Muninn - 20.11.1971, Qupperneq 1

RITNEFND:
F. Haukur Hallsson (aðalritslj.)
Eiríkur Baldursson.
Þórólfur Matthíasson.
Sumarliði R. ísleifsson.
Björn Garðarsson.
Litli-IUaJIMIMM
ÚTGEFANDI: Skólafélagið Hug-
inn, MA.
ÁBM.: Hermann Óskarsson
F. ITaukur Hallsson.
5. tbl. - 44. árg. - 1971.
Hernaðarbandalögin og „56“
Þrátt fyrir gífurlega við-
leitni, get ég með engu móti
losnað við þá sannfæringu, að
heimkynni vort, vor umkomu-
lausa jörð, eigi eftir að lenda
í einhverju mjög miður æski-
legu. Þá verður stórstvrjöld,
sennilega kjarnorkustyrjöld, á
heimsmælikvarða, eins og kom
izt er að orði um slungna leik-
ara, kássubrjálaða stjórnmáia-
menn og heyrnardrepandi
söngvara.
Áðurritað ber ekki að skoða
sem staðhæfingar mínar eða
eitthvað, sem ég hefi fvrirfram
ákveðið af illvilja mínum til
mannkynsins, heldur aðeins
getgátur byggðar á bróun mál-
efna jarðarkringlunnar undan-
farna áratugi, og þó einkum
og sér í lagi hermála og stjórn-
mála. Sú þróun stefnir aðeins
á eina braut, eða kannski öllu
heldur tvær. Á ég þar við kapi
taliskan iirjperialisma, sem rek
inn er af hervaldasinnum
Bandaríkja Norður-Ameríku,
annars vegar, og hins vegar
kommúnistískan imperialisma,
rekinn af ofbeldisgjörnum
kommúnistum Sovétríkjanna.
Nú tel ég mig vera að kom-
ast að kjarna málsins, þ. e. a. s.
hvernig þessar tvær þjóðir
hafa fylkt um sig smáþjóðun-
um, knúið þær til undirgefni
og stofnað síðan hernaðar-
bandalög með þátttöku þeirra.
— Hernaðarbandalögin eru
stofnsett.að miklu leyti til varð
veizlu friðar, að sögn þeirra,
sem að þeim standa. Mín skoð
Jón Guðmiinz
Helv . . . kommarnir! — Nú
birta þeir vitleysuna úr okkur,
svo að fólk geti hlegið að
henni. — Vitið þér enn, eða
hvað?
un á hlutverki þeirra er hins
vegar allt önnur. Hún er sú,
að eftir því sem herveldunum
hlotnist að fá fleiri ríki til
móts við sig, öðlist þau í rík-
ari mæli þann siðferðislega
styrk, sem þeim er nauðsyn-
legur til að geta haldið uppi
áframhaldandi íhlutun í mái-
efni óviðkomandi þjóða. Mark
mið þeirra er augljóst: Þau
sfefna, sitt í hvoru lagi, að
því að sölsa undir sig neimnui,
og takist öðrurn hvorum aðil-
anum það, megum við, smæl-
ingjarnir, vera vissir um það,
að okkur verður sagt að sitja
og standa og undið sitt á hvað,
unz hver blóðdropi er fallinn í
þágu þessara aðila. Er þessi
staðreynd sárari en nokkrum
tárum taki. Mun ég nú leitast
við að gera grein fyrir helztu
verkum áðurgreindra ríkja, svo
sem góðgerðarstarfsemi Banda
ríkjamanna í Viet-Nam, svo
að maður minnist nú ekki á
Tékkóslóvakíu, sem Rússar,
að eigin sögn, björguðu á ell-
eftu stundu frá barmi spilling-
ar, með jafn lýðræðislegum að
ferðum og raun bar vitní.
Það vill svo til, að við Is-
lendingar erum yfirlýstir, þó
elcki nema yfirlýstir hlutlevsis-
stefnumenn, erum aðilar að
annarri þessara góðgerðarstofn
ana, og er það NATO.
Hlutverk NATO, eins og
það er túlkað af formanni her
máladeildar þess, er einkuin
að hefta útbreiðslu kommún-
ismans í Evrópu og stuðla
þannig að varðveizlu friðar.
Hlýtur því ekki að vera rök-
rétt afleiðing, að við íslend-
ingar lánum NATO land af
okkar landi undir herstöð, til
að stuðla að jafn göfugu tak-
marki sem þessu?
NEI!!! Þeir eru að teygja
sína lygaklístruðu kapitalisku
arma út um allan heim, undir
því yfirskyni, að þeir séu að
hefta útbreiðslu Moskvu-
kommúnismann, sem að vísu
er engu betri. Við erum alis
ekki skyldugir til að vera í
hernaðarbandalagi á borð við
NATO. Þar af leiðandi legg ég
tií, að við íslendingar hættum
að liggja eins og mellur undir
Bandaríkjamönnum, við erum
sjálfstæð þjóð með okkar eig-
in sjálfsákvörðunarrétt og
hann ber að nota án íhlutunar
annarra.
Ég er því hlynntur úrsögn
Islands úr NATO og mvndi
hvetja til úrsagnar úr hvaða
hernaðarbandalagi sem væri,
því mér þykir sýnt, að smárík-
in verði aldrei annað en peð
á skákborði Nixons og Brés-
neffs.
Ef það þykir tilhlýðilegt, að
ég færi fleiri rök fyrir máli
mínu gagnvart afstöðu minni
til NATO, skal það gert.
Hægt er t. d. að benda á,
hvernig Portúgalar halda uppi
stanzlausri nýlendukúgun í Af
ríku og allt undir blessun
NATO, eða þegar herforingj-
ar hrifsuðu til sín völdin í
Grikklandi, eins og hverjir aðr
ir fasistar, og fótum tróðu lýð-
ræði það ,sem NATO segist þó
hafa að leiðarljósi.
Snúum okkur þá að kompa-
níi því, er stofnað var af Sov-
étmönnum 1955 til að tryggja
hið svokallaða hernaðarjafn-
vægi í Evrópu og varðveita á
þann hátt varanlegan frið.
Þarna er enn á ferðinni lyg-
um prýdd áróðursstefna eins
og áður greinir um hjá NATO.
Varsjárbandalagið er saman-
safn ríkja, sem Sovétmenn
hafa beygt sér að fótum. Troða
Rússar mjög á lýðræði í lönd-
um þessum og er skemmst að
minnast innrásarinnar í Ung-
verjaland árið 1956 og nú síð-
ast sorgarleiksins í Tékkóslóva
kíu. Það var hinn 21. ágúst
1968, sem Sovétmenn og nokk
ur leppríki þeirra ruddust inn
í Tékkóslóvakíu og hindruðu
fyrirhugað flokksþing tékk-
neska kommúnistaflokksins.—
Aðgerðir þessar voru réttlætt-
ar með því, að forystumenn
Tékkóslóvakíu væru ábyrgðar-
lausir menn, sem ekki væri
treystandi fyrir stjórnartaum-
unum.
Sannleikurinn er hins vegar
sá, að menn þessir voru að-
eins frjálslyndari og lýðræðis-
sinnaðri heldur en tíðkast með
al Kreml-klíkunnar, og dirfist
einhver að gera eitthvað upp á
eigin spýtur, sem þessum í-
haldssinnuðu kommúnistum
geðjast ekki að, er þeim sýnt
svart á hvítu, og méð vígvél-
um, ef þurfa þykir, hver ræð-
ur. Má í því sambandi nefna
Dubchek og fleiri, sem hafa
verið relcnir úr kommúnista-
flokknum með skömm.
Með tilliti til framangreindra
staðreynda, væri fróðlegt að
glugga aðeins í friðartillögur
Rússa á 24. landsþingi komm-
únista. I 5. gr. tillagnanna seg-
ir :,,Eytt sé leyfum nýlendukúg
unar.“ Þetta var nú kaldhæðn-
islegt í hæsta máta. Tékkó-
slóvakía er í rauninni elckert
annað en kúguð nýlenda Sov-
étmanna, hvað svo sem þeir
segja sjálfir.
Ég fer nú senn að ljúlca
þessu rabbi og vona ég, að mér
hafi tekist að greiða úr, þó
ekki sé nema hluta þess lyga-
vefs, er Bandaríkjamenn og
Sovétmenn reyna að flækja
heiminn í. I skjóli þess vil ég
leyfa mér að segja:
NIÐUR MEÐ HERNAÐAR
BANDALÖGIN OG ÞÁ
MENN, SEM LEGGJAST SVO
LÁGT AÐ MÆLA, ÞÖ EKICI
SÉ NEMA ÖÐRU ÞEIRRA
BÓT. (Sbr. umræðuhóp 56).
Björn Garðarsson.
LEIÐARI
Sú stefna var teldn upp í haust, að ritnefndarmeðlimir
sldptust á um að vera ritstjórar Litla-Munins. Var þetta
gert til að dreifa því óeðlilega mikla álagi, sem lá á aðal-
ritstjóra, Hauki Hallssyni. Vonum við undirritaðir, rit-
stjórar þessa blaðs, að sú breyting hafi orðið til bóta.
I þessu blaði kveður við nokkuð annan tón en undan-
farið. Hægri menn hafa loks tekið á sig rögg og farið
að skrifa í málgagn okkar nemenda. Einnig mun flestum
nefendum kunnugt um hið andlega (skepnu)fóður, sem
umræðuhópur 56 hefur hrúgað á blað, og dreift í skjóli
nætur. Þetta boðar þó varla upprisu hægri manna? Und-
irrituðum þykir það vægast sagt mjög hæpið, því and-
leysi þeirra er með eindæmum. Skrif í þessu blaði eða
næturgöltur þeirra með áróðursplögg sín, kemur varla til
með að virka sem vítamínssprauta á málefnaleg skrif
þeirra í skólablaðið.
Nú birtist margt af því efni, sem útundan varð í LÍM-
blaðinu. Þarna er að vísu um efni að ræða, sem er
nokkuð seint á ferð, en þess er vænzt að ekki komi að
sök.
Njótið vel.
Björn Garðarsson.
Sumarliði R. Isleifsson.
íkj ölfar kúgunar og stríðs fylgir hungurvofan og þeir sak-
lausu líða mest.