Heimilisblaðið - 01.08.1928, Blaðsíða 10

96
HEIMILISBLAÐIÐ
fanganna, sem ekki mátti minni vera.
Þessi atburður var Naómí til lítillar uppörvunar,
hún mintist þess, að hann hafði hrópað vei yfir
Kládíu og nú var sú bölbæn orðin að áhrínsorðum;
gat hún því ekki annað en borið ótta fyrir, að bölvun
mundi koma yfir ættmenni Zadóks. Kládía tók á
móti henni báðum höndum, er heim kom og hafði
hún h:ma þegar með sér til foreldra Þeófílusar. Na-
ómí hafði þeim huggunarfregn að flytja. Kládíu
færði hún síðustu kveðju hans; ástin og fyrirgefn-
ingin skein út úr hcnni; lyfti hún þungum steini af
hjarta Kládíu, þótt hún að öðru leyti yrði fyrir
nýjum sársauka. Og því hét hún sjálfri sér, að aldrei
skyldi hún svíkja Drottinn sinn framar, því að nú
gekk Þeófílus í dauðann hans vegna.
Zadók fór líka undir eins heimanað, á dómþingið,
til þeirra Javans og ísaks; skyldi það haldið í stór-
um sal í fangahúsinu. Frú María hafði lýst því yfir
við unnusta sinn ísak, að kæmi hann ekid heim aftur
með sýknunardóm yfir Þeófílus, þá skyldi hann eigi
framar koma fyrir sín augu. Hana var farið að
gruna, að hann mundi ekki unna sér heilum huga og
var fastráðin í að láta hann færa sér þetta lausnr.r-
bréf til sönnunar í því máli, eða fara annars á mis
við launin, sem hann var svo sólginn í að hreppa.
Og rétturinn var settur með venjulegum formála
og bandinginn, Þeófílus, leiddur fyrir réttinn, og óð-
ara spurt, hvort hann hefði notað sér náðarfrést
ráðsins til að iðrast afbrotanna og hvort hann væri
fús að sverja frá sér villutrúna og lýsa því hátíðlega
yfir, að Jesús frá Nazaret væri svikari, er aðeins
hefði þolað réttláta hegningu fyrir glæp sinn.
Þá brann eldur helgrar reiði úr augum Þeófílusar.
Ilann þagði um stund til að átta sig, en svaraði síð-
an með allri spekt og tign kristins manns, svo að
þessir böðlar, sem ólmir voru í blóð hans, urðu
slegnir af orðum hans, en það var brennandi vitnis-
burður um Krist:
,,Eg heyri honum til, því að hann hefir keypt mig
nieð blóði sínu, réttlætt mig og helgað með náð
sinni. Og svo skyldi dauði vegna nafn hans fæla mig
frá honum? Nei, hann er mér nálægur nú á þessari
stundu með kærleika sínum og kærleikur hans er
mér meira virði en alt, sem heimur á boðstólum
hefir. Eg fyrirgef ykkur öllum af öllu hjarta. Guð
gefi, að þið hafið, þegar þið standið fyrir opnum
á hvers manns færi að lesa það hand-
rit. Það hefst á því, að það séu hinir
helgu galdrar, sem Móse hafi verið
birtir og fundist síðar í egipzkmn
bautasteini, og síðan verið vandlega
geymdir austur í Asíu undir tákninu:
vængjaður dreki. Þar leggur hann á
ráðin um það, hvernig menn geti lif-
að í hundrað ár og lengur og þó
verið jafn ernir og hraustir eins og
maður á fimtugs aldri.
Enginn vissi hvaðan hann var ætt-
aður, eins og áður er sagt. Amist
var sagt, að hann væri konungsson-
ur frá Granada á Spáni á dögum
Máranna eða sonur Gyðings og aðvif-
andi konungsdóttur, eða þá, sem lík-
legra var, sonur skattheimtumanns
þess, er Iiotovdo hét, í Saint Ger-
mano, litlum bæ í Savoyen á Frakk-
landi. Ilann var vel að sér í efna-
fræði og sögu, talaði leikandi margar
tungur, var frábær söguinaður og hinn
glæsilegasti í allri framgöngu og lað-
aði fólk að sér. Ilann var einn hinn
snjallasti æfintýramaður 18. aldarinn-
ar; hún átti marga slíka.
Alt af var liann að skifta um nöfn,
eftir þvísem honum þótti best við eiga.
Ilann kvaðst hafa lifað margsinnis
á jörðunni og myndi glögt eftir sér í
sinni fyrri tilveru; hann seldi mönnum
drykk þann, er liann kallaði »lífsins
te« og siðan er við hann kent. Það
yngdi hvern upp, sem drakk það, um
10 ár, en heilt ár voru menn að yngj-
ast í hvert skifti; en áður en árið
væri liðið, var Saint Germain allur á
burtu með peningana, sem liann hafði
svona svikið út úr fólki. Jósef Bal-
samo, sem gekk undir nafninu greifi
Cagliostro, gaf honum lítið eftir. Ilann
var húslæknir Maríu Antoinette um
eitt skeið. Hann bjó til ódáinsdrykk
og seldi hann fyrir geypiverð. Margir
urðu til að kaupa og hann gat lifað
konunglegu lífi fyrir það fé, sem hann