Heimilisblaðið - 01.09.1928, Blaðsíða 7

HEIMILISBLAÐIÐ
105
NAOMI
/
eða
Eyðing Jórsalaborgar.
Bftir J. B. Webb. 1‘ýdd af Bjarna Jónssyni, kennara.
[Fr li.]
En þó fanst honum, sem þessir vinir hans tækju
honum eigi svo hlýlega, sem hann hafði búist við
°S ætlaði að skunda lengra og kallaði upp um leið:
>,Hvar eru þær systir mín og Naómí? Þeófílus sé
eS hvergi heldur, en hann er nú líklega ekki langt
H’á Kládíu, hamingjubarnið það, Eg vildi, að fram-
tiðarvonirnar mínar væru jafn bjartar og hans“.
Arnazía sneri sér undan, því að hann kendi til af
hessum glöðu orðum hans, en Zádók greip í hönd
honum, og nú vissi hann fyrst, að ekki var alt, eins
°& hann hafði hugsað sér.
„Hvað hefir gerst?“ hrópaði hann óttasleginn.
Er Naómí ekki hér?“ Ilonum varð ósjálfrátt að
nefna hana fyrst, draumabrúðina sína.
-jbað er ekki hún, sem hefir orðið fyrir þyngstu
sorginni, sonur minn“, svaraði Zadók, ,,það er ves-
hngs sýstir þín, sem þarfnast allrar blíðu þinnar og
samúðar“.
„Hvernig þá, Kládía? Hvaða ógæfa hefir hent
hana, hamingjusomu brúðina?"
„Hún er nú ekki brúður lengur, allar vonir hennar
Glu bliknaðar, því að Þeófilus er nú ekki lengur á
hfi; og hjarta Kládíu sundurmarið af harmi“.
„Guð hjálpi henni“, sagði Marcellus innilega.
„Veslings systir mín, hver var sá hinn grimmi sjúk-
leiki, sem svifti honum frá henni svona snemma?
En hvar er hún, eg þrái að faðma hana að mér, svo
að hún megi finna, að enn á hún bróðir, sem vil!
elska hana og vernda, og taka þátt með henni í þeim
hurmi, sem að henni er kveðinn?"
Hann stökk af hestinum og fékk hann sveinum
sinum, skundaði að burðarstólnum, sem þær sátu í
j aénaí og Kládía; tjaldið var dregið fyrir að mestu;
höfðu heyrt á mál Zadóks og vissu, að Mar-
Cellus vissi nú hið sanna og sorglega. Kládía spratt
Ur burðarstólnum, og varpaði sér grátandi í
^nðni hans og vafði sig fast upp að brjósti hans.
ann i'eyndi nú að friða hana með ástúðlegum orð-
Um °§' atlotum og setti hana svo loks aftur á sinn
Endurminningar
frá ferðalagi vestur og norður um
land haustið 1927.
Einmitt um petta leyti árs í fyrra
var eg að útbúa mig í ferð vestur og
norður um land. Eg hlakkaði mjög
til að kanna ókunna stigu, því til
Norðurlands og Vesturlands hafði eg
aldrei komið.
Eg lagði af stað héðan frá Reykja-
vík með »Esju« 13. sept. Kom hún
við á >Sandi og í Ólafsvík, en hafði
par mjög stutta viðdvöl, svo ekki
kom eg par í land. En í Stykkishólmi
varð löng viðstaða, pvi skipið fór inn
i Búðardal, en eg og íleiri biðum á
meðan í Stykkishólmi. Þar pykir mér
fagurt og all-einkennilegt, Nú er þang-
að kominn bílfær vegur, og mun pang-
að verða mikill ferðamannastraumur í
framtíðinni, t. d. af fólki, sem fer í
sumarleyfi héðan úr Reykjavík. —
Parna dvaldi eg heilan dag og var
par í sóma og yfirlæti hjá Einari Vig-
fússyni kaupmanni og frú hans, Stein
unni Guðnadóttur, sem er frændkona
mín. Einnig . hitti eg par vin minn
góðan, Sigurð Skúlason. Hann er út-
sölumaður blaðanna minna. Dvaldi eg
einnig á heimili hans, naut par elsku-
legs viðmóts og íslenzkrar gestrisni
hjá foreldrum hans, Skúla Skúlasyni
útgerðarmanni og frú hans; par er
uiikið myndarheimili. Mér leizt vel á
land og lýð í Stykkishólmi. Þaðan
lagði svo »Esja« leið sína 15. sept,
yfir þveran Breiðafjörð til Flateyjar.
Eg var altaf uppi á þilfari til ]>ess
að njóta sem bezt hinnar fögru fjalla-
sýnar, og leitaði mér upplýsinga uin
liitt og petta hjá peim, sem kunnugir
voru. 1 Flatey var stutt d-völ, og var
þaðan haldið um kvöldiö til Patreks-
fjarðar; var fagurt veður út Breiða-