Heimilisblaðið - 01.11.1928, Blaðsíða 6
HEIMILISBLAÐIÐ
180
skörum sínum. Það glampaði á fægða hjálma og
skygða skjóma og skildi. Var það hin tignarlegasta
sjón að horfa á hreyfingar herfylkinganna.
Títus lét nú hermenn sína ryðja alt svæðið kring-
um konungagrafirnar. Gyðingar urðu nú aðgerða-
lausir að horfa á sér til hinnar mestu skapraunai',
að aldingarðar og víngarðar voru að tröðum gerðir
og aldintrén fögru höggvin niður, þar sem þeir höfðu
svo oftsinnis fengið hvíld og hressingu í forsælunni
og margar kærustu minningar þeirra voru við
tengdar. Lindirnar tæru voru stýflaðar og breið
braut rudd alt frá Scopus að borgarveggjum.
Símon og hans menn voru ekki iðjulausir, þó að
ekki hefði hann liðsmagn til að berjast við Róm-
verja á bersvæði. En þeir Javan og hann fundu upp
ýmisleg brögð til að ginna Rómverja nær, til þess að
geta afkvíað þá og höggvið niður og Rúfus gekk í
gildruna einu sinni með hersveit sinni, af því að
hann kom auga á Javari og hugðist geta haft ráð
hans í hendi sér; vildi hann þá launa honum lambið
gráa. En þetta gerði Rufus að Títusi forspurðum,
og er Rúfus var sloppinn úr gildrunni við manntjón
mikið, þá lá nærri að hann yrði dæmdur til dauða
fyrir brot á heraganum; en Marcellusi tókst að fá
föður sinn náðaðan og settan aftur í foringjaem-
bætti sitt.
Upp frá því urðu hersveitirnar Títusi undirgefn-
ari og hlýddu skipunum hans með hálfu meira kappi.
LTm þessar mundir skiftist Jórsalaborg í ýmsar
deildir og var hver deild borg út af fyrir sig. Frum-
borgin, Davíðsborg, stóð á Zíon-fjalli, og musterið
á Mona-fjalli, rétt hjá henni; musterið var í nánu
sambandi við Antonía-kastalann. Iiver borgarhluti
var afgirtur með sérstökum múr til varnar. Eftir
því sem borgarbúum fjölgaði, varð að stækka borg-
ina; en nú lágu hamragjár að henni á þrjá vegu; vav
því eigi hægt að færa hana út nema fram á háslétt-
una að norðanverðu. Það hét Neðri-borgin og síðari
viðauki Nýja-borgin, sú er næst var áhlaupum fjand-
manna. Múrana um þá borg hafði Agrippa konungur
hinn fyrsti látið reisa, og var það mikið mannvirki;
var múrinn 70 feta hár og jafnbreiður og gerður af
hagleik miklum, og virtist óvinnandi; allur var hann
settur brjóstvörnum og víg'jum, svo að hægara yrði
um varnir. Á yzta borgarmúrnum voru alls 16-1
turnar eða vígi og eitthvað 350 fet á milli þeirra að
jafnaði; hefir þá yzti múrinn verið alls um 7 kíló-
baka með Dagbjörtu inn að Pórodds-
stöðum í Ólafsfirði og ákvað að fara
yfir Grímsbrekkmy sem er fjallvegur
milli Ólafsfjarðár og Svarfaðardals.
Á Póroddsstöðum er mjög reisuleg
bygging, steinsteypuhús, steinsteypu-
fjós og hlaða, alt með nýtízku útbún-
aði. Minti byggingin þar mig á norska
búgarða, sem eg kom á, er eg’ dyaldi
í Noregi. — Bóndinn þar, Pórður
Jónsson, veitti mér mat og kaffi og’
lánaði mér fylgdarmann, sem fylgdi
mér upp á Grímsbrekkur; hét hann
Gunnlaugur, mjög skemtilegur inaður.
Skildi hann við mig þar, en eg sá
ofan hinumegin.
Farið var að húma, er fylgdarmað-
ur minn skildi við mig á Grímsbrekk-
um, og er löng leið ofan af háfjalli
og lit, alllangan dal að fara út á Upsa-
ströndina, lenti eg þá í myrkri og
mestu ófærum, þar eð eg var alveg
ókunnugur. Eg kom þó heill á hóíi
að Cpsuni kl. í) um kvöldíð; var eg
þá bæði votur í fætur og þreyttur. —
Hefði eg þá verið biiinn að heyra sög-
una um Upsa-Gunnu, þá hefði eg lík-
lega búist við að sjá liana þarna,
þegar eg var að komast heim að
Upsurn; en eg' heyrði fyrst frá henni
sagt heima á Upsum daginn eftir. Sú
saga var í fæstum orðum á þessa leið:
Guðrún var vinnukona á Upsurn
laust eftir aldamótin 1800; hún var
trúlofuð, og unnustinn var inn á Akur-
eyri að sækja í veizluna. Pá bar svo
við, að hún var stödd frarnmi í bæj-
ardyralofti, en niðri stóð 12 ára gam-
all drengur og var að handleika
byssu. Hann miðar {)á alt í einu
byssunni upp í stigagatið á Guðrúnu
og segir: »Á eg að skjóta þig, Gunna?«
og hleypti um leið af byssunni, sem
skot hafði verið í, án þess hann vissi,
og lenti skotið í gagnaugað á Guð-
í'únu, sem beið bana samstundis. —-
Sama bæjardyraloftið, sem þetta skeði