Heimilisblaðið - 01.11.1928, Blaðsíða 5
HEIMILISBLAÐIÐ
129
í'yi'ir herstjóra sinn. Loks tókst hersveitinni með til-
styi'k fleiri hersveita, að reka Gyðinga aftur inn í
Antonía-kastala og- Títus fór ekki fyr af vígvellin-
heldur hann hafði sett trausta hergarða handa
fi'amvörðum sínum. Gekk há allur herinn þreyttur
t'1 hvíjdar.
Hörmulegir pdskar.
Nú fóru páskar Gyðinga í hönd; þeir höfðu enn
V£úd á hjörtum Gyðinga, þótt páskafögnuðurinn
íoi'ni, sem fylgdi þeirri miklu hátíð, væri nú með
öl]u horfinn.
^t landsfólkið skundaði til Jórsala til að halda
úátíð og allir voru fyrrum boðnir og búnir til að
Ve'ta þeim beina og húsnæði með rausn. Nú var það
dú vísu á annan veg; en þrátt fyrir allar hættur og
ei fiðleika streymdi þó landslýðurinn til borgarinnar
skipun Drottins og sið feðranna, til að neyta
Puskalambsins nálægt helgidómi Drottins. Og inn
Var Þeim hleypt öllum, en útkvæmt áttu þeir ekki,
°S þessi viðbót við fjölda borgarinnar flýtti mjög
f.VDr komu hungurvofunnar, og neyðin fór dagvax-
andi.
Og hví miður gaf hátíðin tilefni til að eining flokk
anila fór aftur út u.m þúfur. Eleazar hafðist við '
uiusterinu á páskadag og fólkið streymdi inn. Prest-
aiiur komu og fórnarþjónustan hófst. En þá kemuv
^iskala með her manns, ræðst á fólkið varnarlaust
hjó það niður sem hráviði. Eleazar forðaði séi
með uiönnum sínum í hvelfingarnar undir muster-
mu> en gestirnir söfnuðust um altarið; en þar var
ekki heldur griðastaður fyrir Zelótunum, þótt heil-
akur væri. Sumir voru troðnir undir fótum, en fleiri
Ve8nir með sverði; altarið flaut alt í blóði þeirra í
stað fórnardýrablóðsins.
Loks urðu ræningjar þessir þreyttir á blóðsút-
Glingunum og tóku að semja við Eleazar, lofuðu
1 s griðum og lima, ef þeir gæfu sig á hönd Giskala
°S vildu sverja honum takmarkalausa hlýðni. Þeir
®au sér þann kost vænstan; urðu nú flokkarnir úr
Vl ekki nema tveir í borginni. Þetta gerðist í innri
lta helgidómsins, þar sem sáttmálsörkin hafði
staðið.
En borgarastyrj öldin hófst að nýju og hátíðin var
1 anhelguð með ofríki og morðum.
Títus færðist æ nær og nær borginni með her-
og Knappsstaðir í Stýflunni. Þar mun
kirkja hafa reist verið einna fyrst í
kristnum sið, því frá því segir í Ól-
afs sögu Tryggvasonar, að vetur hinn
næsta fyrir kristnitöku dreymdi Pór-
halla bónda á Knappsstöðum, að mað-
ur kom til hans og bauð honum að
rífa niður hof liið mikla, er þar stóð,
°g byggja úr viðnurn hús eftir sinni
fyrirsögn, sem Iielgast skyldi einum
og sönnum Guði; rnundi þessi Guð
verða lionum boðaður, þá er hann
kæmi til alþingis hið næsta sumar.
Þórhalli var líkþrár, og sagði draum-
maður honum, að liafa skyldi hann
það til sannindamerkis, að líkþráin
mundi honum batna, ef hann hlýddi
sér. Og Þórhalli gerði það, reif nið-
ur liofið og bygði húsið eftir fyrir-
sögn draummanns síns, og var það
kirkjuhús fullbúið um vorið, og messa
í því sungin, er hann kom heiin af
alþingi. — Þessi þáttur úr kristnisögu
Islands er svo fallegur, að Fljótamenn
ættu allir að lesa söguna uin Þórhalla
á Knappsstöðum; hana er að finna í
sögu Ólafs konungs Tryggvasonar,
bls. 229 í gömlu Kaupmannahafnar-
útgáfunni.
Frá Tungu í FJjótum var mér fylgt
yfir Lágheiði til Ólafsfjarðar. Gerði
það Dagbjört, dóttir Jóns bónda í
Tungu. Ilefði sá fjallvegur Iegið til
Siglufjarðar, mundi þar fljótt hafa
koniið bílvegur. Fremur er fallegt í
Ólafsfirði. Við náttuðum hjá Grími
Grímssyni kennara í kaupstaðnum þar,
sem kallaður er Olafsvíkurhorn í dag-
legu tali. Grímur er skemtilegur mað-
ur og ágætur heiin að sækja. Þó eg
væri þeim lijónum alókunnugur, þá
varð eg þar strax eins og lieima hjá
mér, svo voru þau blátt áfram og al-
þýðleg í viðmóti. Eg ætlaði að kom-
ast þaðan með vélbát til Dalvíkur,
en þá voru þar engir vélbátar á ferð-
inni. Svo fór cg næsta inorgun til