Heimilisblaðið - 01.03.1939, Blaðsíða 4

44
HEIMILISBLAÐIÐ
Nii nemum við staöar örliiia stunci á
Egiptal,andi. Þar kannist þið við margt úr
Biblíunnþ t. d. söguna um Jósep og bræður
hansu Þið munið að Jósep var seldur sem
þræll af'vondum og öfundssjúkum bræör-
um, en af því hann var dyggðugur og trúr,
var hann, er fram licíu stundir, settur yfir
allt Egiptaland. Mikið af þessu landi er
eyðimörk sem ekki er hægt; að komast yfir
nema á úlföldum. Hvað úlfaldarnir rru
þolinmóö’ir og gcðir! Þeir leggjast niður ef
maður vill komast ó bak, svo fara þeii
með mann hvert. sem vera vill og leggjast
gætilega niður, þegar maður vill komast
af baki; aftur.
En nú kemur Súez-skurðurinn Það e’’
ekki nema 15 klukkutíma verið að fara um
skurðinn, en áður en hann var grafinn,
varð að fara alla leið suður fyrir Afriku,
sem er mörg þúsund mílna löng leið.'Það
eru 70 ár síðan lokið var við þenna skurð.
Beggja megin við skurðinn er ekkert ann-
að en eyðimörk. Dálítið fyrir vestan hann,
Rauðahafsmegin, er gamall bær sem heitir
Súez. Ekki langt þar frá er staðurinn sem
ísraelsmenn gengu þurrum fótum yfir haf-
ið frá Egiptalandi. Þegar Súez-skurðinum
lýkur, er komið inn í Rauðahafið. Það er
þúsund mílur á lengd eða eins langt og
héðan til S-úður-Englands. Út úr norður-
hliðinni gengur skagi og á honum er Sinai-
fjallið, þar sem Drottinn birtist lýðnum og
gaf þeim hin tíu boðorð sín, sem þlö uue-
vitað kunnið. Á norðvesturhluta Rauðahafs-
ins rignir alclrei. Engar ár renna í hafið.
Þegar ferðinni um Rauðahafið er lokið,
er komið við í Arabíu. Hana kannist bio
við, ef þið hafið lesið »Þúsund og eina nótt«.
Frá Arabíu til Kolombo, sem er á eyj-
unni Ceylon(, er lengsti áfanginn, yfir Ind-
landshafið, sem er helmingi lengra en
Rauðahafið. Það er fátt. til skemmtunar
á þeirri leið, nema ef til vill að sjá flug-
fiskana, sem oftast eru í hópum. Þeir
skvettast upp úr .sjónum og fljúga svo í
smáspölum í kappi við skipið.
Til Ceylon er gaman að koma. Þessi eyja.
sem kölluð hefir verið perlan á enni Ind-
lands., er afar falleg. Undir eins og skipið
nemur staðar, hópast. menn í smábátum í
kringum þaó, og mæna eftir því, að silfur-
peningum sé kastaö niður í sjóinn. Þá
steypa þeir sér fimlega út úr bátunum,
stundum með vindil i munninum, og kafa
eftir peningunum, sem þeir ná r á miðri
leið, og blása svo frá sér reiknum, um leió
og þeir sitjast í bá.tinn aftur. Þessir men i
hafa hátt, því þeir hrópa og kalla hver
í kapp við annan, til að fá fólk til að henda
fleiri og fleiri silfurpeningum í sjóinn.
Á þessari eyju er aðalheimkynni fílanna
og þar eru þeir notaðir á líkan hátt og úlf-
alclarnir á Egiptalandi og í Arabíu. Þeir
bera s'g að eins og úlfald.arnir, þegar farið
Börn J'rú Oddnýar Sen, Jón Sen og Signý Sen, á bahi á úlfalda og fíl.