Muninn - 01.05.1991, Blaðsíða 7

• § t
og lifðu hamingjusöm
til æviloka
... og lifðu hamingjusöm til ævi-
loka. Hver kannast ekki við þessi
frægu lokaorð, þennan sígilda endi
hvers ævintýrs. En hefur þér, les-
andi góður, aldrei fundist þessi orð
fjarstæðukennd?
Það er sama hversu björtum aug-
um menn líta á tilveruna, enginn
óvitlaus maður myndi halda því
fram að lífið sé eilífur dans á ró-
sum. Það er nú einu sinni eðli þessa
heims að undantekning sé frá sér-
hverri reglu, og að böggull fylgir
skammrifi. Þess vegna verður mað-
ur ævinlega að vera viðbúinn því að
inn á milli rósanna leynist þyrnar.
Ef til vill má orða það sem svo, að
best sé að klæðast þykkum skó-
fatnaði er maður leggur upp í ferð-
ina eftir lífsins göngustígum.
Reyndar fær maður upp í hendurn-
ar leiðbeiningar frá stjórnvöldum,
vinum og vandamönnum. Eins
konar vegahandbók, sem er ætlað
að auðvelda manni að komast leið-
ar sinnar í því völundarhúsi mann-
legra samskipta sem lífið er. Regl-
urnar eru hins vegar ekki jafn ein-
faldar og þær virðast vera, svona
við fyrstu sýn. Það er nefnilega æv-
inlega ,,en“ einhvers staðar í text-
anum.
... og lifðu hamingjusöm til ævi-
loka, en... En hvað? Ef prinsessan
kyssir réttan frosk, þá breytist
hann í hávaxinn og myndarlegan
prins, en... En það fer ekki fram hjá
neinum að hann hefur verið froskur
árum saman, sérstaklega vegna
þess að hann nærist eingöngu á
flugum.
Þó svo Öskubuska væri bláfátæk
og hefði ekki af öðru að státa en fal-
legu andliti, þá kvæntist prinsinn
henni, en... En eftir nokkur ár, er
hún hafði alið honum fimm börn,
fór fegurð hennar að fölna og prins-
inn gerðist henni fráhverfur. Ef til
vill skildi hann ekki við hana, held-
ur tók sér hjákonur, en hvort held-
ur sem var, þá er það nokkuð ljóst
að Öskubuska lifði ekki hamingju-
söm til æviloka!
Hafðu þetta í huga næst er þú lest
ævintýri, eða þegar hann kemur
loks gæinn á hvíta hestinum.
Mundu að ekki er allt sem sýnist.
Spúkí sprund úr 3.G
MUNINN ■ 7