Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.01.1939, Page 11

Heimilisblaðið - 01.01.1939, Page 11
HEÍMILISBLAÐIÐ 9 Hún talaði hátt og fast, sem væi’i hún úti í stórviðri og yrði að láta heyrast sem skýrast til sín. »Maðurinn minn er lasinn í dag’. Hann er það svo oft, blessaður«. »Mér þykir verst, ef ég hefi sótt að hon- um«, sagði Inga. Hún var orðin svo vön svéitalífinu, að hún vissi, að vel ætti við að segja þetta. »Nei, nei, blessuð! Það þarf ekki til. En ekki er því að neita, að einhvern slæðing þóttist það hafa orðið vart við í nótt, en einskis varð ég vör«. Ingu var boðið inn í lítið afhýsi; það var hjónaherbergið. Bóndi lá þar upp við herðadýnu. Hann var lítill maður og veiklu- legur, enda var hann við aldur. Inga heils- aði honum. Hann tók því glaðlega. Sæunn fór síðan að búa um hann; lagaði hún til undir höfði honum og hagræddi honum á ýmsa vegu, Gerði hún, þetta með lipurð og ástúð, svo Inga undraðist það mjög. »Mamma, áttu ekki, vætuspón að bjóða stúlkunni? Ilún er heit og göngumóð«, sagði Stefán. »JÚ, pabbi«, svaraði Sæunn, »ég kem nú með hann«. Inga varð alveg forviða. Pabbi, mamma, og vætuspónn! Þetta hafði hún ekki heyrt fyr. — Svo þetta var þá »Gellivör mamma«! Húsbóndirtn reif hana upp úr hugsunum þessum: »Var nokkuð til tíðinda þarna úti i sveit- jnni? —- Nei, ekki það? — Ég meina góð höld á. skepnum«. »Já, það er víst«, sagði Inga, en spurði sjálfa sig í huganum, hvað það orð mundi eiga að merkja. Fyrsta kvöldið, sem Inga var á'Hyrn- ingsstöðum og búið var að kveikja, sett- ust allir a3. Inga var búin að heilsa Möngu Rauðnefju og henni leist vel á hana. Hún virtist hafa verið fremur snoppufríð, en lýti voru það, að hálft. nefið var þakið val- brá og var því blárautt að lit. Drengur, 6 ára gamall, lék sér með leggi og völur á gólfinu. Var það sonur Bjargar þeirrar, er áður var getið. Hann hafði gult hár og blá augu. Ingu fannst sem hún hefoi séð einhvern áður, sem barnið líktist, en gat ekki rifjað það upp. Jafnvel hendurn- ar fannst henni sem hún þekkti. Þá er Sæunn, var sezt. með rokkinn fyr- ir framan bónda sinn, yrti hún á Ingu og spurði: »Er þér um geð, að kveðnar séu rímur? Það er vani hér að lesa eða kveða rímur á vökunum. Okkur finnst það stytta tímann«. Inga leit frá einum til annars. Henni sýndist allir standa á öndinni að bíða eftir svari hennar. »Mér mvndi þykja gaman að því«, svar- aði hún. »Hvað viltu þá, helzt heyra?« »Við eigum nokkra rímnaflokka«, sagði Stefán og settist upp í rúminu. Nú vandaðist málið. Inga varð að segja sannleikann. »Ég hefi aldrei á æfi minni heyrt kveðn- ar rímur«, sagði hún. Allir störðu á, Ingu, sumir með með- aumkvun, aörir undrandi. »Eg er uppalin í kaupstað«, flýtti Inga sér að segja, »og þar þekkist ekki slíkt«. »Þá vildi ég ekki eiga heima í kaup- staðnum þínum«,, sagði litli drengurinn. »Jæja, Jói!« sagði Sæunn, »kveddu nú eitthvað fyrir okkur«. Jói, sem verið hafði fylgdarmaður Ingu, færði sig nú nær Ijósinu, snýtti sér. hóst- aði og hrækti. Síðan brýndi hann röddina og kvað: »Nú skal greina af fróðum fyrst Flateyjar í dalnum. Knarar- bygði -eyri yzt dldu nærri salnum«. Hann dró seim í endanum. Hann. hafði skæra röd.d og þótti kveða með afbrigðum vel. Sæunn kvað undir. Hún, lagði undir fíatt, teygði úr kembunni, og leit hýrt á allar hliðar frá sér. En af þesu varð svo mikill hljómur, að Ingu varð dauðillt í höfðinu og hún varð sárfegin þegar kom- inn var lestrartími og kvæðamaðurinn lagði

x

Heimilisblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.