Heimilisblaðið - 01.06.1939, Síða 13

HEUíILISBlaÐIÐ
105
Þ Ö K ií
Vorið 1839, þá er skírnarfontur Al-
berts Thorvaldsens kom til Reykja-
víkur. — Jónas Hallgrímsson orti.
y>Ein situr úti yfir öldugeimi
fösturfold fe&ra þvrrna;
hefir né eina augum litið
Ufmynd Ijúfa, er þú leiddir fram«.
Svo kvað á hausti hrímgrundar sjöt
kynlanda kcerstum, er lcveðju flutti,
vitandi víst um vingjöf þma,
dulin, livað. dveldi dýrgrip á leið.
Nú hefir bætt.a, sá er bezt um kunni
eftirþrá augna vorra;
samir því scema, þann er senda lét
vonarfylling vorþökkum meö.
Ungir og aldnir andvirki frá,
gangið að skoða í Guðs mmteri!
Skín þar hin helgcd i 'höggnmn steini
Ijóstær lífsbrunnur — laug sáttmála.
Iíver hefir leiddar fyrir líkams-augu
myndir guölegar musterið í?
Hefji liöfuð sín hingað farinn
lýður og líti lotningu með.
Sjáið hér fegurstu friðarmynd —
blíða Maríu með barnið í skauti;
liaUast að góðrar guðsmóður knjám
ungur Jóharmes og ástarblíður.
Sjáið ánni í allra manna
lausnara Ijúfan og líknar skœran,
skírn að skírast, áður skepnu sína
Guði vinni, þá er glötuð var.
Sjáið emi fremur ástvin beztan
barnanna ungu, er hcmn blessar þau:
»Leyfið þeim«, segir hinn líknarfulli
»öllum< hjá mér athvarfs að leita«.
Hver sá í huga svo heilög tíðindi?
Hver lét þau stíga’ af steimnum frcm?
Hver hefir leiddar fyrir líkams augu
myndir guMegar vmsterið í?
Hefji höfuð sín hingað farinn
lýður og lesi letur á steini;
englar alskærir og ástum bundnir
Uða þar yfir, en letrið greinir:
»Reist smíð þess í Róm suður
Albert Thorvaldsen fyrir áruwn tólf,
ættjörðu sinni Isalandz
gefandi hana af góðum hug«.
Albert Thorvaldsen ættjörðu gaf;
live skal œttjörð hans Alberti þakka?
Breiðar eru bárur að borgum fram,
frœndinn fjarlcegi feðra láði.
Þá væri launað, ef líta mættir
ásjón upp lyfta ungrar móður,
þar sem grátglaður Guði fœrir
barn sitt bóndi að brumni sáttmála.
★
Árið 1827 hafði Thorvaldsen snnðað
skírnarfont, sem hann ætlaði að gefa Mikla-
bæjarkirkju í Blönduhlíði, sem er ættsveit
hansi, en það fórst fyrir. Bjó hann þá tii
annan font og sendi til íslands j»tólf ár-
um« síðar (1839).