Heimilisblaðið - 01.01.1932, Side 7

HEIMILISBLAÐIÐ
5
re's upp þriðji flokkurinn, verkamanna-
°kkurinn, og þá varð aðstaðan strax tals-
'6lt erfiðari viðureignar. En ennþá gat það
le komist af. En síðan hefir skiftingin
'aldið sífelt áfram, og tala flokkanna sí-
^ aukist. Nú eru flokkarnir þetta 6,
’ 10, 12 0g sumstaðar jafnvel ennþá
leiru Það er orðið ómögulegt að mynda
^irihlutastjórnir Þjóðþingin eru orðin
^undrungar og upplausnarþing, þar sem
aktjaldamakk, launráð, og ósvífnar
lai dagaaðferðir leika lausum hala. Lýð-
jaiðið er statt í hinni mestu hættu. Álit
•lóðþioganna hefir stórum minkað í með-
'jÞínd þjóðanna. Almenningi hættir til að
Jllja taka sjálfur til sinna ráða. Löghlýðnin
er minkandi. Og svo er búið að koma þjóð-
J|agunum og lýðræðinu fyrir kattarnef
llleðal sumra þjóða. Og í þess stað eru
s'° sett »hvítt« eða »rautt« einræði. Nú
seíu stendur hefir einnig þýska stjórnin
eir,raeðisvald. Það ríður á því að komast
la því að kalla þýska ríkisþingið sam-
a,1> því að það er orðið sannnefnt »pólskt
/ *lsþing«. Pað er pólitísk ólga um allan
eim. Stjórnmálalífið er í fylsta mæli
e*lbrigt og stefnir að upplausn. Hinar
•Ustu andstæður berjast um yfirtökin um
an heim. Hagsmunir einstaklinga, stétta
°k' þjóða rekast á, og allt lendir í óskilj-
jmlegum æsingaglundroða. — Hvernig
. tUr stjórnmálakreppunni? Komast þjóð-
llUar aftur í jafnvæg'i?
^/^rsÖk þess að stjórnmálin eru komin
j/ 1 þessar ógöngur er m. a. hin óskap-
þjóðfélagskreppa (sociale krise) sem
1111 þjakar heiminn. Það er hin harðvít-
pFa stéttabarátta sem geysar í flestum
udum, öfluglega studd af bolsevikkaveldi
rlússa.
Þjóðalíkamarnir engjast sundur og
Saman af krampateygjum vegna þessar-
j j. tryltu stéttarbaráttu. Hver verður end-
11111 á því? Baráttan getur ekki ávalt
U1ú áfram. Einhvern tíma hlýtur hún
0 taka enda. En hver verður endirinn?
Aldrei hefir kristilegt siðferði komist
í harðari raun en einmitt nú. Með full-
um rétti er hægt að tala um hina alvar-
legu og djúptæku siðferðiskreppu. Þá eig-
um vér ekki fyrst og fremst við hið mikla
siðleysi, sem breiðist út með geigvænum,
sívaxandi hraða. Siðleysi hefir, því mið-
ur, ávalt verið til í heiminum. En menn
hafa ekki varið siðleysi sitt og synd. Það
sem nú er einmitt sérstaklega örlagaþrung-
ið og hættulegt, er það, að menn gera
svart að hvítu og hvítt að svörtu. Menn
prédika af mikilli áfergju um afnám og
lausn undan hinni úreltu siðferðiskenn-
ingu kristindómsins, og boða í þess stað
siðferðiskenningu »hins nýja tíma«, sem
setur það í hásætið, sem siðferðiskenning
kristindómsins fordæmir.
Þá komum vér loks að því sviðinu, þar
sem kreppan legst sérstaklega þungt á og
þar sem afleiðingar hennar virðast sér-
staklega örlagaríkar. Það er trúmála og
kristindóms-sviðið. Kristindómurinn er
samtvinnaður, ekki einungis siðferðiskenn-
ingum nútímans, heldur einnig viðhorfinu
ir.nan þjóðfélagsmálana og stjórnmálanna.
Kreppan á sviði siðferðismálanna, þjóðfél-
agsmálanna og stjórnmálanna er því um
leið trúmálakreppa.
Það hefir auðvitað ávalt verið mikil van-
trú og mikið guðleysi í heiminum. Það
hafa frá upphafi verið margir andstæð-
ingar og kúgarar kristindómsins. Hann
hefir ávalt verið hæddur og smánaður og
hafður að skopi og ofsóttur. En það sem er
nýtt nú á tímum er ekki það, að það er
meira guðleysi, vantrú og kristindómshat-
ur en sennilega nokkuru sinni fyr. Nei,
það sem er nýtt, er í fyrsta lagi það, að
guðleysið og kristindómshatrið er samein-
að og tekið í þjónustu ákveðinnar, öflugr-
ar stjórnmálastarfsemi. Baráttan gegn
kristindómnum , og öllum trúarbrögðum
yfirleitt, er háð stjórnmálagrundvelli og
í sambandi við stjórnmál. Guðleysi og trú-
arbragðahatur á að vera grundvöllur und-