Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.01.1939, Blaðsíða 18

Heimilisblaðið - 01.01.1939, Blaðsíða 18
16 HEIMILISBLAÐIÐ »Já, éi>' hefi sofið ágætlega«, sagði ég, og teygði mig ánægjulega. »Hafið sofiö!« sagði presturinn; »ég helci að yður væri alveg óhætt að nota nútíðar- myndina. -- Nu, hvaðla skammarstrik ætl- ið þér nú að gera í dag?« »Mig langar eiginlega mest til að fá mér í píp.u«, svaraði ég, því að ég var var orð- inn hræddur um, að allt myndi komast upp, og þess vegna vildi ég helzt, að presturinn færi sem fyrst yfir í lestrarherbergið sitt, svo ég gæti þá í einrúmi sagt, honum upp alla söguna. »Tóbak? Jú, það er mjög nytsamlegt. Komið þá, með mér«. Um leið og hann sagði þetta, gekk hann til dyranna, og ég stökk á fætur t'l að verða honum samferða. En um l,eið og hann lagði hönd á hurðarsner- ilinn, varð honum litið út um gluggann, og stanzaði hann þá skyndilega. »Er það ekki merkilegt, með hanann okk- ar? Mér sýnist- hann hafa minnkað síðan í gær«. »Það er af því að hann er svo langt í burtu«, sagði Andrea Margrét í snatri, sérðu ekki, að hann er afveg suður í garðs enda; og þess vegna sýnist hann svona lít- ill. En ég sá, að hún átti íullt í fangi með að verjast hlátri. »Hvaða vitl,eysa«, sagði presturinn; »komdu hérna, mamma, og líttu á; hefir hann ekki minnkað síðan í gær? Heyrið þér, Nikolaj! Ekki vænti ég, að þér hafið fengið yður bita af honum, þegar þér vor- uð í hænsnahúsinu í gærkvöldi?« Nú gat Andrea Margrét, ekki staðist mát- ið lengur. Hún skelti upp úr. »Hvað er nú á seyði?« spurði presturinn. — Og upp úr þessu var ekki um annað að gera, en játa á sig glæpinn. »Þér eruð voðamaður, Nikol,aj«, sagði presturinn, þegar ég liafði lokið sögu minni. Þér hættið ekki fyrr við, en, þér eruð bú- inn að lóga bæði mönnum og skepnum hérna á prestsetrinu. Það er bezt, að þér komið strax og fáið tóbakið; ég er líka nokkurn veginn viss um, að þér vinnið eng- um ógagn, á meðan þér eruð að reykja, að mér á,sjáanda«. Ég varð ákaflega giaður yfir því, að presturinn varð ekki verri en þetta. En verstu eftirköstin, voru þó eftir. Eins og ég bjóst við, hélt Gamlj yfir mér þrumandi áminningarræðu, og lagði út af illri með- ferð á skepnum. Ég vissi auðvitað allt, sem Gamli bar fram í ræðu sinni — og þar að auki var þetta engin ásetningssynd; en ég sá minn kost vænstan að þegja, því að, að öðrum kosti hefði ræðan orðið helmingi lengri. En Korpus Júris var helmingi verri. Hann striddi mér svo mikið, að það tók engu tali. Var að skensa mig fyrir það, að ég vildi ekki unna öðrum þess að sofa — ég vildi bara sofa sjálfur; ég ætti að setja á stofn hanasláturhús, eftir nýja lag- inu o. s. frv. Og ekki mátti ég koma ná- lægt Andreu Margréti, svo að hann ekki tæki strax að senda mér glósur. Loks varð ég leiður á öllu þessu drasli, tók húfu rnína, fór í vetrarkápuna og fór út. á engi. Þeg- ar ég var búinn að spígspora þar aftur á bak og áfram um stund, hugkvæmdist mér ný aðfero til að hefna mín á Korpus Júris. Ég hélt heim aftur, læddist upp í herberg- ið hans, tók flestar botnfjalirnar úr rúm- inu han,s og lét, þær inn í skáp; svo bjó ég aftur um rúmið, svo ekki bar neitt á neinu. Þegar Korpus Júris færi svo upp í rúmio um kvöldið, myndi hann hlunkast niður á g'ólf. Að þessu loknu fór ég inn til fólks- ins og kærði mig nú kollóttan um það, þótt Korpus Júris stríddi mér. Ég huggaði mig við það, að í kvöld skyldi ég hlæja og — »,sá hlær bezt, sem seinast hlær«. En þrátt fyrir allt, þetta, var ég alls ekki í góðu skapi um daginm Næturhugsanir mínar vöknuðu aftur, og mig brast áræði til að framkvæma áætlanir þær, sem ég þá hafði ásett mér að koma fram. Ég var utan við mig, og svaraði út í hött, þegar á mig var yrt og varð allt þetta til þess aðeins, að Korpus Júris stríddi mér enn þá meira. Svo fór ég út í kirkjugarð til að leita friðar og fróunar; þar gat ég- hugsað

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.