Heimilisblaðið - 01.10.1928, Blaðsíða 6

116
HEIMILISBL AÐIÐ
NAOMI
eða
Eyðing Jórsalaborgar.
Endurminningar
frá ferðalagi vestur og norður um
land haustið 1927.
Frh.
Eftir J. B. Webb. Býdd af Bjarna Jónssyni, kennara.
[Frh.]
Á Önundarfirdi er bræðslustöð rnikil
á Sólbakka, [rar sem fyrrum var hval-
veiðastöð. — Alstaðar á ferð minni
manni bráður bani búinn, er léti uppi, að hanp væri
vinveittur Rómverjum.
Ömurlegt var að horfa á nauðir borgaranna, en
ömurlegra var þó miskunnarleysið, sem leiddi af
því, að standa í stöðugri lífshættu og þjáningum;
öll náttúrleg bönd voru slitin. Vinir bárust á bana-
spjótum, líkum manna var varpað á götuna; þar
tróðu hermennirnir þaú undir fótum og hundar rifu
þau í sig.
Javan var með Símoni og var bezti og duglegasti
ráðgjafi hans í hernaðinum, því að honum voru alliv
staðhættir svo kunnir; Símoni helgaði hann allan
sinn tíma og krafta, því að hann taldi Símon vera af
Guði kjörinn til að frelsa þjóð sína frá öllum fjand-
mönnum hið ytra og innra. Mest af öllu særði van-
helgun musterisins tilfinningar hans og öll sú viður-
stygð er fór fram daglega innan þessara vígðu
veggja. Hann brann af hefndarhug til Zelótanna.
Nú var ísak, vinur Javans, orðinn skæðasti óvinuv
hans og gekk framar öllum í því að saurga og van-
helga alt, sem musterinu heyrði til, að Javan ásjá-
anda, til að storka honum; keyrði þetta svo fram
úr hófi, að Javan varð gengið heim til föður síns;
en þangað var honum tregt um sporið, því að hon-
um leið sérstaklega illa í návist systur sinnar. En
nú fór hann að ráðgast við föður sinn um þessa óg-
urlegu saurgun musterisins; töluðust þeir lengi við
í trúnaði, en er Javan bjóst brott, fylgdi Zadók hon-
um út fyrir húsið, til þess að hann heilsaði þar
móður sinni og systur; þær voru staddar úti í
blómsturgarðinum, eina friðstaðnum, sem þær áttu
utanhúss, að heita mátti. Davíð litli var þá staddur
þar um sömu mundir.
Engan gleðskap mátti nú hafa á heimili prestsins;
kæmi vinir eða fvændur, var ekki á annað minst en
ógnaröldina í borginni. Zadók var óskelfdur enn,
því að hann vonaði, að úr mundi rætast, af því þjóð-
in væri Guðs þjóð, en Salóme var honum ekki sam-
huga. Og Naómí hafði í huga sér dómsorð Krists
voru útréttar vinarhendur að greiða
götu inína. Parna var mér sendur
hestur út á Flateyri frá bóndanum í
Hvylft; hann heitir Finnur, og heíir
Sveinbjörn sonur hans útsölu blað-
anna minna á hendi. Lar fékk eg'
góðar viðtökur, og svo létu þau hjón-
in yngri son sinn, dreng 11—12 ára,
bráðefnilegan, fylgja inér á liesti inn
að Breiðadal, sem er næsti bær við
Breiðadalsheiði. Átti eg þar beztu nótt
og fylgdi sonur hjónanna mér upp á
há Breiðadalsh.eiði morguninn eftir,
sunnudaginn 25. sept. Lögðum við
snemina af stað, því eg liafði látið aug-
lýsa barnaguðsþjónustu á Ísaíirði kl-
5 um daginn. Veður var hið fegursta.
Bratt þótti mér upp á Breiðadalsheiði,
og yfir jökul er að fara í háskarðinu.
Bkildum við hestana eftir nokkru
neðar. En er upp á háfjallið kom,
var fagurt að líta yíir Isafjarðardjúp,
og Snæfjallaströndina og Hornstranda-
fjöllin hinumegin. Labbaði eg svo í
blíðskaparveðri niður dalinn og út í
Skutilsfjörð, og kom á ísafjörð um
klukkan 1.
Par átti eg hauk í horni, sem yar
minn góði félagsbróðir Magnús Ólafs-
son prentari, nú íshússtjóri. Við unn-
um saman í Félagsprentsmiðjunni vet-
urinn 1913—14. Þá um vorið ilutti
hann vestur og hefir dvalið þar síðam
Þetta var á sunnudegi, sem eg kom
til Isafjaröar. Hafði eg barnaguðs-
þjónustu kl. 5 í kirkjunni; var þai'
margt fólk, börn og fullorðnir. Dvaldi
eg á ísafirði 2(3. og 27. september, og
undi mér þar vel. Eg hitti þar garnl"