Muninn

Árgangur

Muninn - 01.05.1971, Blaðsíða 49

Muninn - 01.05.1971, Blaðsíða 49
vinnulífið, t.d, er það skemmtilegt ver kefni fyrir grúppur £ skólum, að sjá hv ernig framleiðslustéttirnar halda uppi þjónustustéttunum! I.: Og sjá, hvað íhaldsmenn eru sárir y fir því að þjónustukerfið skuli ekki ve ra meira en það er! & \b vo vb ** VL> H. s Ingólfur, hvernig vildir þú að refs ilögin væru. I. : Ég tel réttast, að þau byggist upp á þann hátt, að aginn og aðhaldið kæmi frá nemendum sjálfum. Þeir byggju sér sjálfir til lög til að fara eftir, þá k æmi ábyggilega íljós, að nemendur yrðu miklu harðari á að þeim yrði framfylgt, en hvernig ætti að refsa, það er mál, s em ég get ómögulega sagt um. H.: Væri ekki reynandi að koma á nemend adómstól, sbr. Laugavatn. í I.: Það er aðallega tvennt, semverður a ð hafa í huga, annarsvegar aginn, það v erður að vera agi, og hvaðan á hann að koma, og hitt hvernig verður dæmt í aga brotum. Þegar nemendur eru að setja lö g gegn agabrotum þá verða þeir undantek ningarlaust að fara eftir þeim móral se m rikir, og mórallinn er bezt meðvitaðu fs*. r hjá nemendum sjálfum. fÖ.s Hagsmunaráð getur gegnt hlutverki n emendadómstóls, kynnt sér allar ástæður fyrir brotinu og meðhöndlað málið af in ~4nsæi og skilningi. ® E.: Benedikt, hvað finnst þér um að ken ^ narar í M.R. og M.H. hafa leyft nemendu u> m að halda ball þar sem vínveitingar vo o r\ji • ^ B.: Ja^ þetta er nú mál sem ég hef ekki '5 heyrt um. , § Ö.: Ef við lítum á hvernig skólinn her J meðhöndlar svona mál, kemur berlega 1 1 * jós, að ekkert er gert til að kryfja va ndamálið, "áfengisneyzlu". Boð og bonn geta verið heppileg í aðhaldi nemenda. En hvað viðvíkur áfengisvandamalin | u og öðrum málum, eða reglum, sem þverb N rotnar eru, hlýtur það að vera skylda v u> iðkomandi yfirvalda að rannsaka ofan í ^ kjölinn orsakir vandans. — Ofneyzla áfengis í M.A., sem annar ^ s staðar, er þjóðfelagslegt vandamál, s* S em á sínar orsakir. Það vandamál hefurf ^ ekki og verður ekki komið í ve§ fyrir m| eð settvun boðtim og bönnum og þa ekki hey 3 ldur með hinum gratlegu vinnubrögðum yf 5. irvalda við slíkum brotum. Þetta annars skítsæla, syrjótta sk ólakerfi virðist ekki vera^á leiðinni m eð neinar rannskókpir eða úrbætur á þes su fremur en öðru forsendur brottrekstr ar úr skóla vegna 't.d. áfengisneyzlu er u þess eðlis að nútaíma heilbrigður, ry ninn maður getur ekki viðurkennt brottr ekstur sem lausn á^^ypndamáli. \ .Hwtaaf Dasinn eftir komu okk.ar til Splnar, þ.e. sunnudaffinn 4«apnl helt hópurinn se m leið liggur til Rarcelona til að l£ta a ugum þjoðanþrótt Spánverja, nautaatið. N autaat fer þannig fram, að ólmu nauti, sv örtu, er hleypt inn í hring, umluktan man. nhæðarharri girðingu. Á girðingu þessari eru nokkur haelega gerð hlið, þannig að m aður getur smogið þar í gegn, en ekki naut. Inn um þessi hlið koma síðan skrautkl æddir menn með^bleikar dulur í höndum, og skiptast þeir á um að egna bola nokkra stu nd, en vara sig þó á, að fara ekki of lang t fra sinu hliði. Þetta er víst gert, til að hinn eiginlegi nautabani geti áttað sig a hegðan nautsins. Nú kemur inn í hringinn riddari, vopn aður __ og á br.ynjuklæddum hesti, og pi kkar í herðakamb nautsins þar til fossblæð ir ur. Næst koma menn með u.þ.b.óo cm langar örvar, sína £ ’hvorri hendi, og hlaupa hver eftir annan beint framan að bola, hoppa up p, og kp.yra þær í blóðstokkinn herðakambin n. Þá er komið að sjálfum nautabananum. uann hefur rauða dulu og er vopnaður korða. S.ynir hann mörg dirfskubrögð við margsært nautið,_ áður en honum þóknast að stinga þa ð í utoikkaðan herðakambinn í því skyni að hitta hjarta þess. Takist það ekki, fær ha nn annan korða framlengdan litlum rýtingi til að beita það mænustungu. Þegar boli er svo loksins dauður, gen gur fram svartklæddur maður, sker annað ey rað af nautinu og sæmir það nautabananum, þ.e.a.s. ef nautinu var slátrað á nógu fag legan hátt. Siðan eru leiddir fram þrír he star, og draga jjeir líkið út úr hringnum u ndir dynjandi lofataki áhorfenda. TJæfilegt þotti að slátra sex nautum þ ennan dag. Baldur ólafsson.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Muninn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Muninn
https://timarit.is/publication/429

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.