Heimilisblaðið - 01.11.1928, Side 3

HKIMLISBLAÐIÐ
127
N A 0 MI
eöa
Eyðin g Jórsalaborgar.
Kftir J, B. Wébb. Pýdd af Bjarna .Jónssyni. keiinara,
[Frb ]
Nkti Gyðinga og vissi, að hún gæti orðið að þola
inargt ilt áður en rómverski ö.rninn næði að blika á
nn'u'um borgarinnar. Það fór hrollur um hann, þeg-
ai' hann hugsaði til þeirra ógna, er dynja mundu
-vfir borgina. Hann gat ekkert sofnað næstu nótt.
Morguninn eftir var hann að vanda kvaddur til
starfs; var það honum léttir og fró; þá gat hann
Um stund gleymt sorgum sínum. Títus ætlaði þann
f^aginn að ríða kringum Jórsali með sveit riddara.
Marcellus var einn af þeim, sem hann kvaddi til
Nigdar við sig og tók hann því næsta feginsamlega.
Atti hann að vera leiðsögumaður Títusar sakir kunn-
llgleika síns á þeim slóðum; sá hann af því, hvílíkt
l^aust herstjóri hans bar til hans.
IJegar þeir riðu frarn hjá múrunum, sáu þe.ir eng-
au mann á ferli og ekkert hljóð heyrðist og enginn
^irtist gæta hliða. En er minst varði, opnaðist aðal-
1 'ðið og heil hersveit réðst á þá æpandi. Kom það
flatt á þá, að þeir stóðust eigi og voru þeir
ítus skyldir; ætlaði Títus að hverfa til baka, en
,°mst hvergi fyrir aldingörðum og girðingum, sakir
"l'Unnugleika; réð hann þá af að ríða gegn óvinum
■Smuni í þéttri fylking á fákum sínum og höggva og
88'ja til beggja lianda. Grjóti og spjótum rigndl
, att áfram yfir þá, og mundi Títus eigi hafa kom-
'st heill af þeim, ef Marcellus hefði eigi komið til
Mtiu' og haldið enn einu sinni hlífiskildi yfir honum,
Vl" Títus hafði farið hertýgjalaus af stað eins
til hátíðar væri að fara. 0g loks tókst þeim að
til herbúðanna aftur á flótta í þéttum hópi um
>1,lngja sinn og eigi féllu af þeini nema tveir menn.
^yðingar þóttust eiga frægum sigri að hrósa og
bað^ veia vltt °£ ben'ding frá Guði um
> að hann væri með þeim; var nú haldin sigur-
tij ,°“ Símon tók þátt í þeim hátíðafagnaði Drotni
miðurs, enda þótt hann í hjarta sínu tryði frem-
a mátt sinn og meginn, en hjálp Jahve; en hann
Vlldi- a'ð liðsmenn hans héldu •þeirri trú, því að þeir
Ndu sig útvalinn eignarlýð Guðs, þrátt fyrir það
Endurminningar
frá ferðalagi vestur og nöfður um
land haustiö 1927.
Frh.
Áætlun nhn var frá Siglufirði inn
í Fljót. Þar þekti eg tvær dætur Jóns
Jó.nssonar, bónda í Tungu, Dagbjörtu
og Sigríði; hö'fðu þær dvalið á lieim-
ili mínu vetrarlangt, Vildi svo vel til,
að Dágbjört var stödd á Siglufirði og
vinnumaður Jóns, AlbertGunnlaugsson.
Fékk eg þannig góða samfylgd alla
leið að Tungu.
Eg hlakkaði mikið til að sjá Fljót-
in, því mikið hafði eg heyrt af því
látið, hvað þar væri fallegt, og þar
vafð eg ekki fyrir vonbrigðum. Mér
þykir Fljótin fogur sveit, Og trúað
gæti eg því, að hrífandi fágurt væri
að líta yíir Stýfluna af Stýfluhólunum
á fögruin vormorgui. Ekki sést skóg-
ur þarna, en alt er vafið grasi, má
segja upp á háfjöll.
Bratt þótti mér yíir Siglufjarðar-
skarð; en þetta íljúga Fljótapiltarnir
og stúlkurnar yíir á skíðum, þegar
snjór er komiun, og finst ekki mikið
um; en snær fellur snemma á fjöll
þar nyrðra.
Fyrsti bær í Fjótum, er komið er
að, þegar komið er yfir Siglufjarðar-
skarð, er Hraun. Par býr lhnu aldur-
hnigni bændaöldungur og fræðimaður,
Guðmundúr Davíðsson, bróðir Ölafs
sál. Davíðssonar náttúrufræðings. Kona
hans er Ólöf Einarsdóttir, systir
Páls Einarssonar, hæstaréttardómara.
Pegar við komuin að Hraunum, var
farið að rökkva, en vegir slæmir inn
Fljótin, svö við töfðum ekki, en héld-
um áfram og komum að Tungu uin
kvöldið síöla. Par dvaldi eg í sóma
og yfirlæti nokkra daga. Jón hetír
mikið bú og myndarlegan, vel hýstan
bæ, Kona lians er Sigurlína Hjáltn-