Heimilisblaðið - 01.08.1928, Blaðsíða 13

HEIMILISBLAÐIÐ
99
Zadók fór nú til fundar við Javan son sinn og fór
þvert ofan í alla venju bónarveg- að honum, að láta
lík bróðursonar síns af hendi við sig, til þess að
hann gæti fengið heiðarlega útför, en yrði eigi varp-
að í Hinnomsdal, eins og dómurinn mælti fyrir. En
er Javan var ósveigjanlegur um þetta, þá bað Za-
úók hann, sakir Kládíu, að fá sér kyrtil þann, ev
Þeófílus hafði verið í, er hann var líflátinn, til þess
að hann gæti fært eftirlifandi brúði hans síðustu
niinjar um hann, sem hún hefði elskað og mist.
Þessu hét Javan fúslega og skundaði burt og kom
brátt aftur og lagði kyrtilinn þegjandi í hönd föð-
Ul' síns. Zadók viknaði við og hraðaði sér nú heim
til sín.
Kládía vissi ekkert um meðferðina fyrirætluðu á
líkum bandingjanna, og vissi því eigi, hversvegma
Zadók var að heiman farinn. En nú er hann færði
henni kyrtilinn blóðblettaðan, þann er hún hafði einu
sinni saumað með mikilli gleði, þakkaði hún Zadók
nieð tárum ástríka umhyggju hans og þrýsti kyrtl-
lnum aftur og aftur að hjarta sér og skundaði burt
til að ganga sem bezt frá þessum dýrmætasta
minjagrip, sem hún átti.
Rúben, svikamörðurinn mikli, sagði Javan frá
óllu, er í ráðagerð væri um burtförina á heimili föður
hans; en nú lét hann sig það engu skifta. Nú lét
i'ann sér ekki annað hugleiknara en að sjá um, að
tói' þeirra frænda yrði ekki fyrir neinni tálmun.
Þeir lögðu nú leið sína út um Lindarhliðið og upp
eftir Jósafatsdal fram með austurmúrum borgarinn-
ar: voru þar hvarvetna aldingarðar og skrautblóm,
alt vökvað úr Kedronlæknum. Þetta. var óhultasta
leiðin út úr borginni, þó ekki væri hún hin beinasta.
Hapurt var yfir öllum, sem tóku þátt í þessari för,
fafnvel þjónunum og vopnuðu sveinunum. Kládía og
1 aómí sátu saman í burðarstól, en Júdit vildi helzt
vera ein í sínum stól, til þess að geta í kyrþey út-
elt hjarta, sínu fyrir Guði sínum og frelsara; henni
pótti svo sárt að slíta sig burtu frá öllu, sem minti
a eiskaða drenginn hennar; dró hún tjöldin fyrir
mðarstólinn og grét sárt og lengi. Salóme hafði
1 a viljað slást í förina, en Júdit vissi, hve þessir
a burðir höfðu fengið á krafta hennar og réð henni
a vera heima hjá frú Maríu og Davíð litla, þangað
uð og Naómí kæmu heim aftur. Javan gæti
sonnu verið góður vörður á vegunum, en hann
gert sér í hugarlund, að þeir hefðu,
ef til vill, þekt einhver kynjalyf til
þess að lengja lífið eða varðveita það.
Og þegar þessir göinlu menn voru
spurðir, hvort svo væri, þá gat svo
farið, að þeir settu upp kynjasvip til
að vekja athygli hinna, og gat það
þá orðið til þess, að styrkja þá í
trúnni.
Á vorum dögum trúa menn ekki
framar á »ódáinslindina« né »ódáins-
drykkinn«, að minsta kosti ekki á
sama liátt og forfeður vorir. En alt
um það eru menn þó eigi búnir að
sleppa voninni um það, að hægt sé
að finna ráð til að lengja lífið talsvert,
og það er eftirtektarvert, hve sólgnir
menn eru í að lesa hverja grein um
það efni. Þegar rússneski læknirinn
Dr. Malchmikoíf, lærisveinn Pasteurs,
fann blóðvatn gegn hvítu blóðkorn-
unum, sem menn ætla að eyðivöðva-
vef líkamans smám saman; en auð-
vitað hafði það eigi áhrif nema á
kanínur og marsvín Hann nefndi það
latnesku nafni, »Serum antileucocyta-
ire«; en alþýða manna skildi það eigi
og þótti það lokleysa ein, og kallaði
það því »blóðvatn gegn ellinni«. I því
nafni kom þá aftur í ljós, gamla leynda
vonin, sem búið hefur lijá rnannkyn-
inu allan aldur.
Pegar Ponce de León lét í haf til
þess að leita uppi »ódáinslindina«, þá
fann hann hana að vísu ekki, en hann
fann hið fagra og auðuga Florida.
Og þegar gullgerðarmaðurinn Böttiger
var að leita að »ódáinsdrykknum«,
þá fann hann postulínið. Altaf leiðir
liver leit eitthvað af sér. Og þótt það
sé gagnstætt niðurröðun náttúrunnar,
að meðal finnist við dauðanum, þá er
þó hugsanlegt, að smátt og smátt
finnist fleiri og íleiri ráð til að lengja
lífið; en ódáinsdrykkinn finnum vér
eigi fremur en forfeðurnir.
----~3C»í=-<——-