Muninn - 01.05.2003, Blaðsíða 72

vænt kramapakast af hlátri. Eftir skoðunarferðina um höllina stigum við
út í góða veðrið og hittum þar fyrir mesta sjamörs gæd sem fyrirfinnst
á pláhnetu vorri... ^ ^ það var hann MARKUS MULLER.
Hann heillaði stúlkurnar upp úr
risainniskónum, þá sérstaklega einar
þrjár sem fylgdu honum fremstar í
flokki hvert fótmál og börðust um
sæti sem næst honum þegar upp í
rútu var komið til skoðunarferðar.
Við vorum svo einstaklega heppin
að hitta á hina árlegu hátíð hinna
hollensku túlípana sem haldin er í
Potzdam einn dag einu sinni á ári.
Og ef að honum Markusi okkar
Muller hafði ekki tekist að vinna
hjörtu okkar allra þá tókst honum það svo sannarlega
þegar hann keypti rauða túlípana á hátíð túlípananna og gaf öllum
sem í rútunni voru og spurði okkur svo hvort að við vildum giftast sér
ef að hann ætti höll... þeirri spurningu var svarað játandi og munaði
engu að ákveðnir aðilar yrðu eftir. Um kvöldið fórum við á ansi fínan
veitingastað sem heitir Frida Kahlo og
snæddum við þar óskaplega gott Fajitas
en því miður var það svo sterkt að varla
nokkur fann bragð... en gott var það samt.
Þá gengum við heim og Kristjana kenndi
bekkjarfélögum sínum listina að syngja
lög eftir Leoncie, indversku prinsessuna.
Sunnudagurinn eftir laugardaginn var
alveg rosalega mikil túrhestadagur!
Þá skruppum við í Sjónvarpsturninn
eða the television tower eins og
það er sagt á útlensku. Við fórum
einnig á Gyðingasafnið sem var mjög
áhrifaríkt þar sem stór hluti safnsins
er tileinkaður helförinni og er sá hluti
byggingarinnar hannaður af hinum
víðfræga Daniel Lieblingsfield, alveg
agalega frægur arkitekt. Svo fórum við
og hittum Check Point Charlie og var
það gaman og auðvitað heimsóttum við
minjagripaverslunina á staðnum (staður
til peningaeyðslu).