Heimilisblaðið - 01.06.1928, Blaðsíða 13
HEIMILISBL AÐIÐ
semi á þessi óvæntu kærleiksorð föður síns, og nú
varpaði hún sér fyrir fætur honum og' ætlaði að
kyssa kyrtilskaut hans; en hann lyfti henni á arma
sér, kysti hana og blessaði hana; en það hafði hann
aldrei gert frá þeim degi, er hann vissi um fráhvarf
hennar; og svo vafði hann liana fast að sér eins og
hann þyrði aldrei framar að sleppa henni úr faðmi
sér.
Og svo var þetta átakanlegt, að sjálfur Javan
viknaði við; notaði þá Amazía sér færið til að tala
til hans svofeldum orðum:
,,'Nú getur þú séð, Javan, hversu heitt faðir getur
elskað barnið sitt. Nú er sonur okkar okkur jafn
dýrmætur og hin yndislega systir þín er foreldrum
sínum. Getur þú nú ekki skilið, hve sárt það tekur
°kkur að vita af Þeófílusi í höndum fjandmanna
hans, í höndum manna, sem hyggja þeir geri Guði
hægt verk með því að úthella blóði hans. Með vand-
l*ti þínu 0g dáð hefir þú haft mikil áhrif á þessa
ttienn; lokaðu nú ekki hjarta þínu fyrir bænum vor-
uai; sýndu heldur að vandlæti þitt Guðs vegna sé af
heilunr huga, með því að líkjást honum, sem er náð-
Ugur og miskunnsamur, seinn til reiði og mjög fús
á að fyrirgefa“.
Þá svaraði Javan: „Þú mátt ekki halda, Amazía,
að eg sé sneyddur öllum mannlegum tilfinningum,
eða vilji baka þér sársauka. Ef eg gæti leyst son
hinn úr læðingi á þann hátt, að það kæmi ekki í bága
Vlð meginreglur mínar, þá mundi eg glaður gera það.
En trúin hreina, sem eg hefi erft ómengaða frá föð-
Ur vorum Abraham, er mér dýrmætari en allar blóð-
^engdir. Sonur þinn er guðsafneitari, því að hann
Sefur manni, ódáðamanni, þann heiður, sem Guði
her einum. Þess vegna er liann visin grein, höggvin
ai stofni ættar sinnar og þjóðar. Og það sem verra
ei: Nafn hans er afmáð af bók lífsins, hann er ofur-
^eldur glötuninni. Ætti nú eg, niðji Arons, að rétta
ut hönd mína til að frelsa hann frá hegningu? Nei,
eg sver það við altari Guðs, að í fangelsinu skal
,ann sitja svo lengi, sem hann neitar ekki hjáguði
Sluum, eða deyja smánar dauða, ef dómarar hans
Jla.hann þess maklegan, ekki skal eg mæla eitt orð
vorum honum til varnar. En vilji hann sverja frá
Sei villutrú sína og sættast við Guð, þá skal ekki á
^ ^tanda að útvega honum frelsí“.
/’ví næst réð hann Amazía að sverja frá sér villu-
'u sína eða flýja ella samstundis. Þær Júdit, Klá-
segir þar: »Aldrei heíi eg- lesið gamla
testainentið með meiri athygii og á-
lniga en síðan eg sótti heim rústirnar
af Babel, Assur og Nineve. Allar frá-
sagnirnar, sem virtust vera ævintýri
og þjóðsögur, urðu þá að raunveru-
leika, Nú þekkjum vér konungana
Salmanasar, Sanherib, Tiglat, Pileser
og Nebúkadnesar, svo að þeir standa
sem lifandi fyrir hugskotssjónum vor-
um«. — Hann tilfærir spádómana og
segir síðan, að þeir hafl ræzt bókstaf-
lega, að því er t. d. Babýlon snertir.
Par sé nú auðn ein eftir alla forn-
aldardýrðina. Knginn Bedúini liafi þar
tjaldstað, en þar sé krökt af sjaköl-
um. Jeremías hefði ekki getað lýst
því skýrar en hann hafi gert, hvernig
þar er umhorfs nú.
# # *
Hinn 0. júlí 1923
var aðstoðarmaður
við baðstaðinn Oeyn-
liausen á Þýskalandi
skotinn af innbrots-
þjúfum, sein hann
hitti á næturgöngu sinni. Tveir menn
voru handteknir og hét annar Otto
Seinicke, en ekkert varð sannað á þá.
Herberginu var aflæst, þar sem morð-
ið var framið. En nýlega hefir lög-
reglan rannsakað þetta mál af nýju;
fann hún þá allskýr fingraför á
gluggagrindinni í herberginu háttuppi.
Voru þau borin saman við eftirmynd-
irnar af fingrum Seinickes, sem tekn-
ar höfðu- verið, og sást þá, að þessu
tvennu bar nákvæmlega saman. Þá
játaði Seinicke á sig glæpinn.
Heimilisráð.
Ef hárið klofnar, þá má ekki láta
það afskiftalaust, heldur klippa ofan
af hárbroddunum; annars verður hár-
ið kraftlaust smámsaman, hrekkur
sundur og verður æ styttra og styttra.