Muninn - 01.11.1977, Blaðsíða 26

Gehlingsá, eitt herbergjanna á gömlu vistum. Þar bjuggu
Aslaug Arnadóttir og Ragna Jónsdóttir 1934—35.
Ekki voru þó allir nemendur innan dyra. Eað mátti
heyra stunur og stapp í anddyrinu og inn komu
fannbarðir menn rétt eins og þeir kæmu frá gegn-
ingum. Þettavoru hörðustu reykingamennirnir. Það
var nefnilega stranglega bannað að reykja í skólan-
um og á skólalóðinni svo að þeir nrðu að norpa fyrir
utan lilið og vistin þar stundum ærið kaldsöm.
A stundaskránni var okkur ætluð klukkustund
til þess að borða miðdegisverð. í borðstofunni voru
langborð og baklausir bekkir, en þá liafði liver nem-
andi sitt sæti, sem hann hélt frá hausti til vors. Það
voru óskráð lög. Nemendur sátu einir til borðs og
stúlkur í eldhúsinu gengu um beina. Borðsiðir voru
í heiðri hafðir, nema í rúsínukeppni. Maturinn var
ríflegur, snyrtilega fram borinn og allir fengu nægju
sína. í þá daga kostaði fæði og þjónusta fimmtíu
krónur á nránuði. Það var einhverju sinni, að ráðs-
konu þótti einn piltanna of frekur til fæðurnnar.
Vatt hún sér að honmn og segir snúðngt: „Hvar ert
þú alinn tprp, drengur minn?“ ,,I Skagafirði,“ svar-
aði lrann í hjartans einlægni.
Um þrjú-leytið er allri kennslu var lokið, fengurn
við okkur kaffisopa og síðan settust flestir við lestur.
Mér finnst a. m. k. núna að svo hafi verið. Heima-
vistinni var lokað kl. tíu á kvöldin, nema á laugar-
dögum kl. hálf tólf. Við létum okkur það í léttu
rúmi liggja. Við vorum sjálfum okkur nóg á svo
margan hátt og höfðum afar sjaldan nokkurt eyðslu-
fé milli handa. F.f sérstaklega stóð á gátum við feng-
ið leyfi.
Skólanreistarah jónin Halldóra Ólafsdóttir og Sig-
urður Guðmundsson voru húsbændur á þessu stóra
heimili. Þau voru stórbrotin í sjón og raun og við
bárum virðingu fyrir jreim. Meistari skipti sér aldrei
al okkur að óþörfu. Það kunnunr við vel að nreta og
reyndum eftir bestu getu að þræða hinn gnllna
meðalveg. Að vísu hafði liann nenrendur sér til að-
stoðar svo senr inspector scolae og umsjónarmenn
vista. Vitanlega bar það oft við, að við gleymdum
okkur í ærslum og lramagangi. Þá heyrðist kunnug-
legt fótatak og hringlað var lyklakippu, ekki þurfti
meira til að allt dytti í dúnalogn. Verst þótti okknr,
el þetta var ekki meistari heldur einhver gárunginn
að stæla fótatak hans. IJað var þeirra tínra „spæling."
Norðurvistabúar voru að sumu leyti betur settir.
Þeir voru lengra frá íbúð nreistara og lágum við
suðurvistabúar á því lúalagi að gera aðsúg að þeim,
þegar verst gegndi. Þeir tóku hraustlega á móti. Að
bardaga loknum skildu nrenn hressir í bragði og að
fullu sáttir. Baðstofan var sérstaklega eftirsótt. Hún
var u]r]ri á háalofti og Jrar bjuggu sex eða stjö strák-
ar, nrestu órabelgir.
I.jós á göngunr voru slökkt kl. tíu og eftir Jrað
höfðu allir frenrur hægt um sig. Vegna eldhættu var
alltaf vakað yfir skólanunr til kl. hálf tvö, er raf-
magnið var tekið af öllu húsinu. Það gerðu nenr-
endur tveir, tvær eða tvö eftir atvikum. Við áttum
að fara eftirlitsferðir um allair skólann og aðgæta,
lrvort allt væri í lagi. Það ræktunr við dyggilega. Við
lröfðum líka annan starfa, Jrað var að lrlusta á kvöld-
fréttir, skrifa Jrær upp eítir nrinni og hengja Jrær
uþp í auglýsingakassann, Jrar sem allir gátu lesiðþær
nrorguninn eftir. Þá sváfu fréttaritarar sætt og rótt,
Jrví Jreir fengu frí tvo fyrstu tínrana fyrir Jressa Jrjón-
ustu. Baðverðir voru tveir á hvorunr vistum. Þeir
gerðu baðskrá og átti fólk að baða sig samkvæmt
henni. Þeir tóku starf sitt alvarlega og virtu að
vettugi sálarástand hinna vatnsfælnu.
Skólaböll voru haldin hálfsmánaðarlega. Þá var
tjaldað Jrví sem til var og vel Jrað. Við stúlkurnar
stóðunr kófsveittar í Jrvottahúsinu kringum olíuvél-
argarm, vopnaðar krullujárnunr og undunr hárið í
lokka af mikilli list. Við notuðumst við dagblöð til
Jress að finna rétt hitastig fyrir járnið, en stundunr
brást okkur bogalistin og bláleitur reykur gaus upp
úr einhverjunr kollinum. Það var óræk sönnun Jress
að krullujárnið var of heitt. Það er trúlegt að pilt-
arnir hafi einnig átt í basli með snyrtinguna a. nr. k.
raksturinn. Þá létu nrenn sér ekki vaxa skegg og raf-
magnsvélar voru ekki konrnar á markaðinn.
Loksins rann lrin stóra stund upp. Nemendur og
gestir gengu léttir í sptrri upp á Sal. Stúlkurnar sett-
ust hæverskar en fullar eftirvæntingar á stóla, senr
var raðað nreð veggjunum. Kavalerarnir stóðu gráir
l’yrir járnum framnri við dyr tilbúnir til áhlaups við
fyrsta tón hljómsveitarinnar. Þá var oft spennandi
að vita, hver yrði fyrstur.
Skólahátíðin var hápunktur skemmtanalífsins.
Það var gefið þriggja daga frí og sá tími notaður til
Jress að skreyta skólann liátt og lágt. Upprennandi
24 Muninn 50 ára