sinnuleysi stúdenta
og leiðréttingum á vitleysunum í síðasta tölu-
blaði.
Það er ekki mjög dýrt að lifa hér, matur og
húsnæði ca. 2500 kr. á mánuði. Yfirfærslan er
samt langt frá því að duga fram að jólum, því að
helmingurinn af henni fór í skólagjöld. En það
eru ýmsar aðferðir við að di-ýgja hana... .
'44 MUNINN