Muninn - 15.03.1972, Blaðsíða 6
Réttmæti þessarar fullyrðingar verður aug-
ljóst, þó ekki sé annað gert en að benda á
það eitt, að þegar það er lauslega kalsað, að
grannþjóðir okkar og vinaþjóðir eins og Danir
og Norðmenn, bræðraþjóðir í NATO, yfirtaki
samning okkar við Bandaríkin um herstóð, ásamt
ölliun "réttindum og skyldum", telja þær brýna
nauðsyn til að bera að gefa fyrirfram út stjórn-
valdayfirlýsingar ura, að slíkt komi aldrei til
greina - ekki einu sinni í Grænlandi, að því
er Danir ótvírætt yfirlýsa. Hlýtur það að auka
virðingu allra hugsandi manna á Dönum, að þeir
skuli alfarið neita að færa Grænlendingum þann
voða að höndum, sem erlend herstöð er og
hlýtur að vera.
Það lið, sem hóf harðvítuga innanlandsbaráttu
gegn herverndarsamningnum við Bandaríkin, lið
hernámsandstæðinga, var aldrei mjðg f^ölmennt
né hafði það yfir að ráða neinu af því, sem
þarf til að heyja slíka baráttu, ef undan er
skilinn góður vilji og næstum því takmarka-
laus fórnfýsi, én vonar^um si^urlaun, önnur
en þau, sem fylgi við góðan malstað eru.
Stærsti hópurinn í því baráttuliði og sá, seip
einhvern vott af útbúnaði hafði til baráttunnar
var í sjálfum sér dragbítur á baráttuna vegna
þess, að hann var ekki í augum meginþorra
þjóðarinnar, hlutlaus í því allsherjarstríði