Heimilisblaðið - 01.01.1928, Blaðsíða 4

2
HEIMILISBLAÐIÐ
lega má pjóð vor ekki við J>ví að missa af
uppbyggingu peirri, sem leiðir af lestri lieil-
agrar ritningar« (bls. 34).
Priðji katli bókarinnar heitir: Húslestrar,
og hefir að einkunnarorðum gullfalleg erindi
úr kvæði eftir skáldið okkar góða, Guðmund
heit. Guðmundsson; eg get ekki stilt mig um
að setja J>au hérna:
»Svo las hann faðir minn lesturinn,
og' langpreytti raunasvipurinn
á hönum vafð hýrri og fegri.
. Mér fanst sem birti yfir brúnum hans
við boðskapinn mikla kærleikans'
af hugblíðu hjartanlegri.
Og streyma eg fann um mig friðar yl,
sem fundið haföi eg ekki til,
og sjaldan hef fundið síðan.
Og bjartari og fegri varð baðstofan
og betur eg aldrei til pess fann,
hve börn eiga gleðidag blíðan*.
Pau leiða oss inn í horfinn heim, Jtessi
hugðnæmu erindi skáldsins. Pau draga for-
tjald gleymskunnar frá, minninganna land
blasir við andans sjón vorri, og [>ær stundir,
er vér áttum allra, allra beztar. En pá kemur
pað og fyrir, að vér finnum til, pví að margt
er orðið breytt, — hjartað, sem J)á bærðist
af hlýrri pökk til Guðs og manna, hefir kóln-
að um of, — augað, sem pá sá tign Guðs og
kærleika í hvívetna, hefir sljófgast, eyrað,
sem pá heyrði fagnaðarerindi Drottins í klið
vorfuglanna og nið fossanna, hefir dofnað
svo sorglega mikið, og stuna stígur upp frá
brjósti voru, — práin bærir á sér. —
»Gerðu mig aftur sem áður eg var,
alvaldi Guð, meðan æskan mig bar.
Gefðu mér aftur mín gulllegu tár.
gefðu að Jiau verði ekln iiagl eða snjár!«
Vér práum mýkt barnslundarinnar. Vér prá-
um nánara samband viö Guð.
—■ Hér er komin lítil bók, sem bendir á
ráð til pess að mýkja harða lund og liðka
stirðnaðar hjartataugar. Ráðið er: Lestu Guðs
orð! Hlýddu á pað, sem skapari pinn vill við
pig tala í sínu orði! Og gerðu heimilismenn
pína aðnjótandi hinna sömu gæða! —
»Vilt pú ekki vinna að pví, að peir, sem
nú eru að alast upp, eignist sömu minningar
að heiman? Veizt pú hvers virði pær geta
orðið síðar? Veizt Jtú hve pær geta vermt
hugann á hjárni lífsins, og hve lengi sá ylur
getur enzt?« —
»DagIegar heimilisguðspjónustur hafa veitt
trúarlífi pjóðar vorrar næringu um liðnar
aldir, fram til vorra daga. Pær hafa leitt
hana að lífsbrunni Drottins sjálfs, pær hafa
styrkt hana í stríði hennar og baráttu, pær
hafa lyft anda hennar upp frá áhyggjum
daglegs lífs og gefið henni helgar liátíðar-
stundir að kveldi livers starfsdags. Lannig
liafa pær orðið:
»bennar ljós í lágu hreysi,
langra kvelda jólaeldur«.
Vilt pú pá ekki tendra petta ljós einnig á
pínu heimili? Par er griðastaður pinn, par átt
pú að líkindum flesta ástvini pína. Vilt pú
ekki tendra ljós fyrir pá? Vilt pú ekki gera
pér og peim heimilislífið bjartara og fegra
með pví að leita daglega ljóss að ofan, á
helgri guðræknisstundu?« (bls. 36—7).
Fjórði kaflinn: Við sérstök tækifæri á heim-
ilunum. — Mér kemur í hug stundatafla í
skóla. Ilér er brugðið upp ofurlítilli mynd af
lífsskólanum og hinum margvíslegu viðfangs-
efnum hans:
»Sorg og gleði saman fara,
sætt og beiskt í æfi kjara«.
Hér eru dýrmæt augnablik sýnd, bæði pau,
sem vígð eru gleðinni, og eins hin, sem sorgin
heljar og eru hjúpuð tárum. — Pað er tekið
hlýlega í liönd ungu hjónanna, sem hjálpast
að pví að byggja sér heimili, vér fylgjum
peim eftir í anda, vér lítum inn á heimili
peirra, par ríkir ást og eindrægni, par er orð
Guös haft í hávegum, par fæðast börn, sem
eru alin upp í guðsótta og góðum siðum,
húsið peirra er bygt á bjargi —• »og stormar
blésu og skullu á pví húsi, en pað féll ekki,
pví að pað var grundvallað á bjargi«. (Matt.
7, 25). -
Vér erum leidd í sjúkra rann. Vér göng-
um hljóð aö hvílunni. Fölur maður og tærður
heyir par sitt liinsta stríð. Máttur hans er
protinn, en af ásjónu hans Jjómar guðsfriður-