Heimilisblaðið - 01.01.1939, Side 13

HEIMILISBLAÐIÐ
11
Jóladagar á Hnetubúsprestsselri
Eftir Nikolaj 18 ára (Próf. Henrik Sliarling)
Nú var farið að velja óðarefni; en menn
urðu ekki vel sammála. Einn stakk upp á
þessu og annar upp á hinu, og ég fór að
verða hræddur um, að ekki ætl ’ði að verða
neitt úr neinu. Loksins sagSi presturinn:
»Hana nú! Nú er ég búinn að finna efnið
í bréfið; og er það þess vert, að óðarsmið-
ir gjöri það ódauðlegt. Við skulum nú
skrifa bréf — ljóðabréf — til hans föður
han,s Nikolajs cg segja honum frá trúlofun
þeirra An íreu Margrétar og hans. Þaö
mun eflaust gleðja gamla manninn, að fá
sannar fregnir af framfcrum sonar síns«.
Þetta yrkisefni var nú reyndar ekki al-
veg að vilja Andrear Margrétar, en hún
var borin afli atkvæða og varð því að láta
undan. Presturinn skipaði nú öllum að
steinþegja, svo andinn gæti komið yfir
okkur. Méi voru fengin tæki til að skrifa
n:eð, því að ég var einum rómi kosinn rit-
ari á þessu almenna skáldaþingi, »því að«,
eins cg presturinn komst að orði; »ég
myndi vera alt of hrifinn sjálfur, til að
geta ort nokkuð að gagn,i«.
»Skrifaöu Nikolaj«, sagði Gamli, og svo
romsaði hann upp úr sér:
»Vér fléttum i ljóðanna fallegan kranz
þær fréttir, er skaltu nú h,eyra —'
þér fengið, það er allt eins gott við tann-
pín,u«.
»Nú, ég má, þá víst til að gera mig
ánægðan rneð það«, sagði Ásgeir, »fyrst þér
hafið ekki annað, en hálf-hart er það að
leita læknis með algeng meðöl, og fá þau
ekki«.
»Ja, þér eruð ekki að leita mín sem lækn-
is meö þetta, heldur------------«.
»Heldur hvað?« greip Ásgeir fram í.
»Heldur sem í lyfjabúð«, sagði læknirinn.
»Jæja, þess heldur ættu þau að fást í
lyfjabúðc,
þær geta ei bundist í brjósti manns —
þær brjóttst út — þær og fleira.
Tvö. elskandi hjörtu — tvö elskandi hjörtu —
.-----þetta var mæðulegt; nú er ég bú-
inn að glevma seinustu, hendingunum«,
sagði Garnli cg fór að grufla og grufla.
»Jæja,«, sagði presturínn; »þá. getur
Nikolaj skrifað það svona:
»Tvö elskandi hjörtu, hlýtt og hljótt
h.ittust og bundust. —- Jú, það gekk fljótt«.
Gamli var nú hvergi nærri ánægður með
þetta n ðurlag á vísunni, en skáldskapar-
gáfan vaj- honum horfin út, í veður og vind;
og þar sem hann ekki með neinu móti gat
bætt úr skák, þá lét hann slag standa.
Eftir urykklanga stund, sagði prestur
upp úr eins manns hljóði: »Skrifið Nikolaji
»En lestir margir
hans lýta sál;
og kostir margir
ei koma í mál:
Svart er ha.ns auga
og sálin eins;
slæpingur er hann
og öllum til meins«.
Ég var ekki einu sinni búinn að setja
depdinn aftan við þessa vísu, þegar Korp-
us Júris hrópaði:
»Ja, ég hefi ekki lyfjabúð, heldur »apó-
tek«.«
»Við skulum ekki þrátta um þetta orð«,
sagði Asgeir, »en hvernig líður á Hyrnings-
stöðum? «
»Komi andvana«, hreytti læknirinn út úr
sér.
»En. þaú lán!« sagði Ásgeir, »ég meina
fyrir föðurinn, því líklega hefir blessaö
barnið átt einhvern föður, — eða hvað?<
Læknirinn þagði og skildi sneiðina, en
Ásgeir stakk »a,speríninu« í vasa sinn og
kvaddi hinn háttvirta lækni, Frh,