Muninn - 01.03.1963, Blaðsíða 23
Gambrað um Spornismál
í I. TÖLUBLAÐI 7. árgangs af Gambra,
birtist á síðu 12 eitt duggunarlítið fígúru-
sett skrif, hvar rætt er um nokkra velæru-
verðuga ritnefndarmenn Munins. Þessi
síða er í sjálfu sér vel upp sett, stærð 21x28
cm og liðlega vélrituð. Á eintaki því, sem
er til hliðsjónar þessum pistli, er fjölritun
líka vel gerð, svo sem vænta má af hinum
ágæta fjölritara Hilmari Magnússyni. Papp-
ír er sá sami í síðu 12 sem og öðrum síðurn
blaðsins. Einnig er ekki úr vegi, að rninnst
sé á það, svona rétt til gamans, að skrifið
á síðunni inniheldur lieil 405 orð, sem að
vísu munu öll finnast í orðabók Blöndals.
Ornamentið á síðunni er hinsvegar svo frá-
munalega smekklaust og hróplega illa gert,
að vér skiljum ekkert í því, hvernig í ósköp-
unum nokkur sæmilega vel vitiborinn mað-
ur getur verið þekktur fyrir að láta annað
eins frá sér fara. Hverjum nranni, sem eitt-
hvað fæst við blaðamennsku, má vera ljóst,
að með snotru ornamenti er unnt að breiða
yfir afkvæmi andlegrar riðu og bráðapest-
ar, og í sannleika sagt er þess ekki vanþörf
á síðu nr. 12 í Gambra. (Rétt þykir að
skjóta því hér inn, að síðan er reyndar ekki
tölusett, en livort sem talið er frá næstu
síðu framan við þ. e. nr. 9 eða aftan við
þ. e. nr. 14, kemur út talan 12). Vér sant-
gleðjumst einnig H. Blöndal &: Co. yfir
því, að hafa aldrei komizt í kynni við svo-
nefnt. latínunám, en fávizka þeirra átti ekki
að geta komið í veg fyrir, að þeir flettu upp
í fræðibókum eða spyrðu næsta mann að
því, hvort ekki færi betur á því að skrifa
in memorian með emmi en ekki enni.
En snúum oss nú að því mikilverðasta
við síðu 12, þ. e. innihald skrifsins. Hér í
vetur tóku nokkrir þriðjubekkingar sig til
og hugðust endurreisa Sporni, félagsskap
antisportista í MA. Hengja þeir upp hel-
vítamikla auglýsingu urn fundarboðun, sem
er óðara færð niður á hina gullbókmennta-
skreyttu veggi náðhúss skólans. Að bragði
er fest upp annað plakat, sem verður þess
valdandi að yfirvöldin skerast í leikinn,
svo sem frægt er. Til þess að firra sig álits-
hnekki reyna nú piltarnir að koma þung-
anum yfir á efribekkinga og forráðamenn
vissra félagssamtaka í skólanum og hyggj-
ast reka smiðshöggið á allt saman með því
að leigja sakleysingja til þess að producera
góða lygasögu í léttum dúr. „Húmoristarn-
ir“ láta tilleiðast, og árangurinn verður —
síða 12.
Augljóst er, að kapparnir, hverjir svo
sem þeir eru, kunna ekki mikið til þeirra
aðferða að liasla sér völl svo sem riddurum
sæmir, því þeir skunda beinustu leið aftur
fyrir kýrrassa og lýsa jrar öllum atvikum af
undanlegri þekkingu á lífi þaðra. Getum
vér í því sambandi ekki varizt brosi, þegar
upp kemur í huga vorn stakan úr fjósrím-
um um Karlamagnús: „Aldrei hann fyrir
aftan kýr, orrustu háði neina.“ Flétta þeir
kumpánar síðan inn í þáttinn nöfn nokk-
urra manna, sem vissu sig ekki hafa á neinn
hátt staðið að þessu brambolti Spornis-
manna.
Það, sem fær okkur mestrar furðu í sam-
bandi við umrædda grein, er það, að Blön-
dal &: Co. skuli reynast svo óskammfeilnir
að birta þessa lygasögu athugasemdalaust,
jafnvel þótt henni hafi verið ætlað það
hlutverk að reynast lífakkeri mannorðs
þeirra, því varla getur hugsast, að þriðju-
bekkingar eigi sér lakari málsvarsmenn en
liina leigðu sakleysingja.
Að lokum: Smánin er ekki minni, þótt
henni sé ranglega komið yfir á herðar ann-
arra.
MUNINN 7i)