Muninn - 01.03.1972, Blaðsíða 2

SKÓLAMÁLAÞIIMG I MA
(eftírhreyiur frá 9. tölublaði)
• FRÁ HÓP UM FRAM-
TÍÐARVERKEFNI
Þingið ályktar að gefa skuli
6. bekk næsta vetur kost á
valgreinum, ennfremur telur
þingið að meiri rækt verði að
leggja við valgreinar og hafa
þær meira í huga við ráðning
ar kennara en verið hefur.
• II. ÁLYKTANIR UM
REGLUGERÐ
UM MENNTASICÓLA
1. Þingið leggur þunga á-
herzlu á að 2. grein verði
framfylgt í hvívetna og bend-
ir sérstaldega á síðasta atrið-
ið, þ. e. að búa nemendur
undir þátttöku í lífi og starfi
þjóðfélagsins.
2. Þingið leggur til að at-
hugað verði, hvort 10.
gr. I a), sá hluti hennar sem
varðar lengd meðalkennslu-
stundar, eigi rétt á sér.
3. Þingið ályktar, að leik-
fimi eigi að vera valgrein.
4. Þingið telur, að kapp-
kosta beri að auka skiln-
ing nemenda á listum og þeim
á þann hátt gert auðveldara
um vik að njóta þeirra.
5. Þingið telur, að taka eigi
upp kennslu í hagfræði í
kjarna.
Rökstuðningur: Þar, sem
ætlast er til að allir þegnar
þjóðfélagsins séu færir um að
taka pólitíska afstöðu og
greiða atkvæði í alþingiskosn
ingum, má augljóst vera, að
nauðsynlegt er að allir þjóð-
félagsþegnarnir hafi góða
þekkingu á hagfræði.
6. Þingið vill vekja athygli
á eftirfarandi málsgrein í
reglugerðinni ‘10. gr.): .,Auk
framangreindra kjörsviða
koma m. a. til greina við-
skiptakjörsvið, iðnaðar- og
tæknikjörsvið, tónlistarkjör-
svið og myndlistarkjörsvið.“
7. Þingið vill vekja athygli
kennara og nemenda á
á 14. og 15. grein reglugerð-
arinnar.
8. Þingið lýsir vanþóknun
sinni á því, hve 17. grein
hefur verið vanvirt. Með hlið-
sjón af því vill þingið hvetja
nemendur og kennara til að
kynna sér 17., 18. og 72. gr.
með tilliti til þess réttar, sem
nemendur eiga.
9. Þingið leggur til, að við
16. gr. bætist: Nemendur
skuli eftir því sem hægt er
innan hverrar námsgreinar
ráða stefnu í vali námsefnis.
10. Þingið Ieggur til, að b-
liður 26. greinar falli nið
ur og að önnur málsgrein 20.
gr. verði svohljóðandi: Eink-
unnin miðist við frammistöðu
nemandans á önninni, en
þeim sem þess óska skal gef-
inn kostur á prófi, og gildir
þá hærri einkunnin.
11. Þingið leggur til, að
seinni málsgrein 25. gr.
hljðði svo: Ef aðaleinkunn er
undir lágmarki í fleiri en
þremur greinum, telst nem-
andinn óhæfur til að stunda
nám á næsta námsáfanga, án
tillits til fullnaðareinkunnar
hans (sbr. þó 27. gr. um af-
burðahæfileika).
12. Þingið leggur til, að 29.
grein verði svohljóðandi:
Próf í lok námsáfanga eru
skrifleg þar sem því verður
við komið.
13. Þingið lýsir yfir ánægju
sinni með framtak Gísla
Jónssonar til framdráttar
annakerfi í MA. Sbr. próftil-
högun í íslenzku og sögu.
14. Með tilvísun til 17. gr.
telur þingið, að fella beri
niður seinni málsgrein 45. gr.
15. Þingið telur, að þær kröf
ur, sem 50. gr. gerir ráð
fyrir til menntaskólaprófs, séu
of miklar miðað við þau rétt-
indi sem það veitir.
9
16. Þingið leggur til, að 4.
grein 3. liðar A kafla 53.
gr. hljóði svo: Deildarstjóri
velur kennslubækur og ákveð
ur yfirferð námsefnis í hverj-
um námsáfanga í samráði við
aðra kennara í námsgreininni
og nemendur, og sker úr, er
ágreiningur verður. Hann hef-
ur eftirlit með prófgerð í sinni
grein og samræmir einkunna-
gjöf o. s. frv.
Sú breyting, sem þarna er
um að ræða, er að nemendur
verði hafðir með í ráðum við
val námsefnis og ákvörðun á
yfirferð.
17. Þingið leggur til, að á á-
kvæðum um námsráðu-
naut verði gerðar þessar breyt
ingar: Menntaskóli með 500
nemendur skal hafa námsráðu
naut í fullu starfi, er mennt-
aður sé sem uppeldisfræðing-
ur, sálfræðingur eða félagsráð
gjafi. (Alls ekki uppgjafakenn
ari).
Þessi ályktun er efnislega
samhljóða ályktun sem gerð
var á síðasta Landsþingi
menntaskólanema.
18. Þingið er andvígt ákvæð-
unum um félagsráðunaut
og telur þau vítaverða skerð-
ingu á félagslegu athafna-
frelsi nemenda.
19. Þingið ályktar, að tveir
áheyrnarfulltrúar nem-
enda eigi að hafa rétt til að
sitja kennarafundi.
20. Þingið ályktar, að fella
beri niður 66. gr.. Þingið
lítur svo á, að óviðeigandi sé
að menntamálaráðuneytið
skipi fyrir um tilhögun félags-
mála í skólanum.
• FRÁ HÓP UM KENNSLU
GREINAR
Franska
Við teljum, að kennslubók
í fönsku, sem kennd er í 5.
bekk, sé úrelt. Við höfum
samt komizt að þeirri niður-
stöðu, að ekki sé ráðlegt að
skipta um bók á miðjum vetri,
heldur halda áfram með þá
bók, sem byrjað var á, en hafa
einfaldari stíla og fara hægar
yfir efnið og nota nokkra
tíma í lok vetrarins til að rifja
upp, þar sem yfirferðin hefur
verið of ströng það sem af er
vetrar. Hópurinn telur að ó-
eðlilegt sé, að tvær gjörólík-
ar aðferðir séu notaðar til
frönskukennslu innan skól-
ans, og beri því að samræma
þær. Við höfum rætt við
frönskukennarann og komizt
að samkomulagi um mörg
framangreind atriði.
Enska í máladeild
Samræma ber kennsluað-
ferðir í ensku milli máladeilda
5. og 6. bekkjar. í 6. bekk
verði hæt tvið að þýða enska
texta nákvæmlega yfir á ís-
lenzku, heldur verði þeir út-
skýrðir á ensku eins og gert
er í 5. bekk. Skipta um bók í
6. belck og fá bók, sem stend-
ur nær nútímanum. Afnumnd
ar verði réttritunaræfingar í 6.
bekk og fækka stílum til
muna. Nemendum verði gef-
inn meiri kostur á að túlka
sögurnar sem lesnar eru eftir
sínu höfði.
Ekki þykir ástæða til að
gera neinar athugasemdir við
enskukennslu í 5. bekk.
Þýzka í máladeild
Þjálfa nemendur meira í að
tjá sig á málinu. Farið verði
yfir málfræðina í heild einu
sinni á vetri í öllum bekkjum.
Þess er einnig vænzt, að nem-
endur í 5. bekk sýni þann
þroska að vera til friðs í tím-
um og trufli ekki kennsluna
með óþarfa kjaftavaðli.
Náttúrufræði
Líffræðibókin er of lang-
orð, leiðinleg og ruglingslega
uppsett. Einkum þó fyrri hluti
Líffræði I. Leggjum við til, að
reynt verði að afla nýrrar
kennslubókar. Lífga mætti
upp á kennsluna með meiri
verklegum athugunum.
Latína
Meira heildarskipulag á lat
ínukennslu í 6. bekk. Ekki
þykir ástæða tii að gera at-
hugasemdir við latínukennslu
í 5. bekk.
íslenzka
Taka þyrfti bókina Þættir
úr íslenzkri bókmenntasögu,
til rækilegrar endurskoðunar.
í henni er of mikið af ná-
kvæmum ártölum og smáatr-
iðum urn höfundana sjálfa og
ætt þeirra. Meira verði skrif-
að um verk þeirra, þannig að
gefist betri umræðugrundvöll
ur um þau.
Islenzk málfræði eftir Hall-
dór Halldórsson er of ítarleg
til að kenna á þessu skóla-
stigi, aulc þess er bókin mjög
þurr og óaðgengileg. Lesa
meira af bókmenntum nýrri
höfunda. Æskilegt væri, að
veita mönnum tilsögn í fram-
sögn, t. d. hafa æfingatíma í
því einu sinni í mánuði.
Saga
Endurbætur á kennslufyr-
irkomulagi: Þingið telur, að
ef miðað er við 3 tíma á viku,
þá mætti nota 2 til fyrirlestra
halds, þar sem kennarinn
kæmi með undirbúna fyrir-
lestra, það sem hann setji efn
ið skýrt fram, dragi fram rnilc
ilvægustu atriðin, í tímanum
sem eftir er yrði bekknum
skipt í hópa, sem veldu sér
efni í samráði við kennarann
og ræddu um það. Hraðar
verði farið yfir fornaldarsögu
en mun meiri áherzla lögð á
kennslu í nútímasögu.
I. — Stærðfræði
Þingið var sammála um það
að stærðfræðikennsla væri yf
irleitt í allgóðu lagi, en helzt
virðist ábótavant að dæmatím
ar fyrir teoríunni eftir í 4. og
5. bekk, og þarf þar einhvers
konar samræmingar við. Þing
ið telur, að meiri áherzlu
þyrfti að leggja á dæmareikn-
ing, a. m. k. í náttúrufræði-
deild.
II. - Eðlisfræði
Þingið er sammála um
mikla þýðingu tækja við
kennslu og telur, að ekki sé
nóg gert af notkun þeirra
tækja, sem til eru, í almenn-
um kennsiutímum, þar sem
ýmsar tilraunir auðvelda nem
endum mjög skilning á við-
komandi verkefnum.
í því sambandi vékur þing-
ið athygli á þörf fyrir aukinn
tækjabúnað á sviði eðlisfræð-
innar og hvetur til að þeirra
verði aflað - eftir fremsta
megni.
Áherzlu þarf að leggja á
samræmingu stærðfræðinnar
og eðlisfræðinnar, þannig að
vanþekking á stærðfræði
standi ekki eðlisfræðinámi fyr
ir þrifum eins og borið hefur
á.
Þingið var sammála um, að
heimaverkefni þau í eðlis- og
stærðfræði, sem tíðkast í vet-
ur, séu gagnleg en verði þó að
miðast við tíma nemenda
hverju sinni.
Tölvuþáttur
Þingið leggur áherzlu á, að
með vaxandi vélmenningu í
þjóðfélaginu verði stöðugt
meiri þörf almennrar kunn-
áttu í meðferð rafreikna og
talva, og því sé full ástæða til
að auka kennslu í meðferð
slíkra verkfæra, eftir því sem
tök eru á.
Sú tölva, sem þegar er til
staðar, er rétt spor í þessa átt.
III. — Náttúrufræði
Þignið álítur, að fyrra hefti
Líffræðinnar sé með fádæm-
um ruglingslegt, leiðinlegt og
langdregið. Kennslan mætti
vera meira lifandi. Nokkuð á-
berandi má telja, að efni líf-
fræðinnar og lífefnafræðinnar
er næsta lítið eða ekki að-
greint, og er sá samkrullingur
víða mjög til baga; verið.er
jafnvel að fara í nákvæmlega
sama efnið samtímis í báðum
fögum, og þarf þar að koma
til meiri samræming milli fag
anna. (Ath. þetta á auðvitað
einungis við um 6. N.).
IV. — Atvinnulandafræði
Fag, sem full ástæða ér til
að leggja rækt við, en það er
fyrir neðan allar hellur að
kenna nær 20 ára gamla bók
í grein þar sem afar mikið
veltur á að fylgst sé nákvæm-
lega með öllum breytingum
frá ári til árs.
V. — Saga
Þingið er sammála um, að
alrangt sé að leggja svo mikla
áherzlu á fornaldarsögu sem
gert er og telur, að mun meiri
ástæða sé til að leggja rækt
við sögu síðustu alda.
Þá er þingið sammála um,
að ríkjandi kennslufyrirkomu-
)ag í sögu missi verulega
marks þar sem nemendur
veita ekki nægilega athygli
því sem kennarinn segir. I
þessu sambandi væri mun
heppilegra að kennarinn varp
aði spurningum til nemenda
Framhald á bls. 5.
2 - LITLI-MUNINN