Heimilisblaðið - 01.09.1928, Blaðsíða 13

HEIMILISBLAÐIÐ
111
og siðlausum hermönnum hans. En margur þráði þá
Símon til að varpa af sér oki Giskala með tilstyrk
hans.
Nú þótti Edómítum nóg um gengi Jóhannesar og
hófu flokk á nióti honum með atfylgi almennings í
útjöðrum borgarinnar og opnuðu þeir hliðin fyrir
Símoni, en Zelótar tóku sér vígi í sjálfu musterinu
og svívirtu það og saurguðu með ódáðum sínum.
Þá segir sagnaritarinn Jósefus: „Guð blindaði svo
augu þeirra, að þeir stigu þetta óheillaspor“. Og
víst er það, að þetta tiltæki þeirra flýtti fyrir eyð-
ingu borgarinnar.
Allir voru þessa stundina einhuga urn þetta ráð,
illir og góðir, vísir og fávísir. Matthías æðsti prest-
ur bauðst að taka moti Símoni með hátíðlegri við-
höfn. Og svona komst Símon mótstöðulaust til valda
í borginni. Jóhannes og Zelótar hans voru innilok-
aðir í musterinu.
Þetta gerðist á þriðja ófriðarárinu.
Nú lét Símon ekki á sér standa með að auka veldi
sitt. Zelótar urðu hræddir um líf sitt og eignir. Sím-
on gerði áhlaup á musterið og hefði drepið þá alla,
ef þeim hefði ekki tekist að hrinda af sér áhlaupinu;
hjuggust þeir síðan um sem bezt þeir gátu meö
varðturnum og vígvélum.
Vespasían sat-um kyrt í Cæsarea og beið úrslita
horgarastýrj aldarinnár í Jórsölum. Þá barst honum
sú fregn, að herinn í Róm hefði hafið Vitellius til
keisaratignar. Þetta vakti mikla gremju hjá her-
mönnum Vespasíans; kváðust þeir aldrei mundu
sverja hinum nýja keisara trúnaðarauka, því að
Vitellius væri grimmur slarkari; þeir hefðu eins mik-
inn rétt til að nefna keisara til valda, eins og að-
g’erðalausir hermenn í Róm; lögðu þeir nú að Ves-
Þasían að taka við keisaraembætti; var hann trauð-
Ur til þess, en lét þó tilleiðast, er þeir sóttu það svo
fast; þótti embættið ábyrgðarmikið.
Jósefus hafði fyrir löngu sagt þetta fyrir; nú
komst hann til virðinga og varð vinur og ráðgjafi
hins nýkosna keisara, Vespasíans.
Vespasían hugsaði nú í fyrstu ekki um annað en
að gera sig fastan í sessi; Jórsalir voru látnir eiga
sig, og í ársbyrjun 70 var það alt komið í kring með
atfylgi hersins. Vitellius var fallinn, og nú sneri
hann sér algerlega að Gyðingum.
Ekki vildi hann þó sjálfur hafá herstjórnina á
hendi, heldur fól hana Titus syni sínum og skyldi
Önundarfirði, þá lagði eg tösku mína
á bak mér og hélt »út með fjalli«,
fyrir ofan Holt og út að Hjarðardal,
var séttur þaðan yfir fjörðinn, nokk-
uð fyrir innan bæinn Hvylft, og gekk
þaðan út á Flateyri. Par hélt eg
barnguðsþjónustu um kvöldið í barna-
skólanum, og var þar inargt fólk. Par
var engin kirkja. Flateyringar sækja
kirkju að Holti. En á Flateyri er svo
mannmargt, að þar ætti að vera kirkja.
Eg dvaldi þar hjá bóksalanum,
var mín
önnur hönd þar og greiddi götu mína
hið bezta. Frh.
------»> <-> <•——
Ritfregn.
»Hagalagðar« heitir bók, sein er
nýútkomih, og er höfundur Einar Por-
kelsson, sem landskunnur er orðinn
fyrir sögur sínar.
í þessari bók eru 8 sögur, og það
má um þær segja, að þær eru hver
annari fallegri. Pað eru eiginlega end-
urminningar úr lífi höf., og þar safn-
að í heild hinu fegursta og bezta,
sem hann á í forðabúri sínu. Eg þori
að fullyrða, að önnur bók, hollari til
lesturs og skemtilegri, sjáist ekki á
bókamarkaði vorum í haust. Pakkir á
höf. skildar fyrir hana og prentsm.
Acta, sem gefið hefir hana út og vand-
að mjög til útgáfunnar.
Bezt er að segja lesendunum nafnið
á hinum einstöku sögum í bókinni.
Eg hygg að fleirum fari sem mér, að
nafnið geri menn forvitna um inni-
haldið. Fyrsta sagan heitir »Munaðar-
leysinginn«. Saga munaðarlausrar, lít-
illar stúlku, sem varð að kræklaðri,
laílausri grein, vegna ísköldu næðing-
anna, sem blésu um hana á vormorgni
lífsins. Næsta saga heitir: »Á bana-
sænginni«. Ilallvarður telur sig eiga