Muninn - 01.05.2003, Blaðsíða 21

Mikið var um partí á Spáni því Spán-
verjar hafa jú mikið gaman af því að
skemmta sér. Þegar það er gert er
það líka gert með stæl. Ég kynntist
m.a. vínmenningu þeirra. Þegar ég
kom út hafði ég ekkert vit á víni og
fannst það meira segja vont, en eftir
nokkra mánuði var ég farin að drek-
ka það eins vatnið sjálft. Þó hélt ég
mig innan við mörk alkóhólismans!
Partíin eins og ég sagði voru mikil
og stóðu oftast frá kl. 22:00 til 07:00.
Stundum var m.a.s. haldið áffam til
09:00 og borðað saman morgunverð
í heimahúsi. Einstök upplifun verð
ég að segja. En þá var heldur ekki
drukkið alla nóttina heldur voru
teknar pásur. Byrjað var á kannski
kvöldverði á veitingahúsi þar sem
sullað var með smá rauðvín, rétt áður
en var farið fékk fólk sér kaffi eða
expresso, svo þegar kl var að verða
01:00 var farið á bar og nokkrir
drykkir þar. Loks þegar kl. var um
03:00 leytið var farið að dansa.
Svona leið tíminn þangað til við vor-
um orðin svöng aftur eða einfaldlega
bara vildum fara heim.
En í kringum vinnuna var ekki að-
eins partý og aftur partý. Stundum
var farið með sambandinu til
Barcelona að hitta aðra sjálfboðaliða
frá Catalóníu. Þetta voru nokkurs
konar námskeið þar sem við fórum
yfir hvað við höfðum lært o.fl. Þeg-
ar fór að líða að lokum fórum við öll
til Málaga sem er suður á Spáni. Þar
hittust allir sjálfboðaliðarnir á Spáni
og gerðu alls kyns hluti saman, sem
var voða gaman. Þar hitti ég m.a.s.
þrjá íslendinga, og rosalega var gott
að tala íslenskuna aftur eftir sex
mánuð!
Allavega vona ég að þessi grein
verði nokkurs konar “inspiration”
fyrir ykkur sem lesið hana. Þetta
er eitthvað sem allir þurfa að upp-
lifa að mínu mati. Svona “once in
a life time experience”. Ekki hafa
neinar áhyggjur, flestir sem fara
þetta eru að fara í fyrsta sinn að
heiman að búa með öðru fólki og
standa á eigin fótum. En allt fer samt
vel að lokum.
Anna Rún Kristjánsdóttir
Stúdent úr MA 2001
21