Heimilisblaðið - 01.01.1928, Blaðsíða 12

iö
HEIM’ILISBLAÐIÐ
Krókódílsegg og ungar. Á pessu stigi getur verið næsta gaman aö krókódílum.
itð vera. Ríður þá á
að hafa snöruna við-
búna, enúa pótt hann
sé pá ekki nærri eins
hættulegur og þegar
hann er ertur með
broddstafnum. Stund-
mn nota veiðimenn
líka iifandi krókódíls-
nnga, og kremja hann
dálítið, pangað til
hann fer að ýskra.
En þá verður veiði-
maður að vera var
um sig, þvi að bæði
karldýrið og kven-
dýrið verða hamslaus,
ef nokkuð er rjálað
við ungana peirra.
Ilættulegasta að-
ferðin er að grafa
niður að krókódílun-
um; reiðist hann pví
ákailega, ef híbýli lians eru skemd. Ekki
er ávalt víst að vita, hvort veiðimaður hittir
rétt á með gröftinn. Pað getur komið fyrir,
að jörðin hlaupi niður undan fótum veiði-
mannsins og hann sæki svo nauðugur krókó-
garða, eða lifandi inyndir teknar afpeim; pá
ríður ekki sízt á að veiðimenn séu skjót-
virkir og hugaðir, pví stórir krókódílar eru
frá G—20 feta langir. Á krókódílabúunnm
eru peir smærri. —
Sýnt hvernig lifandi krókódíl 1 er íluttur nýveiddur.
dílinn heim. I’að er sjald-
gæft, að veiðimaður
sleppi lifandi frá pví.
Ef einhver veiðir stór-
an krókódíl, pá fær hann
laglegan skilding í aðra
hönd. Og pótt veiðin sé
mesta hættuspil, eða öllu
heldur af pví að hún er
pað, þá eru þeir margir
út um löndin, sem vinna
fyrir sér með pessum
einkennilega hætti.«
Enginn veit, hve krókó-
dílar geta orðið gamlir;
en ekki munu peir vera
yngri en fimtugir, J>egar
peir eru settir í dýra-