Muninn - 15.11.1971, Blaðsíða 8

Nokkur orð um lýðræðisliegar aðgerðir
HVAÐ ERU MAIMNRETTIINiDI?
Sá áhugaverði atburður átti
sér stað, ekki alls fyrir löngu,
í MA, að við undirritaðir, á-
samt fleirum, vorum kallaðir
fyrir vin vorn, Steindór. Til-
efnið var það, að kennari nokk
ur við skólann hafði kvartað
yfir freklegri brúkun talfæra
ckkar ásamt ósóma í orða-
vali, og taldi Hæstvirtur Meist
ari þetta, að sjálfsögðu, mjög
svo vítavert athæfi. En þar
sem áburður þessi var mjög
svo orðum aukinn — og jaðr-
aði við það að vera hrein ó-
sannindi — sættum við okkur
ekki við hann, heldur hreyfð-
um andmælum og báðum um
tækifæri til að skýra málstað
ckkar. En við hefðum átt að
vita betur en svo að láta okkur
til hugar konta að þetta hefði
jákvæð áhrif. Hæstvirtur Meist
«ri umhverfðist allur og sagð-
ist trúa kennaranum betur en
ckkur, þrátt fyrir þá staðreynd
að hann hafði, stuttu áður,
lýst vfir að hann tæki orð okk
cr jafngild orðum kennara
\ essa. En það var ekki nóg
EVIikið
efni
bíður næsta blaðs, en vegna
f ’rirkomulags þessa blaðs og
p’ássleysis, er ekki hægt að
l'rta það að sinni.
Meðal efnis er grein eftir
T'nar Steinsrímsson um vistar
r-ál og grein eftir Gunnlaug
T’ðsson um skólablaðið o. fl.
ITefur höfundur síðarnefndu
yeinarinnar lcomið þeim orð-
rómi á stað, að ritstjóri hafi
rkki viljað taka greinina til
Hrtingar. Er þetta hin mesta
Hgi og óhróður, og því leiðin-
Hgri þar sem ritstjóri gerði
Gunn’augi sérstaklega grein
fvrir fvrirkomulasi þessa blaðs
(4. tbl.) og skýrði honum frá
ásætðum bess að greinin gæti
ekki komið í blaðinu.
Er erfitt að skilja hugsana-
gang þeirra manna, sem svona
haga sér. Óþarft er að taka
fram, að aldrei hefur hvarflað
rð okkur að neita að taka við
grein þessari. Enda yfirlýst
stefry blaðsins að birta allt,
sem er birtingarhæft. Og grein
Gunnlaugs verður að teljast
birtingarhæf, þó hann sé e. t.
v. vantrúaður á það sjálfur.
með það. Þegar við létum ekki
undan þrýstingi Hæstvirts
meistara, og gáfumst upp, —
sleppti hann sér alveg og sagði
að okkur stoðaði ekkert að
mótmæla; svona menn reyndu
alltaf að finna upp einhverjar
afsakanir. En við gáfumst
ekki upp, heldur lýstum þetta
ólýðræðislegar aðfarir. Þegar
þessi síðasta tilraun Háttvirts
Meistara til að brjóta niður
andlegt þrek okkar mistókst
svo herfilega, vísaði hann okk
ur umsvifalaust á dyr og árétt-
aði það með því að stjaka okk-
ur út (ótvírætt dæmi um það
að valdbeiting er oft heppileg
þegar andstæðingurinn hefur
unnið málefnalegan sigur).
Svona lagað athæfi líðst
meistara án nokkurra veru-
legra mótmæla nemenda. Það
erum við, sem eigum sök á
því að Steindór veður upp með
alls konar yfirgang og tilhæfu-
litlar ásakanir, jafnframt því
að halda skólanum í helgreip-
um ótta með sínum miður heið
arlegu vinnubrögðum.
Við eigum ekki að láta Stein
dór komast upp með að traðka
á skoðanafrelsi nemenda, enda
er það skýlaust brot á 19. gr.
Mannréttindayfirlýsingar Sam-
einuðu þjóðanna, sem við ís-
lendingar erum aðilar að, —
hvort sem Steindóri líkar bet-
ur eða verr.
Munið það, að vilj'ð þið
reyna að komast hjá ofsóknum
meistara, skuluð þið skipa ykk
ur í flokk þeirra nemenda, sem
leitast við að fremsta megni að
vera ávallt á sömu skoðun og
skólayfirvöld (Steindór) og
reyna ekki að bera við neinum
skynsamlegum röksemdafærsl
um né heldur láta vafasam-
ar (vinstri sinnaðar) skoðanir
í Ijós.
Við undirritaðir erum tílbún
ir að ræða þessi mál við meist
ara, hvar og hvenær sein hon-
um hentar, með þeim sk'Imál-
um þó, að við fáum að láta
skoðanir okkar í ljós á þeim
fundi.
EtlVar Steingrímsson
Björn Garðarsson.
SKÖMM
M.T.
Á 4. landsþingi menntaskóla
nema, sem haldið var i MA í
fvrra, stóð upp einn sjálfum-
glaður fulltrúi MT og bauðst
til þess fyrir hönd skóla síns
að halda næsta landsþing. Síð-
an vildi svo einkennilega til,
að þessi sami maður varð, að
því er bezt er vitað, sjálfskip-
aður forseti framkvæmdaráðs
LÍM. Hafði þessi maöur því
allan veg og vanda af undir-
búningi þessa landsþings, sem
nýlokið er. Er það vcr.gt til
orða tekið, þegar fullyrt cr, að
framkvæmd þessa þings hafi
verið öllum, er að því stóðu,
til háborinnar skamma'-. Ber
þar margt til og ætla ég hér
að nefna nokkur þau atriði,
sem mér þóttu fráleitust. Fyrst
er þar að nefna, að næstum
öllum fundartíma fyrsta dags
var sóað í þingsetningu. Þrátt
fyrir það var þó ekki séð fyrir
því að skipa fundarritajn og
var því enginn fundarritari á
þinginu, en hins vegar voru
skipaðir tveir forsetar, enda
var fundarsköpum ákaflega
slælega framfylgt. Er þingsetn
ingu var loksins lokið, áttu að
hefjast nefndarstörf, en þá
kom í Ijós, að hinn mesti slóða
skapur ríkti í sambandi við
húsnæðismál nefndanna. Var
þeim holað niður í smákomp-
ur, flestar húsgagnalausar, ein
var Ijóslaus og í annarri var
yfirstandandi læknisskoðun á
nokkrum fulltrúum hins fagra
kyns í MT. Við þetta bættist
það, að nefndarfundir voru
sjaldnast haldnir tvisvar í röð
í sömu kompunni. Þá kórón-
uðu MT-ingar skömm sína þeg
ar forsprakki þeirra, Gunnlaug
ur Stefánsson, forseti fram-
kvæmdaráðs LÍM, sagði af sér
í lok þingsins, vegna þess að
hann þoldi ekki að verða undir
í atkvæðagreiðslu um 1. des.
hátíðina í Háskólanum og varn
arliðið. Eltu þá aðrir fi lltrúar
MT foringja sinn og sömuleið-
is starfsmenn þingsins og
nokkrir fulltrúar annarra
skóla. Báru þessir fulltrúar því
við, að þeir hefðu ekki verið
kosnir til þess að samþykkja
,,flokkspólitísk“ mál.
Eins og hverjum má vera
Ijóst, er þetta hreinn fyrir-
sláttur, því þeir þurfa ekki að
hlaupa af fundi, bótt þeir séu
andvígir þeim málum, sem til
afgreiðslu eru. Það er hægt að
greiða atkvæði á móti þeim
og það er mun raunhæfara.
Hvar er hin margumtalaða lýð
ræðisást þessarra manna, þeg-
ar þeir þola ekki að lenda í
minni hluta við atkvæða-
greiðslu? Hitt er sönmi nær,
að það sem lá á bak við hjá
Gunnlaugi, hafi verið flokks-
pólitískir einkahagsmunir
hans, en aðaláhugamál hans
virðist vera að afla sér frama
í samtökum ungra jafnaðar-
manna. Það hefur sennilega
verið rétt ályktað hjá honum,
að það gæti orðið honum til
framdráttar í hans klif.'i inn-
an krataflokksins að lýsa þann
ig frati á alla hagsmunabar-
áttu menntaskó'anema eins og
hann gerði. Þetta skýrir hins
vegar tæplega afstöðu annarra
fulltrúa, en heyrzt hefur, að
þeir hafi borið við einhverri
furðulegri skólafundarályktun
sem sennilega hefur verið gerð
að undirlagi einhvers l'eirra
Jón Guðmií’nz
form. Félags lýðræðissinna:
Helvítis kommarnir hleyptu
upp landsþingi menntaskóla-
nema. Vitið þér enn eða hvað?
framafóla, sem stóðu að lands-
þingsundirbúningi, með fyrr-
greindum árangri. Ég vil því
beina því til næstu stjórnar
LlM, að láta sér víti þeirrar
fráfarandi að varnaði verða,
og fela einhverjum öðrum en
þeim, sem sýnt hafa að þeir
eru vísir til þess að hlaupa
burt í fýlu, eins og aliir full-
trúar MT og meiri hluti full-
trúa MR og Mí gerðu nú, fram
kvæmd næsta landsþings.
Einar Kjartansson, MA.
FréHafilkynning
SLIM til fjöímiBla
Fimmta landsþing íslenzkra
menntaskólanema var haldið í
MT dagana 12. —14. nóv. Á
þinginu voru samþvkktar marg
ar ályktanir.
I þinglok reis upp ágrcining
ur vegna afgreiðsíu einnar til-
lögunnar, þar sem lýst var yfir
stuðningi við framkvæmd 1.
des. hátíðahalda stúdenta, —
vegna þessa ágreinings sögðu
forseti og gjaldkeri stjórnar af
sér. Við atkvæðagreiðslu til-
lögunnar féllu 25 atkvæði með
o gl á móti, en fulltrúar voru
alis 46. Að öðru leyli vísast til
ályktana þingsins.
F. h. stjórnar
Magnús Guðmundsscn rit.
STUTT FRÉTT
Á landsþinginu voru eftir-
farandi menn kosnir í fulltrúa
ráð ÆSÍ:
Aðalfulltrúar:
Gísli Gunnlaugsson.
Magnús SnædaL
Leifur Hákonarson.
Varafulltrúar:
Kjartan Gunnarsson.
Eysteinn Haraldsson.
Már Guðmundsson.
„Hinn helgi kosningaréltur44
Landsþingi íslenzkra menntaskólanema er lokið.
Þingið endaði í algerri upplausn, þar sem stór hluti
þingfulltrúa gekk af fundi, er síðasta ályktunin var
samþykkt; sú er fjallaði um stuðning við 1. des.
hátíðarnefnd, að helga daginn brottvikningu herliðs
ins. Flestir þóttust þessir menn vera hernámsand-
stæðingar, en ekki geta greitt tillögunni atkvæði
vegna þess að hún ætti ekki heima á þinginu og
kæmi hagsmunamálum nemenda ekkert við. Þeir
treysta því ekki hinum helga kosningarétti nemenda
til að kjósa á þingið þá menn, sem verja munu sín-
íum helga kosningarétti samkvæmt sannfæringu
einni. („Samanber orð Gunnlaugs Stefánssonar á
I
þinginu um hinn helga kosningarétt nemenda“).
Þeir kusu því þá leið að ganga af fundi, leysa
upp þingið og segja af sér ábyrgðarstöðum innan
landssambandsins. Slíkt ábyrgðarleysi er ófyrirgef-
anlegt. Þessir menn kunna sýnilega ekki að taka ó-
sigri. Á þinginu fóru þessir menn mörgum fögrum
orðum um nauðsyn þess að menn stæðu sameinaðir
í hagsmunabaráttu sinni, nauðsyn hagsmunasamtaka
þeirra og kröfðust aukins frelsis þeim til handa.
En þegar upp kemur tillaga um stuðning við bar-
áttu fyrir frelsi íslenzku þjóðarinnar, þá rjúka þeir
upp eins og hlandfroða og segja þau mál ekki koma
menntaskólanemum við. Að þeirra áliti eigum við
einungis að berjast fyrir eigin hagsmunum án til-
lits til hagsmuna þjóðarheildarinnar. Við eigum sem
sagt að reka algera eiginhagsmunapólitík, pólitík,
vel á minnzt, þeir töluðu mikið um að ekki mætti
blanda pólitík í okkar mál. Þeir virðast ekki hafa
tekið eftir því, að flestallar samþykktir þingsins eru
að meira eða minna leyti pólitískar, auk þess sem
öll hagsmunabarátta hlýtur að vera pólitísk.
Að þessu athuguðu er engum blöðum um það að
fletta, að menn þessir sýndu þarna svo mikinn
aumingjaskap, ósjálfstæði og ábyrgðarleysi, að þeir
eiga sér varla viðreisnarvon í augum margra þing-
fulltrúa. Magnús Snædal, MA.