Muninn - 01.11.1996, Blaðsíða 15

stelpurnar sátu heima í stofu og undirbjuggu
húsmóöurhlutverkin.
Stína: Ég þurfti að koma heim fyrir kl. 21.00 en ef ég fór út að
skemmta mér þurfti ég að koma í síðasta lagi kl. 23.00.
Tónlistin í Guatemala var allt önnur en hér - það heyrðust
suður-amerískir tónar, salsa, tangó og þar dugði ekki annað
en að hafa mjaðmirnar í góðu standi. Það voru sérstakir
dansar við hvert stef, eins og við magarena. Strákar þar eru
betri dansarar en stelpur og það kom mér verulega á óvart.
Arney: Tónlistin var hálf ömurleg í Sviss, þar var hlustað á DJ
Bobo [Everybody move your feet to the rythm of tfié beat]
sem er svissneskur. By the way - ég héf séð hann, því hann
bjó í næsta þorpi og átti þar billiardstofu. Hann var sko
aðalnúmerið í Sviss.
Sigga: Skemmtanalífið var svipað því á íslandi nema það að
það var stórhættulegt að fara í miðbæinn að kvöldiagi, þv/
skemmti ég mér með skátunum. SKÁYönOm???!!! Jáfþeir
eru vinsælir á Ítalíu. J
h...
HBH: Voru eiturlyf áberandi?
Arney: Þau voru ekkert voðalega áberandi, nema td. þegar
ég fór í reifpartý. Maður þurfti að fara á stáðina til að verða
var við þau.
Edda: Ekki heldur hjá mér. Svipað og hérna heima.
Öddi: Það var miklu meira urn þau en hérna. Ég hugsa að
ástæðan hafi verió sú að krakkar höfðu hreinlega ekkert,
annað að gera - það var 21 árs aldurstakmark alls staðar.
Sigga: Mjög mikiðií miðpörginpi og(áberandi. "Fíklar" voru
litnir hornauga. En krakkar reyktu hass og marijúana í staðinn
fyrir að drekka áfengi og var það talið "sjálfsagt".
Stína: Já, eiturlyfin voru mjög áberandi, t.d. voru diskótekin
aðeins opin þegar dópsalarnir mættu á staðinn. Marijúana óx
í heimagörðum og því var mjög auðvelt að nálgast það. Fólki
þótti maríjúana ekki beint eiturlyf. Það var þó einnig talað urrt\
galla þess, en það var á sama plani og sígarettuumfjöllun hjá
okkur. r.
\ - r h\Pcro í 3 ~M: Þeunion Trpp<
-t* ■ '
HBH: Var skólanum öðruvísi háttað en hér?
Arney: Krakkarnir voru þremur til fjórphi árum á undan í hémi
en þremur til fjórum á eftir í þroska.
Öddi: [ skólanum mínum var öryggisgæsla, það mátti ekki
blóta, ekki reykja, ekki rífa kjaft við starfsliðið, ekki fara út úr
tíma á klóið, það var-4lltaf sama stundaskráin, sömu sex
tímarnir á dag - þetta var eins og dejávú, það mátti ekki
mæta í bolum með klúru orðbragði á. í skólanum var
sérstakur skóladómstóll og sá hann um öll mál. Klapp^fýri^r
og fótboltakappar voru aðalnúmerin í skólapuni'
Þjóðernisrembingur var mjög mikill, t.d. ýar þjóðsöngurinn
sunginn á hverjum degi. ■ T A ,
Sigga: Skólarnir á Ítalíu voru margir hverjir illa farnir. Það var
ekki borin nein virðing fyrir þeim, t.d. var reykt inni á
klósettum og krotað var á veggi. Þeir voru ópersónulegir og
engar myndir héngu á veggjunum. Ekki voru þó allir skólarnir
svona. Ekkert félagslíf var í skólanum og því björguðu
skátarnir mér alveg. Mætingarkerfið var frekar sérstakt, ef
Josef
Id.
w
maður lét ekki sjá sig fyrr en í öðrum tíma var manni
meinaður aðgangur það sem eftir var skóladagsins.
Stína: Við þurftum að klæðast skólabúningi - grænni skyrtu
og kálfasíðu pilsi, styttri pils þóttu ósiðsamleg. ( Guatemala
er tvenns konar skólastig, annars vegar eru sérskólar sem
þeir ríku sækja og hins vegar almenningsskólar. Kennararnir
þar eru þéraðir og dæmi eru um að þeir hafi notað ofbeldi.
Það sem kom mér mest á óvart með skólann var það að
krakkarnir veittu kennaranum ekki athygli þó að aginn hafi
verið til staðar.
t
HBH: Hvernig gekk að ná tökum á málinu?
Allir: Það var erfitt í fyrstu en síðan gekk það eins og í sögu.
Það var ábprandi að við náðum yfirleitt betri tökum á málinu
én i'hnflytjendur, þó að þeir hefðu búið lengur í landinu.
HBH: Þegar útlendinga^koma til íslánds er þeim kennt að
segja eitthva^ skondið eða erfitt á í.slensku - var eitthvað
svifJað hjá ýkkur? . ;
Arney: Já, mér var kennt að segja eJdhússkápur - Chuchi-
Ghaschli - á þýskri mállýsku. Framburðurinn er nefnilega
elnstaklega erfiður.
Öádi: Nei, en oröin “cool" og "þig fat" voru notuð í öðru
hverju orði til áherslu.
Edda: Já - Archcatschelschwaus - sem þýðir skott á íkorna
og var þetta orð notað í seinna stríði til að kprpq upp um
illtálandi útlenska njósnara. ' '
Sigga: Ja, mér voru aðeins kennd kiúr orð og orðatiltæki
sem eru óbirtingarhæf. ' 0 C E A x
HBH: Finnst ykkur þið eitthvað hafa breyst eftir dvöl
ykkar?
Allir: Við kynntumst sjálfum okkur og fundum okkártakmörk
pg skoð^nir Sjálfstraustið óx. Samt finnst okl<ur við ekkert
voðalega breytt. •' . ,, ,
HBH: Og svona að lokum, hvernig var klósettaðstaðan?
Stína: Hjá ríka fólkinu vorukloiri áinfe ag/hýr á íslandi en WC-
C papþírinn fóf ekki ofan í klósettin heldur í rus'lafötu við
hliðina. Hjá fátæka fólkinu var bara hola ofan í jörðina.
Öddi: Út af ffkniefnaneyslu var búið að taka hurðirnar af
klósettunum í skólanum, svo áð ekki Yapmöguleiki á því að
tefla við páfann í skólanum. Annars var aðstaðan svipuð og
hér heima.
Sigga: Það var enginn WC-pappír, heldur var farið á
V svok^jlaðar "neðanþvottaskálar" og þar á eftir þurrkaði
maður ser að nepan með litlu, hvítu handklæði sem allir á
heimilinu notuðu. Alfnenningsklósettin voru mjög furðuleg,
, yfirleitfvar.aðeins hola I jörðina sem maður varð að hitta ofan
í og þar til gerð "hjálparmiðunarhöld" til að auðvelda skotið.
Þegar sturtað var niður þurfti maður að drífa sig út því vatn
flæddi yfir allt.
Arney: Svipuð og hér heima, nema í skólanum var
skömmtun á WC-pappír og fengu allir tvo ferninga.
Edda: Bara þetta venjulega hvíta hjá mér.
Það má með sanni segja að fara utan og missa þar með eitt ár frá landi og þjóð sé vel
þess virði og lærdómsríkt. Eitt ár er langur tími og finnst því mörgum sárt að skilja við
vini og vandamenn, en þegar heim er komið er maður reynsiunni ríkari og félögunum
fieiri. Við viljum þakka viðmælendum okkar fyrir áhugaverðar umræður.
Vifltal: Hildun Sveinbjörnsdóttir, Ingibjörg Birta Sigurðardóttir og Hadda Hreiðarsdóttir.
[15] MUNINN HAUST 1996