Muninn - 01.02.1971, Blaðsíða 10

HEIMWISTARMNIÍAIf
Fáirjield ég veríi |)il þess, þegar
talað er í fullri alvöru, að draga í efa
mikilvœgi heimavistar við skóla eins og
Menntaskólann á Akureyri. Þessi skóli
er nú einu sinni að miklu leyti sóttur
af fólki utan af landsbyggðinni, og þá
gefur auga leið, hvert hagræði er í að
hafa hér góða heimavist. Telja má það
brýnt hagsmunamál okkar nemenda, að hér
sé vel rekin og þægileg heimavist.
pvo kostnaðarsamt er að leigja herbergi
úti í bæ, að hver er sá aðkominn nem-
andi, er ekki sæi sér stórfelldan hag'í
að búa á vist fjárhagsins vegna?
Á miklu veltur því, að heimavistin
sé þannig rekin, að hún falli sem flestuir.
nemendum í geð. Kemur þar fjölmargt
til greina. Eitt af því mikilvægasta
er næðið. Hér þarf að ríkja næði og
friður sem mest, enda á vistin jú fyrst
og fremst að vera vinnustaður nemenda
og svefnstaður þeirra.
Ég segi fyrir mi^, að mér þykir
sízt verra næði hér nu í vetur heldur
en í fyrra eða hitteðfyrra. Veit ég
að vísu, að ekki munu allir vera á
einu máli um þetta. Næðið má líka lengi
bæta, og mætti það vissulega verða betra
en nú er. Mín skoðun er hins vegar, að
lengi sé hægt að skapa sér næði til
lestrar og svefns, aðeins ef viljinn er
fyrir hendi. Mun það ekki að miklu
leyti barlómur og yfirskin, þegar menn
segjast flýja vist í leit að næði?
Á síðustu árum hefur ýmsu verið
breytt til batnaðar hér innan veggja
nýju vistarinnar. Má þar fyrst til
nefna nýjar hurðir fyrir herbergjum,
og einnig hafa nemendur nú fengið lykla
að herbergjum símun, Þarf víst vart
að fjölyrða um öryggið, sem það veitir
að geta þannig lokað híbýlum sínum á
eftir sér, ef víkja þarf frá.
Hins vegar krefjast bætt húsakynni
líka bættrar umgengni, og ætla ég ekki
að dæma um það, hvort umgengnin hafi að
undanförnu batnað jafnhliða húsakynnunum.
Með sjálfum mér efast ég þó um það.^
Á hitt er einnig að líta, að þó
einu og öðru hafi að undanförnu verið
breytt í vistarmálum til samræmis við
■nýjar kröfur, þá fer aðsókn að heima-
vistum minnkandi, þrátt fyrir aukinn
fjölda nemenda í skólanum. Pyrir þessu
er ekki hægt að loka augunum. En
hverjar eru þá orsakirnar? Jú,-það er
nú í vaxandi mæli skoðun alls þorra
nemenda, að það séu óþolandi fjötrar
að vera lokaður inni á kvöldin, ekki
sízt, þegar svo og svo margir af skóla-
félögunum eru úti að lifa og leika sér.
Hér hefur orðið hugarfarsibreyting á
undanförnum árum, og tel ég það skamm-
sýni að ætla að loka augunum fyrir slíku.
Að vísu verður að játa, að allar
breytingar á skipan heimavistar eru
þungar í vöfvun, og nýir erfiðleikar
munu jafnan skjóta upp kollinum í stað
þeirra, sem hverfa. Hins vegar er það
mín skoðun, að óhjákvæmilegt sé að koma
til móts við kröfur nemenda í þessum
efnum, a. m. k. að einhverju leyti. Ella
getur tæpast hjá því farið, að vistirnar
munu standa hálf-tómar eftir nokkur ár.
"ímsar kröfur hafa verið settar fram
\im, að opna beri vistirnar alveg, og að
hérskuli jafnvel hafður næturvörður
allar nætur. Þetta virðist þó harla
fjarlægt og ^afnvel óraunhæft. Vitað
er, að mest ásókn er í að vera úti á
föstudags- og laugardagsnóttum. Æski-
legt væri, að þær nætur yrði hér aukið
frjálsræði. Til dæmis mætti hugsa sér,
að þau kvöld yrði ekki gengið eftir því,
að menn væru mættir á vist fyrir kl.
hálf tólf. Hins vegar munu nemendur
skiptast á um að vera á vakt við dyr
vistarinnar þær nætur, e.t.v. allt fram
til kl. fjögur. Mættu menn þá koma inn,
ef þeim sýndist, og jafnvel fara út
líka. Næði og svefnfriður yrði þó að
ríkja innan veggja vistarinnar, og
mætti þá taka újfcivistarleyfið af um
stundarsakir, því til áréttingar, ef
út af brygði með svefnfriðinn. Trúi
ég vart öðru en menn sæju sóma sinn í
að ganga hljóðlega um þessar nætur, ef
svo væri um hnútana búið fyrirfram.
Engin ástæða væri þó til að leyfa
óviðkomandi fólki að dveljast inni á
vist þessar nætur, og yrði ríkt eftir
því gengið. a.
, s
V_____
Eins og kunnugt er, hefur vistar-
búum ekki verið gert að skyldu að mæta
á vist að loknum meiri háttar dansleikjum
í vetur. Víst má tilja það spor í rétta
átt. Þó dylst það ekki, að þetta hefur
ýmsa galla. Af hreinni ævintýralöngun
mæta sumir ekki á vist og eru svo
e.t.v. að þvælast, kaldir og slæptir,
og auk heldur í misjöfnu ástandi, um
bæinn fram á morgun, unz vistarverðir
opna um síðir fyrir þeim. Væri þá
ólíkt skárra aðhafa mann við dyr vist-
arinnar, a.m.k. eitthvað fram eftir
nóttu, svm gæti hleypt þessu fólki
inn.
Þessi tilhögun, sem ég hef stungið
hér upp á, er e.t.v. aðeins lítt hugsaðir
draumórar. Hún mundi þó að mínu áliti
bæta töluvert úr núverandi ástandi í
vistarmálum. Stæðu þá vonir til, að
minna yrði um margtroðna götuslóða í
gluggakistum á neðri hæðum heimavitt-
anna en nú er. Einnig^yrði þá minna
um áberandi harðspora í snjónum fyrir
utan gluggana, er menn fengju aðrar og
þægilegri leiðir til að ganga um.
Ef þessi tilhögun gæti orðið til að
auka ánægju manna með heimavistirnar
yfirleitt, þá teldi ég hana þar með
hafa náð tilgangi sínum.
Ingvar Teitsson, 5.T.