Muninn - 01.05.1963, Blaðsíða 32

Harla fátt um hrundir er
hér á þessum fundi.
„Bara að Kata birtist hér“,
við borðið einhver stundi.
Sigurður á í orðaskaki við Björn:
Tottar vindil, teygar kaffi,
tognar andlitið í grettum.
Björn svarar:
Dottar Sigga sál í straffi,
sómi hans er þakinn blettum.
Haraldur skrifar á miða til kollega síns:
Fyrripartur frá mér leitar,
finnst mér Röggi ætti að svara.
og Rönvaldur svarar:
Andans lummur eigi feitar
áttu til að láta fara.
Björn tekur nú upp kuta sinn og sker síður
úr vasabók sinni. Rögnvaldur sér það útundan
sér:
Víst mun þessi vasabók
vizku litla geyma.
Beittan hníf í skyndi skók,
skar, og vildi gleyma.
Friðrik er nú orðinn tóbakslaus, og Bjöm er
svo örlátur að gefa honum leifarnar af vindli
sínum: og er þakkað þannig:
Vindil ég ramman reyki,
sem rétti mér kyndugt þing,
slafra ég því og sleiki
slefuna úr Þingeying.
En Björn svarar:
Aldrei betri bjórinn sást
í bikar Vestfirðinga.
Ei mjöður hafði meiri ást
en munnvatn Þingeyinga..
Nú ofbýður Hjálmari og lætur þessa fjúka:
Aumt er að láta hér ekkert í té,
ekkert að kveða né segja.
En helmingi verra held ég þó sé,
að hafa ekki vit á að þegja.
Þá mælir Friðrik:
Virðulega hann varir hringar.
Vitið þó ekki í kolli svingar.
Sendir á okkur svívirðingar.
Svona eru flestir Þingeyingar.
Guðrún hefur ekki fengið að vita nafn Hjálm-
ars og innir hann eftir því með þessum orðum:
Væri til of mikils mælzt
að mega nafn þitt vita?
Hjálmar svarar:
Sjaldan um það hef ég hælzt,
á höfði mun ég sitja.
Jóhannes Vigfússon sendir nú frá sér fyrri-
part:
Kristinn, yrk þú um mig ljóð,
óðsins virkja lindir.
Kristinn svarar:
Ennþá muna allmörg fljóð
allar þínar syndir.
Og aftur kemur sending frá Jóhannesi:
Sízt þér ferst að ympra á
öllum mínum syndum.
Oftar hrundir una hjá
ástar þinnar lindum.
112 MUNINN