Muninn - 01.03.1963, Blaðsíða 15

ÞOKA
Þoka í dalnum, drúpa blóm
dumbrauðu höfði.
Fjarlægur kliður fuglanna horfnu
í fjarskanum ómar,
árniður hljómar
til þín, tregablandinn.
Þig dreymir í lyngvöxnum ási, létt
líður golan um hæðir og dali.
Hún strýkur um vanga, hvíslar: Hvar
hvílist þú, vinur, í óminnissvefni?
Skjálfa þar greinar í grátandi lind
gulnuð og föl hníga laufin til jarðar.
Þokunni léttir, allt er sem áður,
aðeins þú hefur breytzt.
Nafn hinnar náköldu
nepju örmum þig vefur.
Hverf burt, til að sofna við vængjasúg,
sorgum gleyma í næturfaðmi.
Utan úr mistrinu mansöngur berst,
moldin ilmar, sól rís að nýju.
G. St.
13. JANÚAR
Tvö andlit stara á mynd af Akureyri frá 1930.
Tveir hljóðir svipir.
Tvær sígarettuglóðir.
Andvarp.
Þögn.
Kyrrð.
Nótt.
Lúpus.
MUNINN' 67