Heimilisblaðið - 01.01.1934, Blaðsíða 25

HEIMILISBL AÐIÐ
25
í hjörtum yðar, og mun þá réttlætið rigna
yður í skaut, og alt ilt vera fjarri yður.
Því í Jesú Kristi er réttlæti og fullkomin
fyrirgefning allra synda yðar, án minstu
verðskuldunar. Yður býðst það ókeypis ef
þér aðeins opnið hjörtu yðar og veitið því
viðtöku. Sakir synda yðar eruð þér guð-
vana í hjörtum yðar, og sálir yðar án end,-
urlausnar og án gleðinnar óumræðilegu í
Guði. Þér gleðjist yfir hinu skapaða, sem
þó ferst, og hafið unun af þeim hlutum,
sem þó olla yður sálartjóni. Ég flyt yður
þann fagnaðarboðskap, að Guð vill vera
faðir yðar, og hann vill endurfæða hjörtu
yðar, svo að þér hafið yndi af að þjóna hon-
um, breyta vel, en forðast hið illa, og gang-
ið frammi fyrir honum í heilagleika og
réttlæti. Spyrjið nú ekki: hvað eigum vér
að gera? Komið og krjúpið í sannri iðrun
fyrir Drotni, og' hann gefur yður alt ókeyp-
is. Angist fyllir hjörtu yðar við tilhugs-
unina um lífið eftir dauðann, og syndir
yðar byrgja yður alla útsýn; en náðin er
oss gefin fyrir frelsara vorn, Krist Jesú,
er dauðann afmáði en leiddi í Ijós líf og
óforgengileika með fagnaðarerindinu. Ó-
keypis veitir hann yður alt á sömu stundu
og þér gefist honum. Hann býr yður stað
á himnum og gefur yður hlutdeild í arf-
leifð sinni. Segið ekki: »Vér getum ekki
með nokkru móti áunnið oss slík réttindi
né endurgoldið Drotni velgerðir hans«, því
ókeypis skuluð þér meðtaka hjálpræðið; oss
er veitt alt, sem heyrir til lífs og guðrækni
með þekkingunni á Jesú Kristi. Eins og
hann gefur oss allskonar tímanlegar gjafir,
án þess að setja upp nokkurt verð fyrir
þær, þannig gefur hann oss einnig endur-
lausnina, upprisuna og eilífa sælu endur-
gjaldslaust, gefur þeim öllum, er leita hans,
hjálp á hagkvæmum tíma.«
Með þessum og líkum orðum talaði
frændi rninn; virtist mér ræða hans öll
mjög sannfærandi, en innihald textans svo
auðsætt, sem framast gat orðið. En helzt
leit þó út fyrir, að áheyrendurnir væru á
nokkuð öðru máli um það, og virtist mér
að ummæli spámannsins rættust á þeim:
Sjáandi sjá þeir ekki og heyrandi heyra
þeir ekki. Það tók ég mér mest nærri, hve
kæruleysislega fólkið hlustaði á þenna há-
alvarlega boðskap um synd og náð, eins og
talað væri til þeirra um hversdagslegustu
smámuni.
»Annað eins fálæti og þetta,, er óbæri-
legt,« sagði ég við frænda, þegar við vor-
um komnir heim. »Hefði maður ekki mátt
vænta þess, að sjá einhver ofurlítil áhrif
á einstöku andlitum, alvöru eða jafnvel
tárvot augu. En að verða engra áhrifa var,
ekki minstu hreyfingar, það finst mér að
nálgist það að vera frágangssök.«
»Benjamín,« sagði frændi og brosti góð-
látlega, »textinn í dag, »ókeypis hafið þér
meðtekið«, var fyrir áheyrendurna, en síð-
ari hluti þessarar ritningargreinar,.»ókeyp-
is skuluð þér af hendi láta«, er ætlaður
ræðumanninum. Það er ákaflega ánægju-
legt, og mikið að þakka Guði fyrir, ef erf-
iði okkar fcer sýnilegan árangur; en það er
þó fremur óvenjulegt, vinur minn. Venjan
er miklu fremur sú, að einn er sá: sem
sáir, og annar sá er uppsker. Að hlaupa
frá verki sínu vegna þess, að maður sér
engan árangur, virðist mér að lýsi lítilli
löngun til að láta af hendi ókeypis.«
Eg þagði, og fanst víst, að því yrði ekki
mótmælt. I síðari hluta versins, »ókeypis
skuluð þér af hendi láta«, eru eflaust fólg-
in mikilvæg sannindi, hugsaði ég með sjálf-
um mér, en fanst um leið að það mundi
torskyldara en ég hugði í fyrstu, og erfið-
ara að breyta eftir því.
»Um hvað ertu að hugsa?« spurði frændi
minn. »Mér virðist þú vera eitthvað svo
þungbúinn.«
»Það er hverjum manni vandalaust, að
meðtaka ókeypis,« sagði ég, »en alt öðru
máli að gegna, eigi maður að láta ókeypis
af hendi.«
»Jæja, virðist þér það; við nánari yfir-
vegun muntu komast að raun um, að það
hvortveggja er jafn erfitt. Hvort maður
er fús til að.láta ókeypis af hendi, er nefni-