Heimilisblaðið - 01.03.1928, Blaðsíða 14

40
HEIMILISBLAÐIÐ
þeim Salóme og Naómí með sér. Naómí féll þungc
að fara að óskum hans um þetta, því að hún fékk
því meiri óbeit á slíkurn innihaldslausum skemtun-
um, sem guðrækilegar hugsanir urðu ríkari í hjárta
hennar; henni var það kunnugt, að trúbræður henn-
ar gerðu sér það að reglu að taka engan þátt í gleð-
skap og heimskupörum þessa heims. En samt talcli
hún það skyldu sína að hlýða föður sínum um alt,
sem ekki var beinlínis á móti samvizku hennar; síð-
an bjó hún sig með þungum huga til veizlunnar.
Þau Amazía og Júdit höfnuðu boðinu afdráttar-
laust; en Zadók bað Kládíu að fylgja dóttur sinni.
tók hún því feginsamlega, því að með því hugðist
hún að fá gott tækifæri til að mega tala í meira
næði við vinkonu sína en henni hafði verið leyft þá
á síðustu tímum.
Síðan fóru þau til veizlunnar og Javan var einn af
boðsgestunum. Aldrei hafði Javan verið jafn glaðui
og ræðinn, eins og nú. Hann sat svo lengi á tali við
þær systur sína og' Kládíu, að þeim fór að þykja
tvísýnt um, að þær fengju tóm til að tala sarnan í
trúnaði. En til allrar hamingju komu þangað tveir
atkvæðamestu fylgismenn Símonar og kölluðu hann
á eintal. Þær Naómí og Kládía sáu þá, að þær voru
komnar undan augunum á honum og' leituðu sér uppi
rólegan stað, þar sem þær gátu talað sarnan í næði.
Veizludýrðin og dýrindisklæðnaður gestanna
glapti þær ekki; til þess var þeim alt annað ríkara
niðri fyrir, þær urðu aðeins áskynja um tómleikann
í kringum sig. Þær gengu milli marmarasúlna í fögr-
um bogagangi, er prýddur var ilmjurtum og skraut-
blómum; voru þau gróðursett í dýrindis blómskái-
um og skreyttur var allur bogagangurinn gullsaum-
uðum purpuratjöldum, er drógu úr glóðheitum
geislum kvöldsólarinnar og vörpuðu hlýjum bjarma
á gylta veggina og á gólfið, sem var alsett dýrum
steinum og málmum.
Þær stallsysturnar námu ekki staðar til að virða
fyrir sér dýrð þess, heldur skunduðu þær fram hjá
kátum veizlugestum og leituðu einverunnar úti í
skuggsælum aldingarði, sem lá frarn undan boga-
ganginum. Þar fundu þær afvikinn stað, og af því
að þær héldu, að enginn gestanna gæti setið um þær,
þá sögðu þær hvor annari í fullum trúnaði það, sem
þeim lá þyngst á hjarta. Kládía sagði Naómí, hvað
gerst hefði kvöldið fyrir og kvaðst vera hrædd um
að Javan hefði illan hug á allri fjölskyldunni, að
næst til hverrar einustu stofnunar
meðal þjóðarinnar. En nýtízkudanza
Vesturlandaþjóðanna leggja þeir blátt
bann fyrir á öllum gistilnisum, mat-
söluhúsum ogöðrum opinberum stöðum.
Altaf er kristindómurinn á Indlandi
að breiðast víðar og víðar út og festa
dýpri rætur.
--------------
Heimilisráð.
Fitublettum á eldhúsborðum og öðr-
um ómáluðuin munum úr tré má ná
burtu með pípuleir; er vatni helt á
leirinn og hrært í, þangað til það er
orðið að þunnum graut. Pessi grautur
er svo borinn á fítublettinn og núinn
inn í hann, og látinn sitja, þangað
til liann er orðinn þur. Að því búnu
er borðið ræstað á venjulegan hátt,
og er það þornar aftur, er fítublett-
urinn horfinn, ef hann er ekki mjög
djúpur; annars verður að bera á aftur.
Gullsnúrur o<j silfursnúrur á ein-
kennisbúningum þola ekki áhrif lofts-
ins. Það er því snjallræði, er menn
liafa notað þann fatnað, og hengja
hann upp, að vefja silkipappír um
gullsaum allan og silfursaum oghnappa,
og iiylja síðan allan einkennisbúnað-
inn líndúki.
Séu fitublettir á pluss-stólum o. s.
frv., má oft með því að leggja vatt-
stykki, sem helt hefir vei'ið yfir litlu
einu af sítrónolíu. Ekki má þrýsta
»vattinu« niður í »plussið«. Þetta er
svo gert aftur og aftur, þangað til
bletturinn er horfinn, og það verður,
ef plussið er vel burstað að lokum.
Útgefandi: Jón Helgason.
Prentsmiðja Ljósberans.